Μουντά χριστούγεννα

Δεκέμβρης πιά!

Μα πότε κιόλας έφτασε το τέλος αυτής της χρονιάς;...

Ούτε που το κατάλαβα.

Πέρυσι, όπως και κάθε χρόνο, τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη στόλιζα το σπίτι.

Λαμπάκια παντού, μέσα κι έξω απ'αυτό και το δέντρο να δεσπόζει στην είσοδο και να μας δυσκολεύει το μπες βγες.

Όμως κανείς δεν διαμαρτυρόταν.

Τις νύχτες άναβα όλα τα φωτάκια και καθόμουν δίπλα στο αναμμένο τζάκι περιμένοντας τον άντρα μου να γυρίσει απ'το μαγαζί.

Τα φετινά χριστούγεννα θα μας βρουν "φιλοξενούμενους" στο σπίτι του παππού.

Τ'αστροπελέκια έχουν για δωμάτιο το καθιστικό-σαλόνι.

Το σπίτι είναι άνετο δε λέω, όμως δεν είναι το σπίτι μας.

Η διάθεση μου για στολίσματα τη φετινή χρονιά είναι μηδενική.

Άσε που όλα τα στολίδια και το δέντρο έχουν μείνει στο πατάρι του σπιτιού της Αθήνας.

Προχτές με ρώτησε το μικρό αστροπελέκι

- Μαμά, δεν θα στολίσουμε;

- Όχι, του είπα, θα στολίσουμε μια και καλή του χρόνου που θα είμαστε σπίτι μας.

Όμως τα λυπάμαι. Δεν θέλω να είναι "μουντά" τα χριστούγεννά τους.

Μάλλον θα το μπαλώσω το πράμα με τίποτα στολίδια γύρω γύρω και λαμπάκια.

Κι ας μην έχουμε δέντρο, ίσα για το καλό που λένε.

Αυτό θα κάνω!