Και μη βιαστείτε να αναρωτηθείτε αν γίνονται ακόμα επιδείξεις τάπερ, σας διαβεβαιώ πως γίνονται.
Και μάλιστα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, χρησιμοποιώντας τα ίδια λόγια, τα ίδια επιχειρήματα, μη σας πω και με τα ίδια σκεύη.
Σα να μην πέρασε μια μέρα!...
Ένα μοναδικό flashback στο παρελθόν.
Η dealer (αλήθεια έτσι τις λένε ακόμα;) κατέφθασε κρατώντας την πραμάτεια της μέσα σε τρεις τεράστιες τσάντες.
Την αράδιασε πάνω στο χαμηλό τραπέζι και μεμιάς έγινε η χαρά του Πρίγκηπα που είχε στη διάθεσή του ένα σωρό χρωματιστά "παιχνίδια" να πιάσει, να ανοίξει, να χτυπήσει, να πετάξει προς όλες τις κατευθύνσεις.
Και ξεκίνησε το ατέλειωτο μπούρου μπούρου χωρίς παύσεις και χωρίς ανάσα!
Σ'αυτό το σημείο δεν μπόρεσα να μη θαυμάσω την επινοητικότητα!
Παρέλασαν μπροστά από τα μάτια μας τάπερ για κάθε περίσταση.
Για το φαγητό που έμεινε (κάποιος να τους πληροφορήσει πως παρήλθαν οι χρόνοι που περίσσευε το φαγητό), για το φούρνο, για την κουζίνα, για τα μικροκύματα, για το πλυντήριο πιάτων, τάπερ για ψήσιμο, τάπερ για βράσιμο, τάπερ όλων των χρωμάτων και όλων των μεγεθών, τάπερ για την Άρτα και τάπερ για τα Γιάννενα..
Οι δε τιμές ..άλλος ένας λόγος θαυμασμού.
Ένα μπωλάκι που χωράει δεν χωράει δέκα ελιές συναγωνίζεται επάξια σε τιμή τον ελαιώνα!
Πάντως προσωπικά το κατιτίς μου το πήρα.
Έτσι.. τιμής ένεκεν για τις μνήμες που μου ζωντάνεψε το χθεσινό σουαρέ..
Και τώρα ψάχνω αγοραστή για το χρυσό μονόπετρο μπας και μπορέσω να συγκεντρώσω τα χρήματα για να πληρώσω!
Aααααααα, σε νοιώθω, σε νοιώθω!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζευτήκαμε κι εμείς τις προάλλες (τα κορίτσια από τις Συνταγές Της Καρδιάς) για μιαν επίδειξη τάπερ, προκειμένου να βοηθήσουμε μιαν άσχετη κοπέλα dealer, που μας παρακάλαγε καιρό για μιαν επίδειξη.
Δεν ξέρω για την ποιότητα, αλλά οι τιμές ήταν εξωφρενικές. Δεν είναι δυνατόν να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι σε καιρό κρίσης δύσκολα θα δώσει κάποιος 50 και 60 ευρώ για ένα τάπερ, έλεος δηλαδή.
Τελικά πήραμε ότι πιο φθηνό υπήρχε (ντραπήκαμε δηλαδή πιο πολύ να μην πάρουμε τίποτα) και μας βλέπω επίσης να βγάζουμε σε πλειστηριασμό τα μονόπετρά μας χα χα χααα
Φιλάκια, καλό βράδυ!
Μάλλον ζουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν Έλενα, δεν πρέπει να έχουν σχέση με την πραγματικότητα, τί να πω!
ΑπάντησηΔιαγραφήόντως είναι πανάκριβα! πάντως, να πω την αλήθεια, τις συγκεντρώσεις των τάπερ κι αυτές που πας το παιδάκι σου στα παιδικά πάρτυ κι αναγκαστικά κάθεσαι όοοολη την ώρα μ' άλλες μαμάδες, μη έχοντας (αν εισαι σαν και μενα δηλαδή, ένα μισόχνωτο φρικιό :Ρ) να πεις ΤΙΠΟΤΑ, τις σιχαίνομαι σαν τις αμαρτίες μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφή-που παρεμπιπτόντως, δεν ειναι και λίγες..
Συμφωνώ Μαριλένα, γι'αυτό και στα πάρτυ πάντα άφηνα τ'αστροπελέκια κι επέστρεφα την ώρα που θα μου έλεγε η οικοδέσποινα- μαμά για να τους πάρω, προφασιζόμενη κάποια δουλειά συνήθως
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την προχθεσινή επίδειξη ας έχουν χάρη που γινόταν στο σπίτι της νύφης μου και πήγα για τον Πρίγκηπα :P
η τελευταία φορα που πήγα σε ταπερ παρτυ ήταν πριν 13 χρόνια (να θεωρούμαι τυχερή;;) αλλά και τότε ήταν σαν την πρωτη φορά, όπως ακριβως τα περιγράφεις. οντως πανάκριβα για την χρησιμότητα τους και ποντάρουν στο οτι δεν γίνεται, θα πάρεις κάτι απο ντροπη στην οικοδέσποινα που σε κάλεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφή... η φίλη της φίλης.. είναι και δική μου φίλη.. θα χαρώ να τα λέμε.. μου άρεσε η ανάρτηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα τι ωραία που τα γράφεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποτε ακούω την λέξη "τάπερ" θυμάμαι την ατάκα από το "Λούφα και Παραλαγή" που ο Κιμούλης φεύγει και η μάνα του τρέχει από πίσω του και φωνάζει "μην ξεχάσεις να μου φέρεις τα τάπερ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, έχω μια απορία: Αυτό που αγοράζω ένα σκασμό ταπεράκια (όχι tupperware, μην τρελλαθούμε) και πάντα καταλήγουμε με τάπερ και καπάκια που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, δεν μπορώ να το εξηγήσω! Ολο χάνονται τα καπάκια!