Καλό μήνα!

"Ο Μάϊος μας έφτασε εμπρός βήμα ταχύ......

να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή."

Εγώ πάλι καμμιά διάθεση δεν είχα να τον προϋπαντησω.

Πόσο μάλλον να βγω και στας εξοχάς για χάρη του!

Άλλα σχέδια είχα γι'αύριο.....έλεγα να κοιμηθώ μέχρι αργά και μετά το μεσημέρι να πηγαίναμε καμμιά βολτίτσα.

Έλα όμως που η κυρία που με βοηθάει με το σπίτι κι έρχεται κάθε Σάββατο, δεν ήρθε το προηγούμενο.

Έτσι μου είπε πως θά'ρθει αύριο αν δεν με πειράζει...

Από τη μια...καθόλου δε με πειράζει μιας και το σπίτι έχει αρχίσει να μοιάζει σαν "καράβι με σημαία ξένη".....

Απ' την άλλη ένα πράγμα που δεν αντέχω είναι να είμαι μέσα σ'ένα σπίτι που είναι "στον αέρα" από δουλειές.

Οπότε μας βλέπω να παίρνουμε τους δρόμους απ'το πρωί.

Αλλά πάλι......μήπως να στείλω βόλτα τ'αστροπελέκια με τον μπαμπά τους και να μείνω να μαζέψω τα χειμωνιάτικα;.....

Ουφ! .....έχω δίλημμα.....

Καλό μήνα νά'χουμε!!!!! 

Xριστός Ανέστη!

Το συμπέρασμα βγήκε μετά από λεπτομερές γκάλοπ που έκανα ρωτώντας γνωστούς, φίλους και συναδέλφους:

"κανείς δεν πέρασε πολύ καλά το φετινό Πάσχα".

Για τους περισσότερους (μη πω για όλους) ήταν άχρωμο, άοσμο, ανούσιο και για κάποιους ακόμα και δυσάρεστο.

Μη με ρωτήσετε γιατί και πώς, ο έλεγχος δεν προχώρησε....εις βάθος!

Εν τω μεταξύ το crash-test είχε θετικά, αλλά και αρνητικά αποτελέσματα.

Τα θετικά ήταν πως:

1) οι συγκοινωνίες εξυπηρετούν πολύ ικανοποιητικά στην μελλοντική κατοικία μας καθώς υπάρχουν 4 διαφορετικές γραμμές λεωφορείων που περνούν απ'τη στάση που βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση απ'το σπίτι και κάνουν τέρμα σε σταθμούς του μετρό, απ' όπου σε πολύ λίγο χρόνο βρίσκεσαι στο κέντρο.

2) εκείνος ο πρωινός καφές στη βεράντα που βλέπει την θάλασσα, λίγο πριν ξεκινήσουμε για τη δουλειά και το τιτίβισμα των πουλιών, μου έφτιαχνε όλη τη μέρα!

3) τ'αστροπελέκια ήσαν συνέχεια έξω να παίζουν χωρίς φωνές και παραινέσεις για προσοχή στα περαστικά αυτοκίνητα, μιας και ο κεντρικός δρόμος βρίσκεται σε απόσταση και κανείς τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει.

4) ο Δίας λάτρεψε το μέρος, έκανε σαν τρελός με όλες τις καινούργιες μυρωδιές που ξαφνικά ανακάλυψε και δεν ζήτησε ούτε μια φορά να μπει μέσα στο σπίτι. Βολεύτηκε τέλεια έξω στη βεράντα απ' όπου μπορούσε να κυνηγάει τις γάτες που έκαναν το λάθος να μπουν μέσα στην αυλή μας και να το χαίρεται!

5) φούρνος, μίνι μάρκετ, αλλά και μεγάλο super market, βρίσκονται σε απόσταση που μπορείς να διανύσεις και με τα πόδια.

Τα αρνητικά τώρα, ήταν τα ματς που έδινα με τον πατέρα μου, καθώς οι εμμονές του γίνονταν αφορμή του δικού μου εκνευρισμού και θυμού και η ακαταστασία που πάλευα μόνιμα να "τιθασέψω", καθώς για κείνον ήταν η .....φυσιολογική του κατάσταση!

Αν δεν μπορέσω να βρω λύσεις γι'αυτό, προβλέπω να τριγυρίζω με το βλέμμα χαμένο κι απλανές και να παραμιλάω στο δρόμο.

Χρόνια Πολλά σε όλους!

Υγεία και χαρά σε σας και τις οικογένειές σας και του χρόνου....καλύτερα!

Βόλτα τον παππού...:PP

Tα σχολεία έκλεισαν και τις 15 μέρες που δεν θα λειτουργούν, μη έχοντας μαμά αλλά ούτε και πεθερά εν ζωή, έπρεπε να βρω μια λύση για το πού θα αφήνω τα πιτσιρίκια όταν θα φεύγουμε για τη δουλειά.

Η μόνη λύση λοιπόν, είναι να πάμε να μείνουμε στην εξοχή στο σπίτι του πατέρα μου, έτσι ώστε να υπάρχει κάποιος με τα παιδιά τις ώρες που θα λείπουμε.

Με την ευκαιρία αυτή θα κάνουμε κι ένα "crash test" πριν την καλοκαιρινή οριστική μας μετακόμιση!

Παρένθεση: (τον παππού τον είχαμε φιλοξενήσει για δυο βδομάδες τον χειμώνα -τότε με τα χιόνια- κι επειδή ήταν άρρωστος και ζαλιζόταν τον πηγαίναμε στο μπάνιο συνοδεία), κλείνει η παρένθεση.

Χθες βράδυ λοιπόν ο άντρας μου έδινε συμβουλές στ' αστροπελέκια

- όταν θα φεύγουμε με τη μαμά για τη δουλειά, να τον ακούτε τον παππού. Μην τον σκάσετε...

τ'αστροπελέκι μένει λίγο σκεφτικό και μετά ρωτά:

- θα τον πηγαίνουμε και στην τουαλέτα;

κι εγώ αυθόρμητα και με πνιχτά γέλια:

- όχι, θα τον βγάζετε βόλτα μαζί με τον Δία....

Έρωτας :)

Γυρίζοντας χθες σπίτι κι αφού είχε περάσει αρκετή ώρα, το μικρό αστροπελέκι έφερε να μου δείξει μια τσαντούλα δώρου.

Ήταν διστακτικός και πρέπει να το σκεφτόταν ....

- κοίτα μαμά.

- τί είναι αυτό αγόρι μου;

- μου το έδωσε η συμμαθήτριά μου η Δέσποινα.

Το παίρνω στα χέρια μου και γεμάτη περιέργεια κοιτάω στο εσωτερικό.

Η μικρή χάρτινη τσαντούλα περιείχε ένα παιδικό βιβλίο.

Το άνοιξα και διάβασα έκπληκτη στη δεξιά του σελίδα μια..... αφιέρωση γραμμένη με στρογγυλά παιδικά γραμματάκια που έλεγε:

"Π. σου εύχομα Καλό Πάσχα!

Σου εύχομαι ακόμα να είσαι γερός και δυνατός σε ότι κάνεις στη ζωή σου και να με θυμάσαι.

Εγώ δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!

Στο υπόσχoμαι!!

Με αγάπη Δέσποινα Α."

Στην αριστερή σελίδα είχε κολλημένο ένα μικρό γουστόζικο μπλε φακελάκι που περιείχε μια καρτούλα που έγραφε:

"Σου γράφω τη διεύθυνση και το τηλέφωνό μου για να μου στείλεις γράμμα και να μη χαθούμε.."

..κι ακολουθούσε πλήρης διεύθυνση με όλα τα στοιχεία, ακόμα και τον ταχυδρομικό κώδικα που πολλοί από μας παραλείπουν ....:)

Αλλά το όλο "σετάκι" περιελάμβανε κάτι ακόμα.

Κάτι τελευταίο που με έκανε να χαμογελάσω τρυφερά.

Ένα κομμάτι χοντρό χαρτόνι πάνω στο οποίο ήταν ζωγραφισμένη μια κόκκινη γελαστή καρδιά που την διαπερνούσε ένα βέλος!.........

(Κι όλα αυτά γιατί ο δικός μας ανέφερε πως κλείνοντας τα σχολεία θα μετακομίσουμε σε άλλη πόλη και θα φύγουμε) :))

 

Λείψαμε...

Tσα!....

Τί μου γίνεστε;....

Έλειψα μερικές μέρες και σας έχασα!

Πέμπτη πρωί είχαμε ένα δυσάρεστο συμβάν στο γραφείο.

Ο πατέρας του εργοδότη μας (ο οποίος είναι και προσωπικός φίλος του άντρα μου) πέθανε ξαφνικά μετά από μια εγχείρηση ρουτίνας.

Παρασκευή γινόταν η κηδεία σε επαρχιακή πόλη και το γραφείο θα έμενε κλειστό.

Έτσι φύγαμε ξημερώματα Παρασκευής και ταξιδέψαμε μέχρι το χωριό του αποθανόντος για να συμπαρασταθούμε στη δύσκολη ώρα του .."αφεντικού".

Επειδή όμως τυχαίνει ο άντρας μου και το "αφεντικό" εκτός από φίλοι να είναι και κοντοχωριανοί, συνδυάσαμε την υποχρέωση με μια μίνι απόδραση Παρασκευοσαββατοκύριακου.

Μετά την κηδεία λοιπόν, πήγαμε στο χωριό του άντρα μου όπου μένει μόνιμα ο πεθερός μου και γυρίσαμε την Κυριακή το απόγευμα.

Τ' αστροπελέκια την είχαν καταβρεί να παίζουν ώρες ατέλειωτες στη θάλασσα που απέχει μόλις τριάντα μέτρα απ'το σπίτι!

Το Σάββατο το πρωί κάναμε βόλτα με το αυτοκίνητο σε κοντινά χωριά και το απόγευμα περπατήσαμε ως το ποτάμι και με αφορμή τα βατραχάκια που ακούγαμε να φωνάζουν απ'τις όχθες του, τ'αστροπελέκια εξέφραζαν διάφορες απορίες που μας χάρισαν άφθονο γέλιο.

Μας έκανε πολύ καλό αυτή η μίνι απόδραση.

Βέβαια η αφορμή ήταν δυσάρεστη αλλά τί να γίνει;....

"Ουδέν κακόν αμιγές καλού", .....έτσι δεν έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι;.....

Καλή βδομάδα σε όλους! :)

Θλίψη...

"Θλίψυ"

Μια φορά κι έναν καιρό όταν γενίθικα η μαμά μου με πειγε στο μητέρα και από τότε δεν την είδα ποτέ.

Όταν πήγα στο μητέρα ένιωσα λύπει.

Όταν πήγα εκεί είμουν 1μυσει χρωνών.

Μετά μεγάλοσα όσπου στα 4 χρωνών είρθαι μια καλεί εικογένεια και με πείραν.

Μετά τους γνόρισα όλους και μετά έγινα το πεδί τους.

Είχαν και άλα 3 παιδιά και έκανα φοίλους.

Και από τότε δεν νιώθω μόνος, αλά χαρά.

........................................................................................................................................................

Δεν ξέρω τί να πω.

Έχω συγκλονιστεί.....

Η ψυχή μου έχει μαυρίσει και νιώθω ανήμπορη να παρηγορήσω το μωρό μου.

Πώς να τον πείσω πως για μας η μόνη διαφορά που έχει απ'τους άλλους τρεις είναι πως δεν τον γέννησα;

Τί να κάνω για να του ελαφρώσω το βάρος της απόρριψης που κουβαλάει στις παιδικές του πλάτες;...

Επτά χρονών παιδάκι και βάζει σαν τίτλο τη λέξη "θλίψη", θέλοντας να περιγράψει τη μικρή του ζωούλα!........:(((

Η μίρλα

Δεν την μπορώ με τίποτα την μίρλα.

Με αποσυντονίζει, μου χαλάει κάθε καλή διάθεση, με αγχώνει, με θλίβει.

Αφού καλή μου κοπέλα ήσουν παλαιότερα στην ίδια δουλειά, δεν σε ικανοποιούσε το κλίμα και παραιτήθηκες.

Κι αφού για δυό χρόνια δούλεψες αλλού, μόνη σου επέλεξες να γυρίσεις, γιατί λοιπόν γκρινιάζεις;.

Δεν ήξερες την δεύτερη φορά πού ερχόσουν;

Αν μη τί άλλο, ήσουν γνώστης του κλίματος και των συνθηκών, γιατί λοιπόν τώρα γκρινιάζεις και μου σπας τα νεύρα;

Κι αυτά τα μούτρα κάθε πρωί που παίρνω σαν απάντηση στην καλημέρα που λέω, σε τί ωφελούν;

Κι η μόνιμη επωδός σε ό,τι γίνεται ("άντε, να μη τα "πάρω" τώρα!") πού αποσκοπεί και σε τί χρησιμεύει;...

Αν για σένα αυτή η δουλειά είναι βραχνάς και τη μισείς, γιατί βρε κορίτσι μου συνεχίζεις να την κάνεις;....

Γιατί μου μαυρίζεις την κάθε μέρα με τη μίρλα σου;

Η σχολική....εργασία

-μαμά η κυρία είπε στον Πάνο, τον Γιώργο κι εμένα να κάνουμε μια ομαδική εργασία για τα σκυλιά. Μπορούν να έρθουν το απόγευμα;

-φυσικά και μπορούν.

-τί ώρα να τους πω;

-στις 5 καλά δεν είναι;

-εντάξει, στις 5.

Είναι 6,00 και στο παιδικό δωμάτιο είναι μαζεμένα τέσσερα καφράκια που το μόνο που ΔΕΝ κάνουν είναι σχολική εργασία.

Αντίθετα πηδάνε, φωνάζουν, γελάνε και γενικά......λυσσάνε.

Κάποια στιγμή άκουσα τον μικρό να τους ρωτάει.

-δεν θα κάνετε την εργασία σας;

-όχι.

-τότε γιατί ήρθατε;

-για να παίξουμε.

Καταλάβατε;.....

Πρόφαση ήταν η εργασία.

Κι όχι τίποτα άλλο αλλά άκουσα τον μπαμπά του ενός την ώρα που τον έφερε να τον ρωτά: "Γιώργο τί ώρα να έρθω να σε πάρω;....οκτώ;",

"ναι,στις οκτώ" απάντησε ο Γιώργος.

Ένα ντουβρουτζά τον ένιωσα δεν λέω.....υπομονή μέχρι τις οκτώ.

Έχω κλειστεί στο δωμάτιό μου και προσπαθώ να ξεχάσω τον πόνο μου σερφάροντας.

Κι έχω και τον Δία που έχει ξαπλώσει φαρδύς πλατύς στα πόδια του κρεβατιού και .........ροχαλίζει!

Τζίζους!

"Θα ήθελα" ...και σύντομα "θα ζω"!

Έχετε προσέξει τί λέω στο προφίλ μου;..

"Είμαι η Νιόβη, Μου αρέσει το διάβασμα. Θά ήθελα να ζω στην εξοχή".

Μεγάλο μαράζι τό'χα αυτό το τελευταίο.

Πέρυσι έψαχνα μέσω μεσιτικού γραφείου να αγοράσουμε κάποιο παλιό πέτρινο σπίτι σε χωριό. Εννοείται πως θα το είχαμε μόνο για διακοπές και κανένα Σαββατοκύριακο.

Ο μεσίτης λοιπόν πάνω στην κουβέντα μου είπε πως θα μας συνέφερε περισσότερο ν'αγοράσουμε οικόπεδο και να βάζαμε ένα προκατασκευασμένο σπίτι.

"Θα ξοδέψετε, αν όχι λιγότερα, τουλάχιστον τα ίδια λεφτά και θα έχετε ένα καινούργιο σπίτι", μου είπε.

Και τότε "είδα" αυτό που χρόνια ήταν μπροστά στα μάτια μου και δεν είχα διακρίνει.

Το εξοχικό της οικογένειάς μου είναι σε κοντινή παραλία της Αττικής και μπορεί στο σπίτι εκείνο να μένει μόνιμα ο πατέρας μου, όμως δίπλα ακριβώς υπάρχει κι άλλο οικόπεδο ανεκμετάλευτο που θα μπορούσαμε ωραιότατα να χτίσουμε και να μετακομίσουμε εκεί για μόνιμη εγκατάσταση.

Έτσι θα μπορούσα να είμαι κοντά στον πατέρα που μ'έχει πια ανάγκη, ενώ η απόσταση απ'το κέντρο όπου δουλεύουμε, εκμηδενίζεται καθώς η περιοχή εξυπηρετείται από την Αττική οδό και σε κοντινή απόσταση απ'το μετρό.

Η πρότασή μου έγινε δεκτή με ενθουσιασμό απ' τον άντρα μου καθώς κι εκείνος ονειρευόταν αυτή την .."φυγή".

Ρωτώντας και ψάχνοντας καταλήξαμε σε μεγάλη εταιρεία προκατασκευασμένων σπιτιών "βαρειάς μορφής", η οποία έχει στο ενεργητικό της πολλά δημόσια έργα και πολύ καλές συστάσεις.

Ήρθαμε σε επαφή μαζί τους, πήγαμε και είδαμε την δουλειά τους και βάλαμε μπροστά τα σχέδια.

Στις αρχές του χρόνου γίνανε τα συμβόλαια του οικοπέδου που πέρασε στο όνομά μου απ'τον πατέρα, καταλήξαμε στα σχέδια του σπιτιού και βάλαμε μπροστά τα γραφειοκρατικά τρεχάματα.

Τα πράγματα έχουν πάρει πια τον δρόμο τους κι ένα μεγάλο όνειρο ζωής θα γίνει πραγματικότητα σε λίγους μήνες!

Κλείνοντας τα σχολεία θα μετακομίσουμε προσωρινά στο σπίτι του πατέρα μου, έτσι ώστε να υπάρχει η παρουσία ενός ανθρώπου δίπλα στα παιδιά, όταν θα λείπουμε όλη μέρα στη δουλειά και θα περιμένουμε να ολοκληρωθεί το σπίτι μας το οποίο, με τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις, ελπίζουμε να είναι έτοιμο τα χριστούγεννα!

Είναι λοιπόν ζήτημα χρόνου να αλλάξει το "θα μου άρεσε να ζω στην εξοχή" και να γίνει απλά... "ζω στην εξοχή"!!!