Σήμερα αποφάσισα να σας διηγηθώ τις φετινές διακοπές (οι οποίες βρίσκονται εν εξελίξει) του γιου και της νύφης μου.
Αυτό γίνεται για δυο λόγους.
Ο πρώτος είναι πως οι δικές μου αργούν ακόμα και ο δεύτερος γιατί απλά έτσι αποφάσισα (έχω την δημοκρατία στο αίμα μου πάει και τέλειωσε).
Για να σας δώσω λοιπόν μια εικόνα πρέπει να σας πω πως οι δυο μεγάλοι γιοί ασχολούνται.. παιδιόθεν με την ιστιοπλοϊα (από κει το κληρονόμησαν τ'αστροπελέκια το χούι).
Τους αρέσει τρελλά και με γειά τους και χαρά τους..
Ο μεγάλος τώρα, ο παντρεμένος .. που περιμένει και παιδί, (αυτά που σας λέω να τα σημειώνετε δεν τα λέω στον βρόντο έχω τον σκοπό μου), έχει αγοράσει (πολύ πριν παντρευτεί) ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, σαν τον Βουτσά ένα πράμα.. "έχω και κότερο πάμε μια βόλτα;".
Κάθε καλοκαίρι λοιπόν όρτσα τα πανιά κι όπου γης και πατρίς ο τύπος.
Φέτος και συγκεκριμένα την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησε η άδειά τους.
Έχουν κανονίσει λοιπόν να φύγουν με το σκάφος μαζί με άλλο ένα ζευγάρι (τους κουμπάρους τους) για διακοπές.
Έλα όμως που ο αέρας λυσσομανάει και δεν λέει να κοπάσει.
Μπαίνει στα διάφορα μετεωρολογικά σάιτ ο γιός, κοιτά, ρωτά, ενημερώνεται και μαυρίζει η καρδιά του.
Αποφασίζει λοιπόν να ξεκινήσει βράδυ (για να έχει πέσει ο αέρας) και να πάει Αργοσαρωνικό που δεν έχει τόσα μποφώρ όσο το Αιγαίο.
Ο άλλος γιος τώρα έχει τελειώσει από διακοπές... ότι πήρε .. πήρε.
Πήγε στα εξωτερικά, πήγε και στα νησάκια του, του είπαμε άντε και του χρόνου με υγεία κι έχει γυρίσει κανονικότατα για δουλειά.
Ακούει τα πλάνα όμως του αδελφού του, βλέπει και τον καιρό κι επειδή επρόκειτο να φύγουν Σάββατο βράδυ προθυμοποιείται να πάει μαζί για να τον βοηθήσει και από όποιο λιμάνι πιάσουν να γυρίσει πίσω την Κυριακή με το πλοίο της γραμμής.
Όχι, του λέει ο μεγάλος, δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθείς εξ'άλλου έχω τον κουμπάρο για βοήθεια. (οι γνώστες του αθλήματος ξέρουν πως στο ιστιοπλοϊκό χρειάζονται "χέρια", δεν βάζουμε μπροστά την μηχανούλα και πάμε.. αυτά ξεχάστε τα).
Βρε άσε νά'ρθω, να επιμένει ο μικρός, δεν χρειάζεται να του απαντά ο μεγάλος.
Ο Θεός βοήθησε κι επικράτησε το πείσμα του μικρού όπως θα καταλάβετε από την συνέχεια.
Ξεκινάνε λοιπόν το -προηγούμενο- Σάββατο βράδυ από Ραφήνα.
Οι δυο ιστιοπλόοι αδελφοί (πώς λέμε οι αδελφοί Ράϊτ;), η έγκυος και οι κουμπάροι.
Όλα καλά στην αρχή και χαχαχα και χουχουχου.
Έλα όμως που ακόμα και την νύχτα ο αέρας είναι δυνατός!
Έλα που η νύφη μου ψιλοζαλίζεται στην νηνεμία, φαντάσου την στο κύμα ΚΑΙ ΕΓΚΥΟ!
Τον "χορό" τον ξεκίνησε πρώτη η κουμπάρα η οποία με το που βγήκαν απ'το λιμάνι και ξανοίχτηκαν άρχισε να κάνει τους πρώτους μορφασμούς αναγούλας.
Κιουρία ούσα όμως κατέβηκε στην καμπίνα της, έκλεισε και την πόρτα και δεν ξανακούστηκε όλο το υπόλοιπο ταξίδι.
Αμέσως επόμενο "κρούσμα" ο κουμπάρος, ο οποίος θέλοντας μάλλον να έχει ελαφρύ στομάχι είχε φάει πριν φύγουν από το σπίτι κάποιο γιαούρτι, το οποίο γιαούρτι αποδείχτηκε σκάρτο γιατί τον θέρισε τον φουκαρά τον κουμπάρο και βρέθηκε να έχει συνάψει σχέσεις καρδιακές με την τουαλέτα σε όλο το ταξίδι.
Και τρίτη και καλύτερη φυσικά.. ποιά άλλη; η έγκυος!
Η οποία είχε όλο το δίκιο με το μέρος της να ξερνάει όσο τραβούσε η ψυχούλα της και κανείς δεν μπορούσε να πει και τίποτα, έτσι;
Έτσι σε λίγη ώρα και με συνοπτικές διαδικασίες το ιστιοπλοϊκό μετατράπηκε σε Σπιναλόγκα.
Ο μικρός βρέθηκε κάποια στιγμή να κρατά το τιμόνι του σκάφους με το ένα χέρι και τον κουμπάρο με το άλλο να μη του φύγει όπως είχε σκύψει και ξέρναγε, ενώ ο μεγάλος έτρεχε κάτω στην καμπίνα να πάει την λεκάνη στην έγκυο για τους ίδιους λόγους.
Ξημερώματα πιάσανε Πόρο με μόνους όρθιους τους αδελφούς Ράϊτ και τους υπόλοιπους να ξεσκαρίζουν σιγά σιγά από τις καμπίνες τους.
Ξεπροβόδισαν τον μικρό που πήρε το πλοίο της επιστροφής, αφού τον ευχαρίστησαν και του υποσχέθηκαν να του στήσουν κάποιο αδριάντα (τώρα ψάχνουν την πλατεία)..
Έκτοτε ο θαλασσόλυκος (παντρεμένος που περιμένει και παιδί, μη τα ξαναλέμε) γιός, ο οποίος δεν καθόταν στο ίδιο λιμάνι πάνω από μια δυο μέρες,τους κάνει daily cruise ένα πράμα.
Τους πάει λίγο πιο κει σε καμμιά παραλία για να κάνουν μπάνιο και γρήγορα πίσω στο λιμάνι..
Και περιμένει να πέσει κάπως ο αέρας...
Και περιμένει..
Και περιμένει..
Και περιμένει..
