Η Αμοιβή Μου

Έχουν περάσει κιόλας εννέα χρόνια.
Εννέα χρόνια από τότε που βγήκαμε χέρι χέρι από την πόρτα του ιδρύματος.
Θυμάμαι πως φτάσαμε σπίτι, ο Βασίλης ήταν στο νηπιαγωγείο κι ο μπαμπάς είχε πάρει άδεια απ'τη δουλειά του για να κρατήσει το μαγαζί όσο εγώ θα ήμουν μαζί σου.
Σου έδειξα τους χώρους του σπιτιού.
Τόσο διαφορετικοί αλήθεια από τη μεγάλη αίθουσα με τα πολλά κρεββατάκια του ιδρύματος που μεγάλωσες.
Σου έδειξα το δωμάτιό σου και θυμάμαι πως στην αρχή μπέρδευες τις πόρτες όταν ήθελες να πας στο μπάνιο.
Και χάζευες με όλα τα καινούργια που έβλεπες.
Σου έκανε εντύπωση η ηλεκτρική κουζίνα, το σίδερο που σιδέρωνα τα ρούχα.. πράγματα κι αντικείμενα που δεν είχες δει μέχρι τώρα.
Κι άπλωνες το χεράκι σου να τα αγγίξεις, να τα νιώσεις, να τα καταλάβεις...
Κι έτρεμα μη καείς, μη χτυπήσεις, μη πάθεις κακό.
Και περάσαμε δύσκολα τον πρώτο καιρό.
Κι εσύ κι εμείς.
Γιατί έπρεπε να μάθουμε ο ένας τον άλλον και δεν ήταν εύκολο.
Είχες ζήσει τριάμισυ χρόνια στο ίδρυμα κι έπρεπε τώρα να μάθεις σε άλλο τρόπο ζωής.
Με άλλα πράγματα και άλλους ανθρώπους.
Και πείσμωνες και θύμωνες - μια σταλιά σκατό - κι άνοιγες την πόρτα και μου έλεγες θα φύγω.
Κι απελπιζόμουν πως πάει δεν θα τα καταφέρουμε.
Κι ήταν στιγμές που - ναι το παραδέχομαι - μετάνιωσα για όλο αυτό.
Όμως η αγάπη μου για σένα μεγάλωνε μέρα την μέρα.
Κι αυτό μου έδινε δύναμη.
Κι έκανα κουράγιο και προσπαθούσα να μένω ήρεμη στις προκλήσεις και στις δοκιμασίες που μου έβαζες.
Όχι πως δεν σου φώναξα, όχι πως δεν σε μάλωσα.
Όμως το έκανα όπως ακριβώς γινόταν και με τον Βασίλη.
Γιατί μέρα τη μέρα δεν σας ξεχώριζα πια.
Και χθες είχαμε ραντεβού με την ψυχολόγο του ιδρύματος.
Είχε προηγηθεί μια επαφή μεταξύ εσένα κι εκείνης προ καιρού και σε είχε περάσει διάφορα τεστ.
Και χθες πήγαμε με τον μπαμπά σου να μας πει τα συμπεράσματα των τεστ.
Και μας είπε πως είσαι ένα πολύ έξυπνο παιδί, που δεν τα παρατάει εύκολα, κοινωνικό, χαρούμενο και δοτικό.
Και πως κάναμε πολύ καλή δουλειά και σου έχουμε εμφυσήσει αξίες και σωστές βάσεις για να γίνεις ένας αξιόλογος άνθρωπος.
Και συγκινήθηκα...
Κι έκλαψα...
Γιατί αυτό ήταν η αμοιβή μου!!