Μια Γέννηση, Μια Βάφτιση Κι Ένας Γάμος

 Ανοίγω παρένθεση.
 Εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχουμε επιλέξει να ακολουθούμε οικογενειακά το παλαιό εορτολόγιο.
Έτσι περιμένουμε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα την επόμενη Τρίτη.
Ας πούμε πως είμαστε λιγότερο ανυπόμονοι!
Μιας όμως και ημερολογιακά ο χρόνος άλλαξε, αυτή θεωρητικά είναι η πρώτη ανάρτηση του νέου χρόνου και θα είναι γεμάτη αισιοδοξία κι ελπίδα για χαρούμενα γεγονότα που περιμένουμε.
Κλείνω παρένθεση.

Γέννηση, βάφτιση, γάμος!
Με αυτήν ακριβώς τη σειρά.
Και δεν μιλάω για τη εξέλιξη στην ζωή του καθένα μας, αλλά για γεγονότα που θα συμβούν τούτο τον χρόνο στην οικογένεια μας, εξ αιτίας των οποίων έχω αρχίσει ήδη τον εφοδιασμό σε πάνες..
Ναι καλά καταλάβατε, τις γνωστές πάνες ακράτειας.
Τον καινούγιο χρόνο θα τις φορέσω πολύ..
Δεν ξέρω οι υπόλοιποι τί θα κάνουν και δεν σκοτίζομαι κιόλας.
Ας εξοπλιστώ εγώ που τό' χω σίγουρο πως θα "βραχώ" απανωτές φορές φέτος κι ας μεριμνήσουν οι υπόλοιποι μόνοι τους για το δικό τους "βρέξιμο".
Γεγονότο πρώτο λοιπόν:
Μέσα σε τούτο τον μήνα αναμένουμε την γέννηση του Πρίγκηπα νάμπερ του!
Έτσι ο Πρίγκηπας νάμπερ ουάν θα αποκτήσει αδελφό κι είμαι πολύ περίεργη να "κόψω" αντιδράσεις.
Φυσιολογικά θα τού' ρθει ένας ντουβρουτζάς του Πρίγκηπα νάμπερ ουάν.
Θα χάσει λίγο τη γη κάτω από τα πόδια του, θα του χαλάσει λίγο στρωμένη κατάσταση ο νεοφερμένος, αλλά αυτά έχει η ζωή.
Έτσι θά 'χει την ευκαιρία να εκπαιδευτεί και στον ανταγωνισμό!

Η εμπειρία θα του είναι πολύ χρήσιμη στην μετέπειτα ζωή του..
Γεγονότο δεύτερο θα είναι την άνοιξη η βάφτιση του νεοφερμένου Πρίγκηπα με νονό τον δεύτερο γιό μου.
Έτσι λοιπόν  οι δυο μεγάλοι γιοί θα επισφραγίσουν την ιδιαίτερη σχέση και αγάπη που τους δένει βαφτίζοντας ο ένας το παιδί του άλλου.
Μ' αρέσει!
Και γεγονότο τρίτο...
ταρατατζουμ .. ταρατατζούμ.... ΤΑΡΑΤΑΤΖΟΥΜ .. ΤΖΟΥΜ... ΤΖΟΥΜ...
Τέλος Αυγούστου ο γάμος του δεύτερου γιου.
Ο εργένης της οικογένειας το πήρε επιτέλους απόφαση.
Αφού πρωταρχικά βαφτίσει τον νεογέννητο ανιψιό, είπε να μη πάει χαμένη η εμπειρία σε τελετές και μυστήρια και να το προχωρήσει ακόμα παραπέρα.
Όταν μου το είπε προχθές έκλεισα το τηλέφωνο και τριγυρνούσα για ώρα μ' ένα ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου, λέγοντας και κάνοντας διάφορα χαζά που πήγαζαν από την μεγάλη μου χαρά.
Στο τέλος λοιπόν ανεβαίνοντας την σκάλα για να πάω στην κρεβατοκάμαρα μονολογούσα:
- ωραία,   πάνε οι δυο μεγάλοι...
και συνέχισα δυνατότερα για ν' ακούσουν τ' αστροπελέκια ,
-τώρα μένετε εσείς αλλά ως τότε έχουμε πολλά χρόνια μπροστά μας, μέχρι τότε θά' μαι γριά.
- μη το λες αυτό... ποτέ δεν ξέρεις..  πετάχτηκε το μικρό αστροπελέκι..
Κοκκάλωσα στην σκάλα και στράφηκα προς το μέρος του
- θέλεις να μου πεις κάτι που δεν ξέρω αγοράκι μου;
- όοοοοχι, απλά... λέω..
Βρε.. λες;

Χαρούμενη κι Ευλογημένη χρονιά να έχουμε!