Τα Δικά Μας Χριστούγεννα

Επιτέλους Χριστούγεννα!
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος είχα εξασφαλίσει δυο μέρες άδεια από την δουλειά.
Για μας τα Χριστούγεννα είναι διπλή γιορτή καθώς  γιορτάζει κι ο Χρήστος.
Έτσι οι προετοιμασίες  και τα μαγειρέματα του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού ξεκίνησαν από την παραμονή.
Σοκολατάκια για το πρώτο κέρασμα, (ευκαιρία να τα δοκιμάσουμε κιόλας, γιατί την προηγούμενη φορά που τα έφτιαξα και τα πρόσφερα σαν δώρο, νηστεύαμε και δεν τα γευτήκαμε),

 τυρόπιτα,  κοτόπουλο σουφλέ ,  γιορτινό πιλάφι,

 σαλάτα,   χοιρινό στην γάστρα και για επιδόρπιο cheeesecake με οreo, baileys και κερασάκια.

O Xρήστος μεγαλούργησε φτιάχνοντας ένα πολύ νόστιμο χριστόψωμο

 αλλά και τους καλύτερους άρτους που είχα γευτεί έβερ..

Γιατί φυσικά δεν νοούνται χριστούγεννα μακριά από την εκκλησία.
Έτσι την παραμονή την νύχτα βρεθήκαμε εκεί για την καθιερωμένη αγρυπνία των χριστουγέννων.
Εκεί στο φως των καντηλιών μέσα σε απόλυτη κατάνυξη, με χαρούμενα πρόσωπα όταν ακούγεται το:
 "Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι. Μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι. Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.", 
είναι σα να παραβρισκόμαστε στη φάτνη και να συμμετέχουμε στην άφατη χαρά της Γέννησής Του!

Καμαρώνω τ' αστροπελέκια που βοηθούν στο ιερό και συγκινούμαι την ώρα της Άγιας Μετάληψης ευχαριστώντας τον Θεό που μας αξίωσε να φτάσουμε άλλη μια φορά στην Ιερή αυτή στιγμή.
Επιστρέψαμε σπίτι τα ξημερώματα και πέσαμε για ύπνο.
Ανήμερα πια, οι ετοιμασίες ολοκληρώθηκαν με τα ψησίματα των φαγητών και το στρώσιμο του γιορτινού τραπεζιού.

Και το βράδυ το σπίτι γέμισε απ' όλη την οικογένεια.
Ο μεγάλος γιος με την γυναίκα του, τον Πρίγκηπα "νάμπερ ουαν" από το χέρι και τον "νάμπερ του" αραγμένο για λίγες μέρες ακόμα στην κοιλιά της μαμάς του.
Ο δεύτερος γιος με την κοπέλα του (επίσημα πια νύφη μας, μιας και το καλοκαίρι θα γίνει ο γάμος τους), τ' αστροπελέκια, ο αδελφός μου και ένα ζευγάρι αγαπημένων φίλων που στο πέρασμα του χρόνου έχουν γίνει κι εκείνοι (δικαιωματικά) μέλη της οικογένειας.
Οι τέσερις γιοί, σε πλήρη απαρτία και  μέσα σε κέφι τρελό,

 σχολίαζαν τις δηλώσεις μου πως από δω και πέρα δεν θα γκρινιάξω ποτέ ξανά και για κανένα λόγο και πως θα γίνω μια μελιστάλακτη, ήρεμη, καλοπροαίρετη και πολύ γλυκειά μαμά (!)
Στην αρχή  ο ένας μου τόνισε πως τότε δεν θα είμαι πια η μαμά τους, αλλά αμέσως μετά βρήκαν θέμα για συζήτηση, με τις ατάκες να πέφτουν βροχή και τα γέλια να έχουν γίνει πια τρανταχτά.
Παρ' όλα αυτά στάθηκα στο ύψος μου (καλά μη φανταστείτε.. 1,60 με το ζόρι) και ΔΕΝ γκρίνιαξα, ΔΕΝ θύμωσα, ΔΕΝ φώναξα, παρά μόνο χαμογελούσα γλυκά πιστή στο νέο μου ρόλο.
(Το ζητούμενο είναι πόσο θα αντέξω γιατί δεν με βλέπω για πολύ ακόμα.. είναι και προκλητικοί οι άτιμοι! )
Ηταν όμως μια υπέροχη βραδιά με πρόσωπα αγαπημένα, γέλια, ευχές και τσουγκρίσματα.
Μια βραδιά με συγκεντρωμένους γύρω μου τους άντρες της ζωής μου, όλους!

 Μια βραδιά που την συζητήσαμε ξανά και ξανά με τ'αστροπελέκια και κάθε φορά σχολιάζαμε πόσο όμορφα περάσαμε.
Τί άλλο να ζητήσει κανείς;
Τα παιδιά σου, ο άντρας σου κι αγαπημένοι φίλοι.
Η απόλυτη ευτυχία!
Λατρεμένοι μου φίλοι Χρόνια σας Πολλά!