Ο Γρουσούζης

Χθες πήγαμε στο νοσοκομείο για να βγάλουν οι γιατροί την σιδεροκατασκευή.Επτά μήνες έχουν περάσει από κείνη την αποφράδα μέρα που για να μη χτυπήσει την άμυαλη γκαρσόνα ο "ανάπηρος", έπεσε και τσακίστηκε ο ίδιος.Διότι η γκαρσόνα είχε σερβίρει και στράφηκε να περάσει στην απέναντι μεριά με τον αέρα του ανθρώπου που ο δρόμος του ανήκει.Εκείνη τη στιγμή έτυχε να περνά ο "ανάπηρος", (που μέχρι τότε δεν ήταν ακόμα "ανάπηρος"), πάτησε απότομα φρένο, κατέβασε το πόδι απ'τη μηχανή για να στερεωθεί, αλλά το άτιμο το πόδι γλύστρισε, δεν κράτησε "αγάντα" που λένε και πάρτον κάτω τον "ανάπηρο", που δεν ήταν ακόμα "ανάπηρος", αλλά έγινε αμέσως μετά από το πέσιμο καθώς φρόντισε γι'αυτό η μοτοσυκλέτα που προσγειώθηκε πάνω στο καλάμι του και του τό'κανε "καινούργιο".Η δε γκαρσόνα - που για το χατήρι της έγινε το κακό - ούτε που να τον φτύσει τον "ανάπηρο".Όλοι έτρεξαν να τον συνδράμουν πλην της άκαρδης!Κι αν δεν του γκρίνιαξα όλους αυτούς τους μήνες.-γιατί δεν την πάταγες χρυσέ μου;... λιγότερα προβλήματα θα είχαμε. Ασφάλεια είχες, θα της κάναμε και καναδυό επισκέψεις, θα της παίρναμε κι ένα μπουκέτο λέλουδα κι από δω παν κι οι άλλοι!Ενώ για νά'σαι ψυχοπονιάρης, ορίστε τα χαϊρια μας!Ακούει όμως ο "ανάπηρος";... δεν ακούει...Στο θέμα μας όμως.Πήγαμε που λέτε για να βγάλουμε την "σιδεριά".Η διαδικασία γνωστή... πάντα προηγείται μια ακτινογραφία.Παίρνει που λέτε την ακτινογραφία στα χέρια ο ντόκτορ, την κοιτά από δω, την κοιτά από κει, κάνει κάτι περίεργες γκριμάτσες ...
και στο τέλος αποφασίζει πως θα δώσει παράταση άλλον ένα μήνα στη "σιδεριά".-ελάτε στις 22 του άλλου μήνα, καλύτερα να είμαστε απόλυτα σίγουροι....Έτοιμη ήμουν να του απαντήσω.-εγώ γιατρέ μου είμαι..
πως θα το πάθω το εγκεφαλικό ....
δεν θα το γλυτώσω.Φαίνεται πως κάτι αντίστοιχο θα του είπε το ύφος μου γιατί γύρισε και μου είπε:-μην κάνετε έτσι κυρία μου.. το ξέρετε πως αυτού του είδους τα σπασίματα μπορεί να κάνουν κι ενάμισυ χρόνο;.....Φτου ... φτου.... φτου.... γρουσούζη!!!!!!!!!!!!!!