Ες .. Μεθαύριον!

Eς αύριον, σας έταξα, τα σπουδαία,

ες.....μεθαύριον κατέληξα να σας γράφω.

Δεν πειράζει όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ δεν λένε;

Λοιπόν .. σιδεριά τέλος!

Πήρε τον κόφτη ο ντόκτορ και χρατς χρατς χρουτς! έκοψε τα σίδερα ένα ένα.

Κατόπιν τράβηξε κι έβγαλε μια μια τις βελόνες που διαπερνούσαν την γάμπα και ω του θαύματος, το ωραιότατο σιδερένιο "λαμπατέρ" που κοσμούσε το πόδι του "ανάπηρου" τους τελευταίους οκτώ μήνες, πετάχτηκε σε μια γωνιά του ιατρείου.

Αμέσως μετά το πόδι λούστηκε - κυριολεκτικά - στο bedatine και μπήκε γύψος.

Μάλιστα... μάλιστα...

Αμ τί νομίζατε, έτσι εύκολα θα τελειώναμε;.

Ο γύψος θα μείνει για μια βδομάδα και ο "ανάπηρος" έλαβε σαφείς οδηγίες να ξεχάσει αυτά που ήξερε τους τελευταίους δυό τρεις μήνες, τα σουλάτσα δηλαδή με το "λαμπατέρ" στο πόδι και να μη το πατήσει ούτε γι'αστείο!

Την επόμενη Δευτέρα θα μπούμε ανά μανά στο τουτού και θα πάμε ξανά κατά Θριάσιο μεριά, για να αντικαταστήσουμε τον γύψο με γύψινο επίδεσμο με τον οποίο θα μπορεί ξανά να το πατήσει ελαφρά.

Μέχρι τότε ο ανάπηρος κείτεται ως λεχώνα στον καναπέ κι εξασκείται ξανά στις πατερίτσες.

Τέχνη παλιά κι αγαπημένη που την είχε περιφρονήσει τον τελευταίο καιρό.

Από κει βγήκε και το γνωστό ρητό "μάθε τέχνη κι άστηνε".
Προς το παρόν απολαμβάνει την πολυτέλεια να φορά φόρμα που δεν είναι σκισμένη στην ραφή μέχρι το γόνατο (έτσι ώστε να χωρά το "λαμπατέρ"), αλλά κανονικά ραμμένη και ότι μπορεί να τεντώνει το πόδι του όσο του κάνει κέφι, χωρίς να τον περιορίζουν οι μισητές βελόνες.

Λίγο τό'χετε;

Ες Αύριον Τα Σπουδαία!

Λοιπόν...Στα γρήγορα να σας ενημερώσω πως αύριο πουρνό πουρνό, βάζω τον "ανάπηρο" στο τουτού και πάμε ντουγρού για το Θριάσιο.Το ραντεβού έχει κλειστεί πριν ενάμιση μήνα.Τώρα... αν για χι, ψι ή ωμέγα λόγους ΠΑΛΙ δεν αφαιρεθεί η σιδεριά, ένα σας λέω..Βαστάτε Τούρκοι τ΄άρματα!Δεν είναι καλά τα νεύρα μου σας το δηλώνω.

Με βλέπω να πιάνομαι μαλλί με μαλλί με τον ντόκτορα!Αύριο λοιπόν τα νεώτερα...




Υγ. το σπίτι (για σας που ρωτάτε) έχει τελειώσει στο εσωτερικό του, (τρέλλα έχει γίνει, τρέλλα!) μένει ο "περιβάλλοντας χώρος" της αυλής και η διαμόρφωση του κήπου..

Πού Το Θυμήθηκες Τώρα;;;

Καιρό είχα να μπω στο μπλογκ μου.Τελευταία, δεν σας κρύβω, πως ... ψιλοβαριέμαι τα σουλάτσα στο ίντερνετ.Μπαίνω σπάνια.Πάντα περνάω - έστω και στα γρήγορα - από τα δικά σας μπλογκ, για να μάθω νέα σας, αλλά πέραν τούτου... ουδέν!Σήμερα τα ίδια!Μπήκα βαριεστημένα...Πέρασα απ'όλους σας.Σας διάβασα.Και στο τέλος είπα να ρίξω μια ματιά στα emails μου.

Εκεί, ανάμεσα στις δεκάδες που είχαν μαζευτεί, υπήρχε μια ειδοποίηση για ένα καινούργιο σχόλιο στις πρώτες "άρες μάρες", εκείνες ντε, που φιλοξενούντο στον "ιχνηλάτη". Ξαφνιάστηκα.
Ποιός ξέπεσε καλέ σε κείνα τα μέρη; Εκεί μόνο νυχτερίδες κι αράχνες κατοικούν πια! Μέχρι κι εγώ κοντεύω να ξεχάσω την ύπαρξή τους! Κι ήρθε σήμερα ένας ξένος, ένας περαστικός να μου το θυμήσει.

O oποίος περαστικός σχολίαζε σε ενεστώτα χρόνο!!
Και μου γεννήθηκε αυθόρμητα η απορία της ανόητης......

"Καλέ μου φίλε/η, το μάτι σου δεν έπεσε καθόλου στις ημερομηνίες;"