Οι Δικοί Μου Πολύτιμοι Άνθρωποι

Βούτηξα σ' ένα πέλαγος συναισθημάτων.
Πόνος, πίκρα, απελπισία, θυμός, παράπονο..
Κυρίως παράπονο!
Και δάκρυα.. πολλά δάκρυα.
Έφτασα το ποτήρι στον πάτο.
Ένα ποτήρι που άλλος παράγγειλε για μένα.
Τό' πια λοιπόν.. στην υγειά του..
Όμως, πάντα μετά την καταιγίδα έρχεται η ηρεμία.
Βγαίνει το ουράνιο τόξο.
Φωτεινό..
Για να σηματοδοτήσει την αρχή.
Aρχή νέων συναισθημάτων.
Να φέρει την γαλήνη..

Κι άρχισα να τακτοποιώ και να αποδίδω (μέσα μου) τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Κι όπως σ' όλες στις δυσκολίες, έτσι και τώρα, πήρα δύναμη απ' τους δικούς μου.
Τον άντρα μου και τα παιδιά μου.
Μικρά και μεγάλα.
Ο ανεκτίμητος δικός μου μικρόκοσμος!
Κι ένιωσα ευγνωμοσύνη που υπάρχουν στην ζωή μου.
Πολύτιμοι άνθρωποι που με αγαπούν και με στηρίζουν.
Μ' ένα χάδι στα μαλλιά την ώρα που οι λυγμοί με πνίγουν.
Με μια τρυφερή κουβέντα.
Και με πολλή αγάπη που την ένιωθα ακόμα κι όταν δεν μιλούσαμε για το συγκεκριμένο γεγονός.
Προχωράω λοιπόν.
Κλείνοντας στην καρδιά μου τους δικούς μου πολύτιμους ανθρώπους.
Αυτούς και μόνο.
Μου είναι υπεραρκετοί!

Σημείο Μηδέν

Σημείο μηδέν.

Άλλοτε σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα κι άλλοτε το τέλος.

Ξεκίνημα.

Το παίρνεις πάλι απ' την αρχή.

Ξεχνάς και δίνεις άλλη μια ευκαιρία.

Ευκαιρία στα συναισθήματα, στις πράξεις, στην αγάπη.

Ευκαιρία στη συγνώμη.

Ευκαιρία στον σεβασμό.

Ευκαιρία στην όποια σχέση.

Και Τέλος..

Εδώ δεν έχεις κάτι να πεις.

Γιατί το Τέλος από μόνο του τα λέει και τα εμπεριέχει όλα.

Τέλος...

Κενό...

Τίποτα..

Προς το παρόν στέκομαι αναποφάσιστη.

Παραμύθι

- να σου πω ένα παραμύθι;
- νιε

Ο Πρίγκηπας Νάμπερ Ουάν ανεβαίνει στον καναπέ και με κοιτά με μάτια γεμάτα προσμονή.

- μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Κοκκινοσκουφίτσα... (παύση)
μα είναι τώρα όνομα αυτό για κοριτσάκι;..   άκου Κοκκινοσκουφίτσα!   χάθηκε ο κόσμος να την λένε Αγγελική, Ελένη, Κατερίνα, Ασπασία;..    τόσα ονόματα υπάρχουν..   εσύ θα έκανες γυναίκα σου κάποια που θα την έλεγαν Κοκκινοσκουφίτσα;   και πώς θα την σύστηνες;   από δω η γυναίκα μου Κοκκινοσκουφίτσα;    θα γέλαγε ο κάθε πικραμένος!

Ο Πρίγκηπας Νάμπερ Ουαν παρακολουθεί το παραλήρημά μου γεμάτος ενδιαφέρον, ενώ τα αστροπελέκια διαμαρτύρονται έντονα.
- τί είναι αυτά που του λες ρε μαμά;
- την αλήθεια... είναι όνομα αυτό; θα σ΄άρεσε εσένα να σε λένε Κοκκινοσκουφίτσο;

υγ. φαντάζομαι πως στις αναμνήσεις του Πρίγκηπα Νάμπερ Ουαν δεν θα συγκαταλέγονται τα παραμύθια από την γιαγιά του...

Κυριακάτικο Πρωϊνό

Πρωινό Κυριακής κι από τις σπάνιες φορές που έχω την πολυτέλεια να κοιμηθώ και να χουζουρέψω.
Αντ' αυτού  έχω ξυπνήσει από τις 7.00 και η μόνη πολυτέλεια που παραχώρησα στον εαυτό μου ήταν να πάρω τον καφέ μου και να τον πιω στο κρεβάτι.

Άνοιξα διάπλατα το παράθυρό μου να μπει φρέσκος πρωινός αέρας.

Κουκουλωμένη με το ζεστό παπλωματάκι μου ακούω τις καρακάξες που μαζεύονται έξω από το σπίτι, τα κελαηδήματα των πουλιών, κάπου μακριά γαβγίσματα σκύλων και το βλέμμα μου χάνεται στην πρωινή ομίχλη που μου κρύβει τη θέα της θάλασσας. 

O Χρήστος με τον Παναγιώτη έχουν φύγει γιατί ο μικρός έχει αγώνες στην ιστιοπλοΐα, ο Βασίλης κοιμάται κι εγώ σκέφτομαι τις ευχές που πήρα από όλους εσάς χθες στα γενέθλιά μου.

Μέχρι τούτη τη στιγμή που γράφω αυτή την ανάρτηση συνεχίζουν να φτάνουν τα μηνύματά σας και να με κάνουν όλο και πιο χαρούμενη.

Σας ευχαριστώ πολύ όλους και όλες.

Ευχαριστώ που με θυμηθήκατε, που μου τηλεφωνήσατε, που αφιερώσατε χρόνο για να γράψετε ένα μήνυμα στο facebook, ένα email, ένα sms.

Ευχαριστώ για την αγάπη που μου στείλατε, για τα υπέροχα λόγια σας που με συγκίνησαν και μου ομόρφηναν ακόμα περισσότερο την μέρα!

 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Kaλή Κυριακή!

Τα Δικά Μας Χριστούγεννα

Επιτέλους Χριστούγεννα!
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος είχα εξασφαλίσει δυο μέρες άδεια από την δουλειά.
Για μας τα Χριστούγεννα είναι διπλή γιορτή καθώς  γιορτάζει κι ο Χρήστος.
Έτσι οι προετοιμασίες  και τα μαγειρέματα του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού ξεκίνησαν από την παραμονή.
Σοκολατάκια για το πρώτο κέρασμα, (ευκαιρία να τα δοκιμάσουμε κιόλας, γιατί την προηγούμενη φορά που τα έφτιαξα και τα πρόσφερα σαν δώρο, νηστεύαμε και δεν τα γευτήκαμε),

 τυρόπιτα,  κοτόπουλο σουφλέ ,  γιορτινό πιλάφι,

 σαλάτα,   χοιρινό στην γάστρα και για επιδόρπιο cheeesecake με οreo, baileys και κερασάκια.

O Xρήστος μεγαλούργησε φτιάχνοντας ένα πολύ νόστιμο χριστόψωμο

 αλλά και τους καλύτερους άρτους που είχα γευτεί έβερ..

Γιατί φυσικά δεν νοούνται χριστούγεννα μακριά από την εκκλησία.
Έτσι την παραμονή την νύχτα βρεθήκαμε εκεί για την καθιερωμένη αγρυπνία των χριστουγέννων.
Εκεί στο φως των καντηλιών μέσα σε απόλυτη κατάνυξη, με χαρούμενα πρόσωπα όταν ακούγεται το:
 "Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι. Μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι. Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.", 
είναι σα να παραβρισκόμαστε στη φάτνη και να συμμετέχουμε στην άφατη χαρά της Γέννησής Του!

Καμαρώνω τ' αστροπελέκια που βοηθούν στο ιερό και συγκινούμαι την ώρα της Άγιας Μετάληψης ευχαριστώντας τον Θεό που μας αξίωσε να φτάσουμε άλλη μια φορά στην Ιερή αυτή στιγμή.
Επιστρέψαμε σπίτι τα ξημερώματα και πέσαμε για ύπνο.
Ανήμερα πια, οι ετοιμασίες ολοκληρώθηκαν με τα ψησίματα των φαγητών και το στρώσιμο του γιορτινού τραπεζιού.

Και το βράδυ το σπίτι γέμισε απ' όλη την οικογένεια.
Ο μεγάλος γιος με την γυναίκα του, τον Πρίγκηπα "νάμπερ ουαν" από το χέρι και τον "νάμπερ του" αραγμένο για λίγες μέρες ακόμα στην κοιλιά της μαμάς του.
Ο δεύτερος γιος με την κοπέλα του (επίσημα πια νύφη μας, μιας και το καλοκαίρι θα γίνει ο γάμος τους), τ' αστροπελέκια, ο αδελφός μου και ένα ζευγάρι αγαπημένων φίλων που στο πέρασμα του χρόνου έχουν γίνει κι εκείνοι (δικαιωματικά) μέλη της οικογένειας.
Οι τέσερις γιοί, σε πλήρη απαρτία και  μέσα σε κέφι τρελό,

 σχολίαζαν τις δηλώσεις μου πως από δω και πέρα δεν θα γκρινιάξω ποτέ ξανά και για κανένα λόγο και πως θα γίνω μια μελιστάλακτη, ήρεμη, καλοπροαίρετη και πολύ γλυκειά μαμά (!)
Στην αρχή  ο ένας μου τόνισε πως τότε δεν θα είμαι πια η μαμά τους, αλλά αμέσως μετά βρήκαν θέμα για συζήτηση, με τις ατάκες να πέφτουν βροχή και τα γέλια να έχουν γίνει πια τρανταχτά.
Παρ' όλα αυτά στάθηκα στο ύψος μου (καλά μη φανταστείτε.. 1,60 με το ζόρι) και ΔΕΝ γκρίνιαξα, ΔΕΝ θύμωσα, ΔΕΝ φώναξα, παρά μόνο χαμογελούσα γλυκά πιστή στο νέο μου ρόλο.
(Το ζητούμενο είναι πόσο θα αντέξω γιατί δεν με βλέπω για πολύ ακόμα.. είναι και προκλητικοί οι άτιμοι! )
Ηταν όμως μια υπέροχη βραδιά με πρόσωπα αγαπημένα, γέλια, ευχές και τσουγκρίσματα.
Μια βραδιά με συγκεντρωμένους γύρω μου τους άντρες της ζωής μου, όλους!

 Μια βραδιά που την συζητήσαμε ξανά και ξανά με τ'αστροπελέκια και κάθε φορά σχολιάζαμε πόσο όμορφα περάσαμε.
Τί άλλο να ζητήσει κανείς;
Τα παιδιά σου, ο άντρας σου κι αγαπημένοι φίλοι.
Η απόλυτη ευτυχία!
Λατρεμένοι μου φίλοι Χρόνια σας Πολλά!

Μια Γέννηση, Μια Βάφτιση Κι Ένας Γάμος

 Ανοίγω παρένθεση.
 Εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχουμε επιλέξει να ακολουθούμε οικογενειακά το παλαιό εορτολόγιο.
Έτσι περιμένουμε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα την επόμενη Τρίτη.
Ας πούμε πως είμαστε λιγότερο ανυπόμονοι!
Μιας όμως και ημερολογιακά ο χρόνος άλλαξε, αυτή θεωρητικά είναι η πρώτη ανάρτηση του νέου χρόνου και θα είναι γεμάτη αισιοδοξία κι ελπίδα για χαρούμενα γεγονότα που περιμένουμε.
Κλείνω παρένθεση.

Γέννηση, βάφτιση, γάμος!
Με αυτήν ακριβώς τη σειρά.
Και δεν μιλάω για τη εξέλιξη στην ζωή του καθένα μας, αλλά για γεγονότα που θα συμβούν τούτο τον χρόνο στην οικογένεια μας, εξ αιτίας των οποίων έχω αρχίσει ήδη τον εφοδιασμό σε πάνες..
Ναι καλά καταλάβατε, τις γνωστές πάνες ακράτειας.
Τον καινούγιο χρόνο θα τις φορέσω πολύ..
Δεν ξέρω οι υπόλοιποι τί θα κάνουν και δεν σκοτίζομαι κιόλας.
Ας εξοπλιστώ εγώ που τό' χω σίγουρο πως θα "βραχώ" απανωτές φορές φέτος κι ας μεριμνήσουν οι υπόλοιποι μόνοι τους για το δικό τους "βρέξιμο".
Γεγονότο πρώτο λοιπόν:
Μέσα σε τούτο τον μήνα αναμένουμε την γέννηση του Πρίγκηπα νάμπερ του!
Έτσι ο Πρίγκηπας νάμπερ ουάν θα αποκτήσει αδελφό κι είμαι πολύ περίεργη να "κόψω" αντιδράσεις.
Φυσιολογικά θα τού' ρθει ένας ντουβρουτζάς του Πρίγκηπα νάμπερ ουάν.
Θα χάσει λίγο τη γη κάτω από τα πόδια του, θα του χαλάσει λίγο στρωμένη κατάσταση ο νεοφερμένος, αλλά αυτά έχει η ζωή.
Έτσι θά 'χει την ευκαιρία να εκπαιδευτεί και στον ανταγωνισμό!

Η εμπειρία θα του είναι πολύ χρήσιμη στην μετέπειτα ζωή του..
Γεγονότο δεύτερο θα είναι την άνοιξη η βάφτιση του νεοφερμένου Πρίγκηπα με νονό τον δεύτερο γιό μου.
Έτσι λοιπόν  οι δυο μεγάλοι γιοί θα επισφραγίσουν την ιδιαίτερη σχέση και αγάπη που τους δένει βαφτίζοντας ο ένας το παιδί του άλλου.
Μ' αρέσει!
Και γεγονότο τρίτο...
ταρατατζουμ .. ταρατατζούμ.... ΤΑΡΑΤΑΤΖΟΥΜ .. ΤΖΟΥΜ... ΤΖΟΥΜ...
Τέλος Αυγούστου ο γάμος του δεύτερου γιου.
Ο εργένης της οικογένειας το πήρε επιτέλους απόφαση.
Αφού πρωταρχικά βαφτίσει τον νεογέννητο ανιψιό, είπε να μη πάει χαμένη η εμπειρία σε τελετές και μυστήρια και να το προχωρήσει ακόμα παραπέρα.
Όταν μου το είπε προχθές έκλεισα το τηλέφωνο και τριγυρνούσα για ώρα μ' ένα ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου, λέγοντας και κάνοντας διάφορα χαζά που πήγαζαν από την μεγάλη μου χαρά.
Στο τέλος λοιπόν ανεβαίνοντας την σκάλα για να πάω στην κρεβατοκάμαρα μονολογούσα:
- ωραία,   πάνε οι δυο μεγάλοι...
και συνέχισα δυνατότερα για ν' ακούσουν τ' αστροπελέκια ,
-τώρα μένετε εσείς αλλά ως τότε έχουμε πολλά χρόνια μπροστά μας, μέχρι τότε θά' μαι γριά.
- μη το λες αυτό... ποτέ δεν ξέρεις..  πετάχτηκε το μικρό αστροπελέκι..
Κοκκάλωσα στην σκάλα και στράφηκα προς το μέρος του
- θέλεις να μου πεις κάτι που δεν ξέρω αγοράκι μου;
- όοοοοχι, απλά... λέω..
Βρε.. λες;

Χαρούμενη κι Ευλογημένη χρονιά να έχουμε!