Πότε ξεκίνησε, πότε τέλειωσε ούτε που το κατάλαβα!
Τα βράδια άνοιγα για λίγο το λαπτοπ να σας διαβάσω, να μάθω τα νέα σας, αλλά τις δυο φορές που είχα τον χρόνο να γράψω δυο λόγια...κόπηκε το ρεύμα κι έτσι το ρίξαμε στο κουβεντολόϊ.
Όταν το δωμάτιο φωτιζόταν ξανά, εγώ έτρεχα να μαγειρέψω για την επομένη και πού καιρός για εγγραφές!
Σας έχω διαβάσει όμως όλους.
Επειδή όμως γενικά τις τελευταίες μέρες δεν είμαι και στα πολύ καλά μου, θα εξαφανιστώ για λίγο.....ή για πολύ....
Για όσο πάρει τέλος πάντων.
Είναι αυτό το απέραντο συναίσθημα της μοναξιάς που με θυμήθηκε πάλι.
Κι αυτός ο κόμπος στον λαιμό που ανεβαίνει και με πνίγει.
Κι η συνειδητοποίηση πως πάνε χάθηκαν οι φίλοι....κι οι καινούργιοι άνθρωποι που γνωρίζεις μοιάζουν να αγνοούν επιδεικτικά το απλωμένο σου χέρι και τις προσπάθειες για πιο ουσιαστική επικοινωνία!
Θα μου περάσει .....δεν είναι τίποτα....
Μόνο..να....λείπει πολύ απ'τη ζωή μου η παρουσία μιας αδελφής κι οι άπειρες προσπάθειες να την αντικαταστασήσω στο πρόσωπο κάποιας φίλης, στέφθηκαν όλες με παταγώδη αποτυχία.
Κι όσο κι αν υπάρχουν τα παιδιά κι ο άντρας σου...το κενό δεν καλύπτεται και κάποιες στιγμές πονάει πολύ.........
Κάτι τέτοιες στιγμές......
Όπως τώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου