Τελευταία η ζωή μου έχει διανθιστεί μ'ένα καινούργιο αστροπελέκι.
Την καινούργια συνάδελφο στο γραφείο.
Είναι το "άλλο άτομο", που περίμενα υπομονετικά επτά μήνες τώρα να προσληφθεί, για να πάρω ανάσα και χέρι βοηθείας στον όγκο της δουλειάς.
Επτά μήνες πέρασαν δεκάδες άτομα, έγιναν αμέτρητες συνεντεύξεις κι εγώ συνεχώς αναρωτιόμουν "μα καλά, τί ψάχνουν; απόφοιτο του Χάρβαρντ;"...
Ώσπου μια ωραία πρωϊα Δευτέρας, έσκασε μύτη τ'αστροπελέκι...
Ζεστή, χαμογελαστή, αυθόρμητη -κυρίως αυτό - ένα κορίτσι ν'ανοίγει η καρδιά σου.
Όμως έχει πρόβλημα στο να διαχειριστεί πολλά πράγματα ταυτόχρονα.
Τιμολογεί;... μη της πεις να σημειώσει και κάτι άλλο... "ένα λεπτό" θα σου πει..."ένα λεπτό, δεν γίνεται όλα μαζί".
Σε μια δουλειά που πρέπει να κάνεις δέκα διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα και συγχρόνως ν'απαντάς και στα τηλέφωνα που βαράνε συνεχώς...
Στην αρχή σκέφτηκα πως είναι λογικό.... είναι ακόμα καινούργια είπα, θέλει χρόνο..
Όμως κοντεύουν δυο μήνες και τ'αστροπελέκι συνεχίζει απτόητη στους ίδιους ρυθμούς.
Τελευταία μάλιστα αρνείται πεισματικά να κάνει πράγματα που τη δυσκολεύουν.
- δεν το θέλω, μου λέει, δεν μ'αρέσει, σε παρακαλώ κάντο εσύ.
- βρε εγώ να το κάνω, κανένα πρόβλημα, όμως την άλλη βδομάδα θα λείψω δεκαπέντε μέρες με άδεια, τί θα κάνεις;
- θα κάνω όσα μπορώ κι αυτά θα τα βάλω στην άκρη να τα κάνεις όταν γυρίσεις, ήρθε η απάντηση ...
Δεν είναι όμως αχάριστη, ακριβώς επειδή μου φορτώνει δουλειά μπορεί να κάτσει παραπάνω ώρα να κάνει αρχειοθέτηση, που ξέρει πως τη σιχαίνομαι, για να μου ανταποδώσει τη χάρη.
Χθες με ρώτησε κάτι που το ήξερε για πολλοστή φορά.
- αφού στο έχω ξαναπεί, δες τις σημειώσεις σου, της είπα.
Κι η απάνηση..
- οι σημειώσεις είναι για ώρα ανάγκης, όταν θα λείπεις ας πούμε, τώρα είσαι εδώ!!!!!!!
Γκντουπ!!!!!!
Με πιάνει δε τρελό γέλιο όταν χτυπάει το τηλέφωνο και την ακούω να μου φωνάζει:
- μη το σηκώσεις (και πιο επιτακτικά ακόμα) ΜΗ ΤΟ ΣΗΚΩΣΕΙΣ!
ή άλλες φορές
- Δεν είμαι εδώ για κανένα!
Χθες μου έπεσε άθελα ένα κλασέρ απ'το γραφείο στο πάτωμα και την ακούω απ'το απέναντι γραφείο:
- σού'χω πει......μην πανικοβάλεσσαι!
Μπορείς μετά να μη γελάσεις;... όχι πείτε μου.... μπορείς;;
Την καινούργια συνάδελφο στο γραφείο.
Είναι το "άλλο άτομο", που περίμενα υπομονετικά επτά μήνες τώρα να προσληφθεί, για να πάρω ανάσα και χέρι βοηθείας στον όγκο της δουλειάς.
Επτά μήνες πέρασαν δεκάδες άτομα, έγιναν αμέτρητες συνεντεύξεις κι εγώ συνεχώς αναρωτιόμουν "μα καλά, τί ψάχνουν; απόφοιτο του Χάρβαρντ;"...
Ώσπου μια ωραία πρωϊα Δευτέρας, έσκασε μύτη τ'αστροπελέκι...
Ζεστή, χαμογελαστή, αυθόρμητη -κυρίως αυτό - ένα κορίτσι ν'ανοίγει η καρδιά σου.
Όμως έχει πρόβλημα στο να διαχειριστεί πολλά πράγματα ταυτόχρονα.
Τιμολογεί;... μη της πεις να σημειώσει και κάτι άλλο... "ένα λεπτό" θα σου πει..."ένα λεπτό, δεν γίνεται όλα μαζί".
Σε μια δουλειά που πρέπει να κάνεις δέκα διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα και συγχρόνως ν'απαντάς και στα τηλέφωνα που βαράνε συνεχώς...
Στην αρχή σκέφτηκα πως είναι λογικό.... είναι ακόμα καινούργια είπα, θέλει χρόνο..
Όμως κοντεύουν δυο μήνες και τ'αστροπελέκι συνεχίζει απτόητη στους ίδιους ρυθμούς.
Τελευταία μάλιστα αρνείται πεισματικά να κάνει πράγματα που τη δυσκολεύουν.
- δεν το θέλω, μου λέει, δεν μ'αρέσει, σε παρακαλώ κάντο εσύ.
- βρε εγώ να το κάνω, κανένα πρόβλημα, όμως την άλλη βδομάδα θα λείψω δεκαπέντε μέρες με άδεια, τί θα κάνεις;
- θα κάνω όσα μπορώ κι αυτά θα τα βάλω στην άκρη να τα κάνεις όταν γυρίσεις, ήρθε η απάντηση ...
Δεν είναι όμως αχάριστη, ακριβώς επειδή μου φορτώνει δουλειά μπορεί να κάτσει παραπάνω ώρα να κάνει αρχειοθέτηση, που ξέρει πως τη σιχαίνομαι, για να μου ανταποδώσει τη χάρη.
Χθες με ρώτησε κάτι που το ήξερε για πολλοστή φορά.
- αφού στο έχω ξαναπεί, δες τις σημειώσεις σου, της είπα.
Κι η απάνηση..
- οι σημειώσεις είναι για ώρα ανάγκης, όταν θα λείπεις ας πούμε, τώρα είσαι εδώ!!!!!!!
Γκντουπ!!!!!!
Με πιάνει δε τρελό γέλιο όταν χτυπάει το τηλέφωνο και την ακούω να μου φωνάζει:
- μη το σηκώσεις (και πιο επιτακτικά ακόμα) ΜΗ ΤΟ ΣΗΚΩΣΕΙΣ!
ή άλλες φορές
- Δεν είμαι εδώ για κανένα!
Χθες μου έπεσε άθελα ένα κλασέρ απ'το γραφείο στο πάτωμα και την ακούω απ'το απέναντι γραφείο:
- σού'χω πει......μην πανικοβάλεσσαι!
Μπορείς μετά να μη γελάσεις;... όχι πείτε μου.... μπορείς;;
ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο; οτι ακριβώς επειδή δεν ειναι λουφαδόρος, δεν μπορείς να επιμείνεις στο να κανει αυτά που πρέπει.
ΑπάντησηΔιαγραφήμάλλον, με τον καιρό θα προσγειωθεί και θα μαθει.
ή τουλαχιστον, θα προσπαθήσει.
ελπιζω :ΡΡ
Τουλάχιστον δεν είναι κακός άνθρωπος, όπως λες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά ζει στην .... καρακοσμάρα της χα χα χα!!
Ε, στο τέλος θα μάθει, δεν θα μάθει??
Αυτό ακριβώς Μαριλένα μου και το σημαντικότερο; την συμπαθώ πολύ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚακός άνθρωπος το αστροπελέκι; ζαμέ χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο το 'φτιαξες το καινούριο σου στέκι. Χαρούμενο ώστε να προδιαθέτει για επισκέψεις και κουβέντα.Καλορίζικο .
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το νέο αστροπελέκι...Μήπως εσύ είσαι too speedy με αποτέλεσμα να μη σε φτάνει κανείς; Στο είπε και η κοπέλα άλλωστε, "μην αγχώνεσαι".Φιλιά.
Kαλώς την Αγγελικούλα! Χαίρομαι πολύ που σ'αρέσει το καινούργιο "σπιτικό"..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το νέο αστροπελέκι την συμπαθώ πάρα πολύ για να θυμώσω αληθινά μαζί της :)
o καθε άνθρωπος εχει τους ρυθμους του
ΑπάντησηΔιαγραφήτουλαχιστον ειναι καλοπροαίρετη
΄Ελα και σε είχα χάσει. Τυχαία σε βρήκα πάλι
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα... τρελάθηκα με τη δική σου.
΄Εχω κι' εγώ κάτι παρόμοια αστροπελέκια στο γραφείο, του στυλ να τους δίνεις δουλειά και να καβαλάνε το τηλέφωνο με τις φιλενάδες και τις ώρες, αλλά τούτης η εργασιακή τακτική σκοτώνει.....
Ευτυχώς, όπως λες, έχει θετικά στοιχεία ο χαρακτήρας της
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Θα μάθει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις ευχές μου για το σπιτικόν!