Το να ζεις στην εξοχή έχει και τα αρνητικά του.
Ειδικά τον χειμώνα που οι χωματόδρομοι μετατρέπονται με τις βροχές σε ατέλειωτη λάσπη.
Τότε όσο και να φωνάξεις να σκουπίζουν τα πόδια τους, όσο και αν βάλεις σαν όρο εισόδου στο σπίτι να μείνουν τα παπούτσια απ' έξω, όσο κι αν σπάσεις τα νεύρα όλων μαζί και τα δικά σου, η λάσπη θα μπει στο σπίτι και θα κατσικωθεί, πάει και τέλειωσε!
Όσο όμως κι αν ψάχνω δεν βρίσκω άλλο απ' αυτό.
Τα θετικά είναι τόσα πολλά που μοιραία σε αποζημιώνουν για τις μέρες της "λασπουριάς".
Βγαίνεις ένα περίπατο και σε απόσταση αναπνοής υπάρχουν τόσα πολλά να δεις.. τόσα όμορφα μέρη για να περπατήσεις.
Γεμίζουν τα μάτια και η ψυχή σου με εικόνες και οξυγόνο που αντισταθμίζουν την μιζέρια της καθημερινότητάς μας.
Έτσι ένα απόγευμα πήρα την φωτογραφική μηχανή και έχοντας για συντροφιά το μικρό αστροπελέκι, κινήσαμε για μια βόλτα που ξεκίνησε από τη θάλασσα και κατέληξε στο δάσος.
Ήταν ένα ζεστό και ήσυχο απόγευμα, λίγο πριν την ώρα που αρχίζει να δύει ο ήλιος.
Στο μικρό ξωκλήσι ήταν κι άλλοι που είχαν την ίδια με μας ιδέα.
Περπατήσαμε με προσοχή στην άκρη του τοίχου που όριζε το τέλος του κτίσματος και την αρχή της θάλασσας.
και πήγαμε κυκλωτικά ψάχνοντας και χαζεύοντας..
μικρές σπηλιές που γίνηκαν με την πάροδο των χρόνων στις πέτρες της θάλασσας
και σημεία όπου τα φύκια έφτιαχναν το δικό τους ιδιότυπο "δάσος".
Ανεβήκαμε ξανά πάνω για να μπούμε αυτή τη φορά μέσα στο ξωκκλήσι και να ανάψουμε ένα κερί.
Ειδικά τον χειμώνα που οι χωματόδρομοι μετατρέπονται με τις βροχές σε ατέλειωτη λάσπη.
Τότε όσο και να φωνάξεις να σκουπίζουν τα πόδια τους, όσο και αν βάλεις σαν όρο εισόδου στο σπίτι να μείνουν τα παπούτσια απ' έξω, όσο κι αν σπάσεις τα νεύρα όλων μαζί και τα δικά σου, η λάσπη θα μπει στο σπίτι και θα κατσικωθεί, πάει και τέλειωσε!
Όσο όμως κι αν ψάχνω δεν βρίσκω άλλο απ' αυτό.
Τα θετικά είναι τόσα πολλά που μοιραία σε αποζημιώνουν για τις μέρες της "λασπουριάς".
Βγαίνεις ένα περίπατο και σε απόσταση αναπνοής υπάρχουν τόσα πολλά να δεις.. τόσα όμορφα μέρη για να περπατήσεις.
Γεμίζουν τα μάτια και η ψυχή σου με εικόνες και οξυγόνο που αντισταθμίζουν την μιζέρια της καθημερινότητάς μας.
Έτσι ένα απόγευμα πήρα την φωτογραφική μηχανή και έχοντας για συντροφιά το μικρό αστροπελέκι, κινήσαμε για μια βόλτα που ξεκίνησε από τη θάλασσα και κατέληξε στο δάσος.
Ήταν ένα ζεστό και ήσυχο απόγευμα, λίγο πριν την ώρα που αρχίζει να δύει ο ήλιος.
Στο μικρό ξωκλήσι ήταν κι άλλοι που είχαν την ίδια με μας ιδέα.
Περπατήσαμε με προσοχή στην άκρη του τοίχου που όριζε το τέλος του κτίσματος και την αρχή της θάλασσας.
και πήγαμε κυκλωτικά ψάχνοντας και χαζεύοντας..
μικρές σπηλιές που γίνηκαν με την πάροδο των χρόνων στις πέτρες της θάλασσας
Ανεβήκαμε ξανά πάνω για να μπούμε αυτή τη φορά μέσα στο ξωκκλήσι και να ανάψουμε ένα κερί.
Αφουγκραστήκαμε τον ήχο της θάλασσας και τις συζητήσεις των απογευματινών περπατητών.
κι έπειτα φύγαμε από την θάλασσα για να πάμε στο κοντινό δάσος..
Aφήσαμε το αυτοκίνητο και με την φωτογραφική πάντα ανά χείρας περπατήσαμε μια μεγάλη απόσταση.
Απολαύσαμε την ησυχία και τις μυρωδιές.
Χαιρετίσαμε τον φύλακα της πυρασφάλειας που πέρασε δίπλα μας με το αυτοκίνητο κάνοντας τον καθιερωμένο έλεγχο..
Γέμισαν τα μάτια μας από χρώματα κι αρώματα..
Aφήσαμε το αυτοκίνητο και με την φωτογραφική πάντα ανά χείρας περπατήσαμε μια μεγάλη απόσταση.
Απολαύσαμε την ησυχία και τις μυρωδιές.
Χαιρετίσαμε τον φύλακα της πυρασφάλειας που πέρασε δίπλα μας με το αυτοκίνητο κάνοντας τον καθιερωμένο έλεγχο..
Γέμισαν τα μάτια μας από χρώματα κι αρώματα..
Μαζέψαμε κουκουνάρια,
μικρά κλαδιά πεύκου και πυράκανθου..
ρίζες από κυκλάμινα που υπήρχαν παντού διάσπαρτα..
και βρύα που τα βάλαμε σε γυάλα και φτιάξαμε έτσι τον δικό μας μικρό κήπο, το δικό μας μικροδάσος..
κι όταν νύχτωσε ανάψαμε τα κεριά κι απολαύσαμε το παιχνίδισμα της φλόγας..
που στο φως της όλα φαίνονται πιο ζεστά και πιο όμορφα.
Κι έχει τόσο λίγη σημασία πια η λάσπη που λερώνει το σπίτι όταν βρέχει..
Νά' στε όλοι καλά!
Κι έχει τόσο λίγη σημασία πια η λάσπη που λερώνει το σπίτι όταν βρέχει..
Νά' στε όλοι καλά!
TZINA MOY...EGV ENA UA SOY PV...SAS ZHLEYV TROMERA!!!!!ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΕΥΒΟΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΥΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΛΕΤΕ...ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ!!!!!ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΦΩΤΟ...ΚΑΙ ΝΑΙ..ΕΠΙΣΗΣ ΖΗΛΕΥΩ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΕ ΦΙΛΩ
Η αλήθεια είναι πως νιώθω πολύ τυχερή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν όνειρο ζωής να φύγουμε απ'την Αθήνα, όχι ότι είμαστε και μακριά βέβαια, αλλά είναι τελείως διαφορετικό να βλέπεις την θάλασσα απ' το παράθυρό σου, απ' το να βλέπεις τις απέναντι πολυκατοικίες!
Φιλιά Αφροδίτη μου :)
Ποσο πολυ σας ζηλεψα.. Υπεροχος ο περιπατος σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεμενες οι φωτογραφιες που με εκαναν να νιωσω τοση ηρεμια....
Την καλησπερα μου
πάτησα δημοσίευση κατά λάθος ,πριν γραψω ότι ήθελα χαχαχαχαχα....τωρα αποσυντονίστηκα χαχαχα φιλάκια και μαζέψτε ήλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκιά μου!Τι ομορφιά...τι μαγικές οι μικρές ανεμώνες. Πόσο δίκιο έχεις για την εξοχή και τα καλά, μα και τα κακά της...Πανέμορφες οι γυάλες σας....Να είστε ευτυχισμένοι καλή μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου απαντώ και στα δυο σχόλια λοιπόν...
ΑπάντησηΔιαγραφήναι μαζεύουμε ήλιο γιατί πού ξέρεις;.. ο καιρός μπορεί να ξαναχαλάσει και ναι πράγματι οι τελευταίες ηλιόλουστες μέρες είναι ότι πρέπει για βολτάρισμα!!
Φιλιά!
Είναι και οι μέρες που ενδείκνυνται για βολτάρισμα Μαράκι, αλλιώς όταν βρέχει ή κάνει ψοφόκρυο κλεινόμαστε μέσα στο σπίτι, φιλιά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά κοριτσάκι μου, νά' σαι καλά :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το πιστεύω αυτό που είδα στις φωτογραφίες...... το εξοχικό μου σπίτι είναι πολύ κοντά στο σπίτι σου ή τουλάχιστον στην ίδια περιοχή!!!!!!!!! Να περνάς πάντα καλά..... οι φωτογραφίες σούπερ!!!!!!!!!!!!!! Φιλάκια!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήγια έλα σε μια πριβέ κουβεντούλα στο φεις να δούμε αν είμαστε κοντογειτόνισες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζί σας πήγα και εγώ και πέρασα ένα όμορφο και χαλαρό απόγευμα. Ευχαριστώ, φιλενάδα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά κι από μένα Μαρία Έλενα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήxαίρομαι που πέρασες όμορφα με την παρέα μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά :))
Α! πώς τη γνωρίζω αυτή την αίσθηση, την αίσθηση που σου δίνει η ζωή στην εξοχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα τελευταία 22 χρόνια ζούμε σ΄ ένα κτήμα στη ΒΑ Αττική, όταν μιλάω για τη ζωή μου, πάντα αναφέρω το "βουνό" μου και είμαστε στα 500μ. λίγο να περπατήσω βλέπω τον Ευβοϊκό!
Οι φωτό σου, θα μπορούσα να είναι και απ΄ τη γειτονιά μου και είναι πανέμορφες!
ΑΦιλάκια βουνίσια! :)
Ειδικά όταν τα πρωινά ανοίγεις το παράθυρό σου και βλέπεις απέναντι την θάλασσα ... σου φτιάχνει η διάθεση για ολόκληρη την μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά ainafets :)
Πολύ γλυκιά η περιήγηση σου αλλά και πολύ όμορφες οι συνθέσεις από τα δώρα που μας χαρίζει αφειδώς η φύση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρήκα Τζίνα
Καλωσόρισες xristin, πάντα χαίρομαι να γνωρίζω νέα πρόσωπα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ κι εύχομαι νά' χεις μια πολύ όμορφη μέρα!!
Kι εγώ το ίδιο πρόβλημα έχω, αλλά μπροστά στα άλλα καλά το παραβλέπω όπως κι εσύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μικροί κήποι που έφτιαξες στις γυάλες είναι πανέμορφοι!
Ωραία βόλτα, όμορφες φωτος.