Ζω..........ακόμα!

M'"έφαγε" εκείνο το Κυριακάτικο κάλεσμα της φίλης μου της Άντζελας.

Σας περιμένω, μου είπε, για φαγητό. Θα μαζευτούμε το μεσημέρι σπίτι μου μερικοί φίλοι.

Χάρηκα...

Και πήγαμε.

Και πολύ γελάσαμε.

Και πολύ φάγαμε.

Και πολύ φχαριστηθήκαμε.

Και σηκωθήκαμε να φύγουμε το απόγευμα.

Όλες τις ώρες που ήμασταν εκεί είχα πίσω απ'την πλάτη μου μια πόρτα ανοιχτή (για τα τσιγάρα), να μπάζει ψοφόκρυο.

Η αλήθεια είναι πως δεν πολυέδωσα σημασία.

Την Δευτέρα στη δουλειά ένιωσα την πρώτη αδιαθεσία.

Την Τρίτη μ' επισκέφτηκαν τα πρώτα ρίγη. Στην αρχή υπέθεσα πως θα πουν τα "χρόνια πολλά", θα κάτσουν λίγο και θα ξεκουμπιστούν να φύγουν.

Αντί αυτού εκείνα ήρθαν και κατσικώθηκαν.

Την Τετάρτη πήγα στη δουλειά ...οργανωμένη, είχα στην τσάντα μου κουτί με χαρτομάντηλα, ντεπόν και βιταμίνες C.

Καταλαβαίνετε πως γυρίζοντας την Τετάρτη το βράδυ σπίτι, η διαδρομή που ακολούθησα ήταν συγκεκριμένη....έπεσα στο κρεββάτι.

Έτσι έκανα ρεβεγιόν παρέα με τα αντυπυρετικά, τα αναβράζοντα δισκία και τις εντριβές.

Ανήμερα σύρθηκα μέχρι το μπάνιο, για να κάνω τρέμοντας ένα καυτό ντους και να ξαναγυρίσω με τρεμάμενα πόδια στο κρεββάτι.

Τη δεύτερη μέρα των χριστουγέννων έκατσα το μεσημέρι στο τραπέζι να φάω με την οικογένεια.

Σαν την τρελλή.

Κουκουλωμένη με μια χοντρή ζακέτα, με το μαλλί μαζεμένο μ'ενα λαστιχάκι, τα χείλη σκασμένα και έχοντας παντελή έλλειψη από γεύση και όσφρηση.

Σα να είχα βγει απ'τις ιλουστρασιόν σελίδες του marie claire ένα πράμα.

Ποιά Ζιζέλ και ποιό τοπ μόντελ!

Όλες ωχριούσαν μπροστά στη λάμψη και την ομορφιά μου!

Να μη ξεχάσω να αναφέρω πως όλες τις μέρες έχω στο πάτωμα δίπλα απ'το κρεββάτι μου, τί άλλο;.....το σεσουάρ!

Με το που νιώθω τα πρώτα ρίγη να έρχονται, πιάνει δουλειά το σεσουάρ κάτω απ'το πάπλωμα.

Καταπληκτικό αποτέλεσμα!

Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που αισθάνομαι καλύτερα, αλλά παραμένω κλινήρης!

Φανταστικό εορταστικό τετραήμερο έτσι;...

Δεν μπορείτε να πείτε!

Χρόνια Πολλά σε όλους σας!

Και Υγεία παιδιά......Υγεία πάνω απ'όλα!