Το Θαύμα Της Άνοιξης

Σήμερα ξημέρωσε μια υπέροχα ηλιόλουστη μέρα.
Στον κήπο η νεοφυτεμένη μας πορτοκαλιά, που όταν την βάλαμε είχε ένα μονάκριβο πορτοκάλι λες και ήταν εκεί για να προσδιορίζει το είδος, έχει γεμίσει μικρά πορτοκαλάκια.

Γέμισε από καρπούς και λουλούδια και όταν πλησιάζεις  πλημμυρίζουν ομορφιά τα μάτια σου και ευωδιά η ψυχή σου.

Και βγήκε ένας ήλιος ζεστός και ολόλαμπρος που ήρθε να συμπληρώσει την χαρά που πήραμε χθες για τον Μικρό μας Αγωνιστή.
Κόντρα σε όλες τις δυσάρεστες προβλέψεις των γιατρών που μας έλεγαν να μην ελπίζουμε πολλά..
Με μόνο όπλο τις προσευχές  μας αλλά και όλων εσάς που δεν σταματήσατε λεπτό να ρωτάτε, να ενθαρρύνετε,  και να μας δίνετε κουράγιο,  βγήκαν χθες τα αποτελέσματα τη ακτινογραφίας.
Της ακτινογραφίας που θα σηματοδοτούσε την εξέλιξη.
Αυτής της ίδιας ακτινογραφίας, που μόλις την προηγούμενη βδομάδα,  έδινε άσχημες ενδείξεις.
Ενδείξεις που δύσκολα ανατρέπονται.
Δύσκολα αλλάζουν.
Δύσκολα αντιμετωπίζονται.
Και οι γιατροί ήσαν προβληματισμένοι και φειδωλοί.
Τα λόγια τους συγκρατημένα..
Κι όμως!
Χθες η ακτινογραφία ήταν πεντακάθαρη για τον ένα πνεύμονα.
Ό,τι υπήρχε είχε εξαφανιστεί!
Και στον δεύτερο η ένδειξη που υπήρχε, αυτή για την οποία οι γιατροί έλεγαν πως θα ήταν ευχαριστημένοι αν παραμείνει ίδια,  είχε μικρύνει!
Πέστε μου αν δεν είναι αυτό θαύμα τότε τί είναι;
Το θαύμα της Άνοιξης!
Και η βερυκοκιά του, εκείνη που φυτέψαμε όταν γεννήθηκε και είχε σκάσει τα πρώτα της μπουμπούκια την μέρα που ο Μικρός Αγωνιστής διέφυγε τον κίνδυνο, είναι πια καταπράσινη.
Τα μικρά μπουμπούκια γίναν καταπράσινα ολάνθιστα φύλλα.

Και τα χαμόγελα επέστρεψαν πια στα πρόσωπα όλων μας.
Μαζί η αισιοδοξία και η χαρά.
Και την βδομάδα που έρχεται ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε πια στο σπίτι του το δώρο που μας έκανε ο Θεός.
Γερό και δυνατό.. τον Μικρό μας Αγωνιστή!



υγ.  γράφω σήμερα  που ο Μικρός μας κλείνει ένα μήνα μέσα στο νοσοκομείο και δυό μήνες από την μέρα που ήρθε στον κόσμο, τυχαίο;