Ότι έχουμε σκύλο σας το έχω πει, ότι είναι όμως ένα εντελώς ηλίθιο σκυλί σας το'πα;...
Δεν νομίζω...
Μερικές φορές σκέφτομαι πως ο τύπος που συνέλαβε τη φιγούρα του Ρανταπλάν στον Λούκυ Λουκ, θα πρέπει να είχε στο μυαλό του τον Δία.
Για να καταλάβετε....
Βγαίνω το πρωί για τη δουλειά, με το που με βλέπει ξαπλώνει ανάσκελα, λυγίζει το κορμί και περιμένει να τον χαιδέψω στην κοιλιά.
Του ρίχνω ένα βαριεστημένο βλέμμα του τύπου: άσε μας πουλάκι μου πρωί πρωί ακόμα δεν έχει ανοίξει το μάτι...και τον προσπερνώ.
Ο Δίας παραμένει στην ίδια θέση όσο εγω ανοίγω την γκαραζόπορτα, μπαίνω στο αυτοκίνητο, βγαίνω απ'το γκαράζ, κατεβαίνω απ'το αμάξι, κλείνω την γκαραζόπορτα, ξαναμπαίνω μέσα και ξεκινάω να φύγω.
Εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή το παίρνει πια απόφαση κι αποφασίζει να σηκωθεί!!....
Ο χαζός μας σκύλος όμως έχει μια ιδιοτροπία που την ανακαλύψαμε όταν μετακομίσαμε στην εξοχή....μισεί θανάσιμα τις γάτες!
Όταν βλέπει γάτα ούτε αγριεύει, ούτε γαβγίζει φρενιασμένα όπως ίσως θα υπέθετε κανείς.
Αντίθετα.... την παρακολουθεί αμίλητος με τεντωμένα όμως τα αυτιά του.... κι όταν -πριν λίγο καιρό κατάφερε να πιάσει κάποια- τότε ανακαλύψαμε τη δεύτερη φύση του Δία....αυτήν του σκύλου-killer!
Βρε τί του φώναζα, τί του αγρίευα, τί τον τραβούσα....δεν καταλάβαινε κανένα και τίποτα.
Την είχε βουτήξει και θα την έπνιγε αν δεν απέδιδαν οι φωνές και το τράβηγμα που του έκανε ο άντρας μου κι έτσι γλύτωσε το έρμο το γατί.
Γάτα μες τον κήπο μας δεν μπαίνει όπως καταλαβαίνετε ούτε γι'αστείο.
Αφού όμως δεν μπορούσε να επιδοθεί με άνεση στο αγαπημένο του σπορ, το κυνήγι των γατών, ο κύριος Δίας έψαξε κι ανακάλυψε ένα σημείο του φράχτη που είναι χαμηλότερο.
Άρχισε λοιπόν να το σκάει για να κυνηγήσει με την άνεσή του ό,τι από γάτα κυκλοφορεί στη γειτονιά (και είναι δεκάδες οι άτιμες! ).
Τον πήρα είδηση την πρώτη φορά που το έσκασε γιατί τον είδα ξαφνικά να περιφέρεται περιχαρής έξω από το σπίτι κι όταν τον φωναξα μου κούνησε μεν την ουρά, αλλά συνέχισε να στέκεται κάτω από το δέντρο και να κοιτάει επίμονα ανάμεσα στα κλαδιά του όπου είχε σκαρφαλώσει η γάτα στην προσπάθειά της να του ξεφύγει.
Τον μάζεψα μέσα και του έβαλα τις φωνές. Κατέβασε τα μάτια κι όση ώρα του τά'ψελνα αυτός κοιτούσε το πάτωμα.
Πολύ σύντομα όμως αποδείχτηκε μεγάλη....... Παξινού!
Ο τύπος έπαιζε θέατρο, γιατί μετά από λίγες μέρες το ξανάσκασε για να γυρίσει σπίτι καμαρωτός καμαρωτός έχοντας στο στόμα μια πνιγμένη γάτα που την απώθεσε έξω από την πόρτα μας!
ΤΟ ΗΛΙΘΙΟ ΣΚΥΛΙ δεν φτάνει που έκανε τη κουτουράδα του, έφερε και τα ενοχοποιητικά στοιχεία!
Λίγη ώρα αργότερα κατέφθανε ωρυόμενη η ιδιοκτήτρια της γάτας.
Το τί άκουσα δεν περιγράφεται.
- Θα μας φάει τα παιδιά το σκυλί σας, ούρλιαζε.
- Καλέ ποιό;...αυτό το χαζό;....για τον Δία συζητάμε μαντάμ...ας μην υπερβάλλουμε.
- Αφού ξέρατε ότι είνα άγριο έπρεπε να το έχετε δεμένο.
- Δεν είναι άγριο κυρία μου, με τις γάτες έχει ένα.....θέμα
- Να τον δένετε...μου έφαγε την καλύτερη γάτα μου, τί θα πώ τώρα στην κόρη μου;
- Ότι έχετε μια γάτα λιγότερη ίσως;......
Μη σας ζαλίζω, η γυναίκα ήταν έξαλλη κι η αλήθεια είναι πως είχε τα δίκια της.
Ο δολοφόνος καθόταν σε μια άκρη της βεράντας και παρακολουθούσε με ....χαμηλωμένα μάτια τον καυγά.
Τον άφησα δεμένο στα κάγκελα μέχρι την άλλη μέρα που πήγαμε κι αγοράσαμε συρματόπλεγμα και ψηλώσαμε τον φράχτη.
Όση ώρα βοηθούσα τον άντρα μου να το τοποθετήσουμε μουρμούραγα: "ούτε για τα παιδιά μου δεν έβαλα πρόσθετα κάγκελα στα μπαλκόνια.....".
