Το Σαφρακιασμένο

Χθες το πρωί έζησα την πρώτη (ελπίζω και την τελευταία) live ληστεία!
Να σας τα πω όμως απ'την αρχή.
Είχα η γυναίκα μια πιστωτική κάρτα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου την οποία δεν χρησιμοποιούσα κι αποφάσισα να πάω να την ακυρώσω για να μη πληρώνω άδικα την ετήσια συνδρομή.
Ως εδώ καλά.
Σηκώνομαι που λέτε χθες το πρωί και πάω στο Ταχυδρομείο.
Η ουρά μικρή.
4-5 άτομα μπροστά από μένα τα οποία εξυπηρετιόνταν σχετικά γρήγορα από τις δυο υπαλλήλους.
Υπήρχε και μια τρίτη υπάλληλος στο βάθος η οποία θα πρέπει να ήταν η προισταμένη γιατί μας κοιτούσε χωρίς να μας βλέπει (χαρακτηριστικό δημοσιουπαλληλικό)και κλασσικά ..μιλούσε στο τηλέφωνο.
Ξανά ως εδώ καλά.
Έρχεται λοιπόν η σειρά μου.
Δίνω την πιστωτική, συμπληρώνω το έντυπο, η υπάλληλος την κόβει μπροστά μου και μου λέει περιμένετε να πάρετε τον αριθμό πρωτοκόλλου.
Τον οποίο αριθμό θα τον έβγαζε η .. χάι προισταμένη.
Ακουμπάω λοιπόν την πλάτη στον κισέ και κάνω ελαφρά προς τα πίσω για να συνεχίσει η ουρά να εξυπηρετείται όσο εγώ περίμενα να τελειώσει το τηλεφώνημα η έτσι.
Και τότε ακούω μια φωνή... "μην κουνηθεί κανείς ληστεία".
Γυρνάω πίσω μου και βλέπω κάποιον με κουκούλα και γυαλιά ηλίου να έρχεται προς το μέρος μου κρατώντας όπλο.
Η πρώτη σκέψη της τρελής ήταν "πλάκα μας κάνουν"..
Η δεύτερη..... "τί εποχή έχουμε, πέρασαν οι απόκριες;"
Κι η τρίτη..."έχουν τα αληθινά όπλα γκριζοπράσινο χρώμα όπως αυτό που κρατά τούτος;"
Γυρνώντας μπροστά μου και βλέποντας την υπάλληλο που με εξυπηρέτησε να τρέμει κατάλαβα πως δεν ήταν πλάκα και γινόταν ληστεία.
Ο ληστής - ένα σαφρακιασμένο γύρω στο 1,65 - πηδούσε από κισέ σε κισέ σα ζουλάπι κι έτρεμε πιο πολύ απ'τις υπαλλήλους.
Φώναζε από μακριά πως ήταν πρωτάρης!
Κοιτάω πίσω μου και βλέπω τον κόσμο να βγαίνει έξω από το κατάστημα.
Ο ληστής - τρομάρα του!- ούτε που ασχολιόταν.
Εκείνος είχε το νου του στα δυο ταμεία.
Βγαίνω κι εγώ μαζί με τους άλλους.
Στα δέκα μέτρα είναι σταματημένη η μοτοσυκλέτα με τον συνεργό, χωρίς πινακίδες κι έχοντας ακάλυπτο το πρόσωπο!
Στα τριάντα μέτρα το αστυνομικό τμήμα.
Το οποίο αστυνομικό τμήμα ειδοποιήθηκε άμεσα από τους πρώτους που βγήκαν.
Όμως τα όργανα μήτε που κουνήθηκαν από τη θέση τους।
Θα είχαν ως φαίνεται σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούν।
Φωτοτυπίες, υπεύθυνες δηλώσεις, ταυτότητες....
Αυτό έλειπε να αφήσουν όλα αυτά τα σοβαρά για ένα τυχάρπαστο σαφρακιασμένο!
Από τα διπλανά καταστήματα βγαίνουν και μας ρωτούν τί συμβαίνει.
Ο ληστής είναι ακόμα μέσα κι ο συνεργός λίγο πιο κει ...
Μιλάμε μεταξύ μας και παροτρύνουμε τους γείτονες να τηλεφωνήσουν στην αστυνομία (αυτό το πείσμα του έλληνα να θέλει να αλλάξει τον ρουν.... ποτέ δεν θα το καταλάβω)..
Μέχρι τη στιγμή που το .. ζουλάπι βγήκε απ'το Ταχυδρομείο, καβάλησε την μοτοσυκλέτα κι εξαφανίστηκαν υπήρχε ά φ θ ο ν ο ς χρόνος όχι μόνο έναν αλλά δέκα ληστές σαν και του λόγου του να συλλάβουν!
Λέμε τώρα...
Συμβουλή προς το σαφρακιασμένο!
"Ξέρω η μπάζα ήταν μικρή όμως χαλάλισε μερικά από τα ευρώ που άρπαξες και πάρε καμμιά βιταμίνη, κανα τονοτίλ.... κανα δυναμωτικό, διότι σε είδα και σε λυπήθηκα! "
Κρίμα!
... και δεν πρόλαβα να πάρω και τον αριθμό πρωτοκόλλου, φτουυυυ!!