A μα πια!
Έφτασα στο αμήν!
Κόψε το λαιμό σου, του είπα, κάνε ό,τι καταλαβαίνεις. Θες διάβασε...θες μη διαβάσεις, εσένα αφορά και κανένα άλλον.
Μιλάω για το μεγάλο αστροπελέκι, που φέτος τά'χει φορτώσει στον κόκορα.
Γυρίζουμε το βράδυ απ'τις δουλειές μας, ο πατέρας του κι εγώ και τότε θυμάται πως δεν έχει κάνει τα μαθήματά του.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή χαζολογάει δεξιά κι αριστερά.
Χρειάζεται δηλαδή κάποιον να τον ελέγχει για να κάνει τα ...αυτονόητα.
Κουράστηκα να φωνάζω, να εκνευρίζομαι και να εξαπολύω στερήσεις και τιμωρίες.
Έβγαλα λοιπόν ένα μικρό λογίδριο (με πολύ θυμό στη φωνή ομολογουμένως) και δήλωσα πως από δω και πέρα έχει την απόλυτη ευθύνη των πράξεών του.
Αν χρειαστεί κάπου την βοήθειά μου θα την έχει, αλλά έλεγχο δεν πρόκειται να του ξανακάνω.
Πονηρή όμως γαρ.....τηλεφώνησα και στη δασκάλα να την ενημερώσω.
"Τό'δωσα" κανονικότατα τ'αστροπελέκι.
Κι η άλλη μη χάσει ευκαιρία "θα τον εξετάζω καθημερινά", μου είπε.
Άντε να δω τώρα πώς θα πορευτεί που έχει μπλέξει μεταξύ σκύλας και χάρυβδης.
Άντε να δω...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου