Σε Σένα Που Έφυγες Νωρίς!

Κυριακάτικη επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς πριν πολλά χρόνια.
Θα πρέπει να ήμουν γύρω στα επτά.
Κατεβαίνω με τη μαμά και τον μπαμπά τα σκαλοπάτια και μετράω τις γλάστρες με τα γεράνια και τους πανσέδες.
Η γιαγιά λείπει κι ένα άγνωστο κορίτσι μας ρωτάει τί θέλουμε.
Η Μαρία ήταν λίγο μεγαλύτερή μου με κατακόκκινα μαλλιά και μια λευκή επιδερμίδα που την "στόλιζαν" αμέτρητες φακίδες.
Ήταν το κορίτσι που η γιαγιά είχε πάρει από το τότε Βρεφοκομείο να μεγαλώσει σαν ανάδοχη μητέρα.
Από τότε γίναμε αχώριστες.
Μοιραστήκαμε παιδικές αταξίες, αλλά και τα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα.
Και πάντα περίμενα με μεγάλη χαρά να πάμε στην γιαγιά ή να έχουμε διακοπές απ'το σχολείο γιατί τότε η Μαρία ερχόταν σπίτι μας.
Έχασα τα ίχνη της για πολλά χρόνια όταν παντρεύτηκε και μετακόμισε μόνιμα στην Κρήτη.
Όταν την ξαναβρήκα είχε τρία παιδιά που πλησίαζαν την εφηβεία.
Στον δεύτερο γάμο μου ταξίδεψε απ'το νησί της μια βδομάδα πριν κι ήρθε να με βοηθήσει με τις ετοιμασίες.
Το πρωί του γάμου με ξύπνησε με τραγούδια και γέλια.
Και παρ'όλα τα παρακάλια μου έφυγε αμέσως μετά το μυστήριο ζητώντας μου μόνο να της στείλω μια φωτογραφία.
Τηλεφωνιόμασταν συχνά και λέγαμε τα νέα μας αλλά δεν ξαναβρεθήκαμε.
Όταν με πήρε και μου είπε πως οι γιατροί κάτι της έβρισκαν στο συκώτι δεν πίστεψα ούτε μια στιγμή πως ήταν κάτι σοβαρό.
Ή δεν ήθελα να το πιστέψω.
Όταν μετά από καιρό τηλεφώνησα πάλι σπίτι της, άκουσα σοκαρισμένη τον άντρα της να μου λέει πως η Μαρία "έφυγε"....
Ήταν περίπου 45 χρονών.
Πριν μέρες τριγύριζαν στο μυαλό μου τα παιδιά της.
Προσπαθούσα να θυμηθώ το επίθετό τους.
Κι όταν τα κατάφερα, έκανα αναζήτηση στο facebook.
Έψαξα για την κόρη της, το "Χριστινιώ" της.
Μια από τις φωτογραφίες της αναζήτησης μου θύμιζε Εκείνη κι έτσι αποφάσισα να στείλω ένα μήνυμα.
"Αν ο τόπος διαμονής σου είναι το Ηράκλειο Κρήτης τότε θα ξέρεις ποιά είμαι".
Χθες μίλησα μαζί της στο τηλέφωνο.
Ένα πολύ ώριμο για την ηλικία του νέο κορίτσι.
Γεμάτο όνειρα και αισιοδοξία για την ζωή.
Ένα γλυκύτατο πλάσμα που χωρίς να το ξέρει μου θύμιζε τόσο έντονα τη μητέρα της!
Μιλήσαμε ώρα πολύ έχοντας σαν σημείο αναφοράς Εκείνη.
Άκουσα το Χριστινιώ να μου λέει συγκινημένη πως δεν βλέπει την ώρα να έρθει να με δει και να με σφίξει στην αγκαλιά της.
Για κείνη είμαι ο μόνος -ας πούμε- συγγενής της μητέρας της.
Για μένα εκείνη είναι ένα κομμάτι της Μαρίας που ξαναβρήκα.
Καλωσήρθες στη ζωή μου Χριστινιώ!!
Και σου υπόσχομαι να μη σε χάσω ποτέ πια!