Καλοκαίρι!

(ένα από τα λατρεμένα μου τραγούδια, ...
για όλους εσάς!)

Στίχοι - Μουσική - Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος

Καλοκαίρι η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
καλοκαίρι καρεκλάκια, πετονιές μέσ' το πανέρι μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει
καλοκαίρι πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι καλοκαίρι με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει
την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι
την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι καλοκαίρι μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη
Καλοκαίρι με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι
καλοκαίρι καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει
στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι
καλοκαίρι με τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι καλοκαίρι στόμα υγρό, μικροί λαγώνες,

καλοκαίριμε τη φέτα το καρπούζι στο ‘να χέριμε φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι

καλοκαίρι λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι
Καλοκαίρι του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη καλοκαίρι με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι καλοκαίρι όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρικαλοκαίρι με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι
φαλακροί μέσ' τις σακούλες μας σαν γέροι
εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει καλοκαίρι μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίριΚαλοκαίρι στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρηαλλά εν τέλει με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει καλοκαίρι στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει καλοκαίρι τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει
μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι
καλοκαίρι μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει

 

Ψώνια

Σαββατιάτικα ψώνια στο σούπερ μάρκετ...

Οικογενειακά.

Ο σύζυγος είναι στον πάγκο με τα τυριά μαζί με τ'αστροπελέκια κι εγώ προχωρώ στον διάδρομο.

Η κοπέλα που τους εξυπηρετεί προσφέρει από μια φέτα τυρί στο καθένα απ'τα αστροπελέκια.

Ευχαριστούν αλλά εξακολουθούν να κρατάνε το τυρί στο χέρι χωρίς να το τρώνε.

Ο πατέρας τους τους λέει με τρόπο πως δεν είναι ευγενικό κι εκείνα μουρμουράνε πως δεν πεινάνε, δεν θέλουν τυρί τώρα κι άλλες δικαιολογίες.

Τελικά το τρώνε δυσανασχετώντας.

Στο αυτοκίνητο πια για το σπίτι ζητάνε να ανοίξουν ένα σακκουλάκι με πατατάκια.

- πριν για το τυρί δεν πεινούσατε, λέει ο σύζυγος, για τα πατατάκια δεν έχετε πρόβλημα;

Και το μεγάλο αστροπελέκι απαντά:

- μα το τυρί βρε μπαμπά θελει ... σ υ ν ό δ ε ψ η, δεν πάει μόνο του, είναι σαν τον γαμπρό (!).... πάει χωρίς την νύφη;

Τα σχόλια δικά σας.

(εγώ πάντως δεν μπόρεσα παρά να συμφωνήσω γελώντας)..

Μετάλλαξη!

Χρόνια τώρα η σχέση μου με τη θάλασσα υπήρξε... χλιαρή.

Μ'άρεσε να την βλέπω, να περπατάω δίπλα της, να την μυρίζω.

Εκεί που τα χαλάγαμε ήταν στα μπάνια.

Βαριόμουν το κολύμπι και σιχαινόμουν την αίσθηση του αλατιού στο σώμα μου.

Όσο τα αστροπελέκια ήταν πιο μικρά πήγαινα αναγκαστικά για να κάνουν εκείνα μπάνιο και ψιλοβουτούσα.

Πέρυσι με τον καλό μας γείτονα που τα έπαιρνε μαζί με τα δικά του και τα πήγαινε καθημερινά στη θάλασσα κι έχοντας τον ανάπηρο με τις σιδεριές, είχα την τέλεια δικαιολογία για να μη κάνω ούτε ένα μπάνιο!

Κι ομολογώ πως δεν μου έλειψε κιόλας.

Αδιαφορούσα για κείνη... μέχρι πριν ένα μήνα περίπου.

Γυρίζαμε από Αθήνα σπίτι μας ένα Κυριακάτικο μεσημέρι.

Τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε.

Σε κάποιο φανάρι και χωρίς να έχει μεσολαβήσει κάποιο χτύπημα στο κεφάλι ή άλλο ισχυρό σοκ, γύρισα κι είπα στον άντρα μου.

- πάμε για μπάνιο;

Κόντεψε να του φύγει το τιμόνι από τα χέρια του έρμου.

- στη θάλασσα; ψέλισσε χωρίς να πιστεύει κι ο ίδιος αυτό που άκουσε.

- στη θάλασσα βέβαια, απάντησα, πού αλλού;

- πάμε.

Απο κείνη τη μέρα όταν τελειώνω απ'το γραφείο κι ετοιμάζομαι να φύγω τους τηλεφωνώ.

Έρχονται και με συναντούν στο μικρό κολπάκι που πηγαίνουμε για μπάνιο και βρίσκεται στη διαδρομή του γυρισμού μου από την δουλειά στο σπίτι.

Κολυμπάμε καμμιά ωρίτσα, χαζεύουμε στην αμμουδιά άλλη τόση και γυριζουμε απογευματάκι σπίτι για μπάνιο και φαγητό.

Δεν πτοήθηκα ούτε τις μέρες που ο καιρός ήταν μουντός, ούτε καν εκείνο το απόγευμα πριν καμμιά δεκαριά μέρες που ψιλόβρεχε.

Σας πληροφορώ μάλιστα πως τότε είχε την πιο ζεστή και ήσυχη θάλασσα.

Ήταν υπέροχα!

Περιττό βέβαια να σας πω ότι το γεγονός έχει γίνει θέμα συζήτησης σε γνωστούς και φίλους.

- Η Τζίνα κάνει μπάνια στη θάλασσα;...

- Δεν μπορεί!...

- Δεν το πιστεύω!...

-Πλάκα μου κάνεις!

Κι όμως αγαπητοί μου.....

Γι'αυτό, ποτέ μη πεις.... ποτέ.

Το καλύτερο σας το φύλαξα για το τέλος.

Σκοπεύω να συνεχίσω τα μπάνια και τον χειμώνα!!!!!!!!!!!!