H blog+O-σφαιρα με κάλεσε σε παιχνίδι.
Προσωπικά μ'εκνευρίζουν τα μπλογκοπαίχνιδα.
Αυτό που κάποιος ξεκινά κάτι και μετά από λίγο σε όποιο μπλογκ και να μπεις βλέπεις το ίδιο θέμα να επαναλαμβάνεται, σαν ίωση που εξαπλώνεται, ποτέ δε μου γέμισε το μάτι.
Παρ΄όλα αυτά μου είναι δύσκολο να αρνηθώ προσκλήσεις, ειδικότερα όταν συμπαθώ κάποιον.
Μου φαίνεται πως θα πληγωθεί ή θα στενοχωρεθεί και σε καμμία περίπτωση δεν θέλω να γίνω αιτία για κάτι τέτοιο.
Έτσι λοιπόν, θα της κάνω το χατήρι να γράψω κάτι που να περιλαμβάνει τις λέξεις: "αναρχία, συναίσθημα, πέφτω, δίνω, τέλος" και μάλιστα κάτι αληθινό!
Από τα πρώτα βιβλία που διάβασα όταν ήμουν έγκυος στον πρώτο μου γιό ήταν το "ελευθερία όχι αναρχία", φοβερό βιβλίο!
Ακόμα θυμάμαι το συναίσθημα που είχα στο τέλος.
Αισθανόμουν απόλυτα ικανή να χειριστώ οποιαδήποτε κατάσταση.
Επεδίωκα μάλιστα ν'ανοίγω κουβέντα με τις φίλες μου γύρω απ'το θέμα, για να μπορώ να δίνω μικρές "διαλέξεις" γύρω απ'τον άψογο, κατ'εμέ, τρόπο που ο συγγραφέας χειριζόταν απλές, αλλά και πιο σύνθετες, καταστάσεις με τους μικρούς μπόμπιρες.
Ακόμα και σήμερα υπάρχουν φορές που το ξεφυλλίζω για να καταλήξω να πέφτω με τα μούτρα στο διάβασμά του και να ανακαλύπτω πάντα κάτι καινούργιο!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου