Οι δυο βδομάδες που πέρασαν είχαν δυό πράγματα που επαναλαμβάνονταν με φοβερή επιτυχία!
Τρέξιμο και πληρωμές........... πληρωμές και τρέξιμο.
Πρώτα πρώτα πλήρωσα το τίμημα της...υπόσχεσής μου.
Για τις σχολικές τσάντες λέω και τις υποσχέσεις που δίνω ......
Έσκασα λοιπόν τα πρώτα 70 ευρουλάκια κι είπα μέσα μου: "καλά να πάθεις, άλλη φορά να σκέφτεσαι δυο φορές πριν υποσχεθείς στ'αστροπελέκια!"
Μετά έφτασε η μέρα του αγιασμού.
Kαι πολύ χαρήκαμε που ξεκίνησαν τα σχολεία και που απ'το καινούργιο σχολείο μας βλέπουμε στα πενήντα μέτρα τη θάλασσα!....και τί ωραία σκιά που κάνουν οι ευκάλυπτοι και τα πεύκα στην αυλή του!....και τί καλά που θα γνωρίσουμε καινούργιους φίλους!
......Και ύστερα ........ήρθαν οι μέλισσες!
Πρώτα πρώτα το πούλμαν χρεώνει 90 ευρώ το κάθε παιδί για το πήγαινε - έλα από.... και προς το σχολείο.
Που σημαίνει πως εγώ που έχω δύο ήθελα 180 τα οποία έσκασα την αμέσως επόμενη μέρα.
(παρένθεση: ακόμα περιμένω την απόδειξη που έχω ζητήσει.. κλείνει η παρένθεση).
Αφού λοιπόν εξασφαλίσαμε την μετακίνησή μας, πήγαμε όλο χαρά με τις καινούργιες τσάντες για μάθημα την πρώτη μέρα!
Και μου γύρισαν τα σκασμένα κραδαίνοντας μια λίστα μεγαλύτερη απ' το μπόι τους το καθένα!
"μαμά...μαμά...η κυρία μας είπε ν'αγοράσουμε κάποια πράγματα".
Τα "κάποια πράγματα" ήταν ......η Άρτα και τα Γιάννενα!
Τα τετράδια, τα μολύβια, οι μαρκαδόροι, τα ψαλίδια, τα ντοσιέ και τα χαρτόνια μας φτιάξαν ένα ωραιότατο λογαριασμό από 45 ευρώπουλα.
Αν νομίζετε όμως πως τελειώσαμε μ'αυτά, γελιέστε.
Μετά από ενδελεχή (τί είπα πάλι η γυναίκα!) έρευνα αγοράς, τους έγραψα σε γνωστό φροντιστήριο αγγλικών του οποίου η φήμη είναι ανάλογη με τα δίδακτρα που χρεώνει.
Έτσι, σκάσαμε κι εκεί τα πρώτα 310 ευρώ από τα 1100 του συνόλου και φύγαμε με δυο καινούργιες λίστες για ν'αγοράσουμε τα βιβλία των αγγλικών, αυτή τη φορά.
Τα οποία βιβλία μας στοίχισαν 175 ευρώ - μετά την έκπτωση παρακαλώ...!
Με τούτα και με κείνα δηλαδή φύγαν τα πρώτα 780 ευρώ και ...ψυχανεμίζομαι πως θά'χουμε συνέχεια.
Βλέπετε στο παιχνίδι τώρα θα μπουν και τα αουτσάιντερ...
Για κάτι δάσκαλους της μουσικής και των αγγλικών στο σχολείο λέω...που όλο και κάτι θα θέλουν κι εκείνοι με τη σειρά τους!
Γίνεται να τους αφήσουμε παραπονούμενους;......
Δεν γίνεται....
Ντροπή!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου