Eδώ είμαι....αλλά η διάθεση παραμένει.....κλινήρης!
Δεν έχει αναρρώσει ακόμα, γι'αυτό και δεν γράφω.
Μπαίνω όμως και σας διαβάζω....
Ευχαριστώ και για τα χέρια φιλίας που μ'απλώσατε.
Σε κανα δυο περιπτώσεις μπήκα στον πειρασμό ν'απαντήσω με κάποιο ιμειλ, αλλά μετά με σταμάτησε η σκέψη πως το λιγότερο ...καταντάω γραφική!
Κουράστηκα να διεκδικώ φιλίες και στο τέλος να μένω παρέα μ'εκείνο το απαίσιο συναίσθημα της μοναξιάς να με τυλίγει γι'άλλη μια φορά.
Πειράχτηκε κι η φιλενάδα μου η καλίστα και μού'κανε παράπονα.
- εγώ δεν είμαι φίλη σου; μου είπε.
Είσαι βρε καλιστάκι, αλλά δυστυχώς μεσολαβούν πολλά χιλιόμετρα ανάμεσά μας και μου λείπει η παρουσία σου.
Δεν σ'έχω κοντά μου όταν θέλω να μιλήσω σε κάποιον και το τηλέφωνο αδυνατεί ν'αντικαταστήσει τη ζωντανή παρουσία, το χάδι, το φιλί, την αγκαλιά.....
Θα μου περάσει, πού θα πάει;....
Φιλιά σε όλους σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου