Η υπόσχεση

Διάβασα τον καημό της Γιώτας και θυμήθηκα τί με περιμένει.

Διότι πέρυσι τη σκαπουλάρησα....

Εξήγησα δηλαδή στ' αστροπελέκια μου, πως οι τσάντες τους ήταν μια χαρά και δεν συνέτρεχε λόγος αλλαγής τους.

Τους είπα πως δεν είναι σωστό να αλλάζουμε τσάντες μόνο και μόνο επειδή είδαμε την τάδε διαφήμιση.

Πως άλλα παιδάκια δεν έχουν ούτε τ'απαραίτητα..κλπ....κλπ....

Αράδιασα με λίγα λόγια όλα τα "κλασικά" επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι γονείς από καταβολής κόσμου......και τα έπεισα.

Έτσι παρέμειναν με τις τσάντες που είχαν από πρόπερσι αφού πρώτα με έβαλαν να τους υποσχεθώ πως "του χρόνου" (δηλαδή φέτος) θα αγοράσουμε καινούργιες.

Έλα όμως που οι τσάντες βγήκαν "σκυλιά"..

Τίποτα δεν έχουν πάθει.....ούτε ένα σκίσιμο....κάτι που να δικαιολογεί την αντικατάστασή τους....

Μόλις όμως πήγα κάτι να πω, κάτι μασημένα πως και καλά εμείς όταν πηγαίναμε σχολείο τη βγάζαμε με την ίδια τσάντα από την πρώτη μέχρι την έκτη κι ότι βλέπαμε καινούργια στο γυμνάσιο......έγινε επανάσταση.

Άρχισαν τα κλάματα και τις φωνές και στο τέλος χρησιμοποίησαν το πιο ισχυρό τους ατού.

- το υποσχέθηκες, μου είπαν κι εκεί πάνω κατέθεσα τα όπλα.

Από βδομάδα πάμε για τσάντες.

(Πάω να ξαναδιαβάσω την εγγραφή της Γιώτας ...να ενημερωθώ)

"Έ κ π λ η ξ η" ....ηλίου!

Βραδινή χαλάρωση μετά τη δουλειά στη βεράντα του σπιτιού.

Απέναντι το φεγγάρι έχει μόλις αρχίσει να βγαίνει έχοντας ένα κόκκινο χρώμα λες και πήρε ολόκληρο φωτιά!

Το μικρό αστροπελέκι έχει  κάνει το μπάνιο του κι έρχεται έξω να καληνυχτίσει.

Βγαίνοντας αντικρύζει την εικόνα που μόλις περιέγραψα και γουρλώνοντας τα μάτια  λέει γεμάτο απορία:

"Πω πω μαμά!......... έχει έ κ π λ η ξ η  ηλίου;

Πέστε μου.....δεν θά'πρεπε οι μητέρες να παίρνουμε βαρέα κι ανθυγιεινά;....

Διότι πόσο ν' αντέξω πια η δόλια η μάνα;....

Πόσο γερή κράση θα πρέπει να έχω για να μη "με στείλουν" τέτοιου είδους απορίες;

Μήπως γι'αυτό από κείνη τη μέρα έχω  μόνιμα ένα ηλίθιο χαμόγελο στο στόμα;

(Να δεις που το πέρασα το εγκεφαλικό, αλλά ήταν ελαφρύ και το προσπέρασα....) 

Γλωσσοπλάστης..

Τέλος κι οι φετινές διακοπές...

Ποιές διακοπές θα μου πεις;  αφού δεν πήγες πουθενά.

Τί σημασία έχει.

Η ψυχολογία μετράει κι εμένα αυτές τις δυο βδομάδες η ψυχολογία μου .. "διακόπευε".

Ξυπνούσα αργά, κοιμόμουν τα μεσημέρια, πήγαινα αργά για ύπνο τα βράδια.....

Γενικώς "ραχάτευα" (τί γλωσσοπλάστης που έχω γίνει Θεέ μου!)..

και μεταξύ μας, ....πολύ το φχαριστήθηκα.

Απ'αύριο όμως "το διάλειμμα τέλος, τα κεφάλια μέσα".....

@#$&.....δεν βρίσκω τη λέξη που ταιριάζει....

(σκέτα το "γμτ" δεν με καλύπτει... )

(σκατα ...γλωσσοπλάστης είμαι τελικά) :P :P 

Αλλού η θάλασσα κι αλλού το πλοίο..

Eίναι η .... καλοκαιρινή μου αγάπη.

Welcome και ring tone στο κινητό μου.

Είναι το τραγούδι που σιγοψιθυρίζω σχεδόν όλη μέρα.

Κι αυτό που, μόλις μ'ακούσουν, σπεύδουν να το σιγοντάρουν μαζί μου τ'αστροπελέκια.

Θέλω να το μοιραστώ μαζί σας όπως κάθε τι που αγαπώ.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Hf6-vXqoMqw]

Ωραία που είναι η ζωή!

Ωραίες είναι οι διακοπές!

Ακόμα κι όταν δεν πας πουθενά....ακόμα κι όταν μένεις σπίτι.

Τώρα θα μου πείτε πως εγώ δεν πρέπει να μιλάω γιατί εδώ στην εξοχή που μετακομίσαμε, είμαστε σε μόνιμες διακοπές...all the year!

Παρ'όλα αυτά η διάθεση είναι τελείως διαφορετική απ' τον προηγούμενο καιρό που πηγαινοερχόμουν στο γραφείο.

Πιο χαλαρή, πιο "δε βαριέσαι"......έτσι όπως αρμόζει να είναι στη συγκεκριμένη περίοδο!

Το πρωϊνό περιλαμβάνει άραγμα στη βεράντα με τη φραπεδιά δίπλα, θέα τη θάλασσα και το λαπτοπ "πρώτη μούρη", μη τυχόν και μας ξεφύγει και τίποτα!

Τ'αστροπελέκια εξαφανισμένα στους φίλους τους.

Αργότερα θα πάμε για μπάνιο.

Επιστροφή για φαγητό και μεσημεριανή "σιέστα" και τ'απόγευμα κοντινές ή πιο μακρινές βόλτες στα παραλιακά μαγαζιά-ζαχαροπλαστεία (ως επί το πλείστον).

Τα βράδυα περιλαμβάνουν καινούργιο άραγμα στη βεράντα με κουβεντολόι περί ανέμων και υδάτων ως αργά........

Ωραία που είναι η ζωή!

(την ερχόμενη Δευτέρα γυρίζουμε στη δουλειά .....το διάλειμμα τέλος, τα κεφάλια μέσα!)

Ξαραχνιάσαμε και σας περιμένουμε....

Ωραία!.....

Τώρα νομίζω πως το "σπιτάκι" μου είναι έτοιμο να δεχτεί επισκέψεις......

Κουράστηκα αλλά το έκανα λαμπίκο!

 Περάστε λοιπόν να τα πούμε και να τραταριστείτε το κατιτίς σας!

και νεράκι μη μου...κορακιάσετε!

και χυμούς...

για πείτε λοιπόν.......

τί νέα;

 

Τί λέτε;

Είχα ακριβώς τρεις μήνες να έρθω σε τούτα τα μέρη.

Τρεις μήνες που σκέπασα τα έπιπλα με τα άσπρα σεντόνια, πήρα τη βαλιτσούλα  στο χέρι κι έκλεισα πίσω μου την πόρτα τούτου δω του μπλογκόσπιτου.

Τρείς μήνες, δεν πάτησα το πόδι μου ......

Μόνο κανα δυό φορές πέρασα απ' έξω κι έριξα μια βιαστική ματιά στα κλειστά παράθυρα.....τον χορταριασμένο κήπο....κι έφυγα πάλι βιαστική.....

Αλλά σήμερα τα βήματά μου με έφεραν εδώ σχεδόν χωρίς να το καταλάβω.

Άνοιξα την πόρτα και μπήκα.....και λυπήθηκα για την εγκατάλειψη που αντίκρυσα.

Λέω να το ανοίξω πάλι το σπιτικό μου....τί λέτε κι εσείς;.....

Να αερίσω, να καθαρίσω, να το στολίσω πάλι με λουλούδια και να έρχομαι κάπου κάπου....

Έτσι όπως πάμε στο εξοχικό  τα Σαββατοκύριακα....

Κι ανανεωνόμαστε και γεμίζουμε τις μπαταρίες μας και χαλαρώνουμε....

Τί λέτε κι εσείς;.....