Η σχολική....εργασία

-μαμά η κυρία είπε στον Πάνο, τον Γιώργο κι εμένα να κάνουμε μια ομαδική εργασία για τα σκυλιά. Μπορούν να έρθουν το απόγευμα;

-φυσικά και μπορούν.

-τί ώρα να τους πω;

-στις 5 καλά δεν είναι;

-εντάξει, στις 5.

Είναι 6,00 και στο παιδικό δωμάτιο είναι μαζεμένα τέσσερα καφράκια που το μόνο που ΔΕΝ κάνουν είναι σχολική εργασία.

Αντίθετα πηδάνε, φωνάζουν, γελάνε και γενικά......λυσσάνε.

Κάποια στιγμή άκουσα τον μικρό να τους ρωτάει.

-δεν θα κάνετε την εργασία σας;

-όχι.

-τότε γιατί ήρθατε;

-για να παίξουμε.

Καταλάβατε;.....

Πρόφαση ήταν η εργασία.

Κι όχι τίποτα άλλο αλλά άκουσα τον μπαμπά του ενός την ώρα που τον έφερε να τον ρωτά: "Γιώργο τί ώρα να έρθω να σε πάρω;....οκτώ;",

"ναι,στις οκτώ" απάντησε ο Γιώργος.

Ένα ντουβρουτζά τον ένιωσα δεν λέω.....υπομονή μέχρι τις οκτώ.

Έχω κλειστεί στο δωμάτιό μου και προσπαθώ να ξεχάσω τον πόνο μου σερφάροντας.

Κι έχω και τον Δία που έχει ξαπλώσει φαρδύς πλατύς στα πόδια του κρεβατιού και .........ροχαλίζει!

Τζίζους!