Tσα!....
Τί μου γίνεστε;....
Έλειψα μερικές μέρες και σας έχασα!
Πέμπτη πρωί είχαμε ένα δυσάρεστο συμβάν στο γραφείο.
Ο πατέρας του εργοδότη μας (ο οποίος είναι και προσωπικός φίλος του άντρα μου) πέθανε ξαφνικά μετά από μια εγχείρηση ρουτίνας.
Παρασκευή γινόταν η κηδεία σε επαρχιακή πόλη και το γραφείο θα έμενε κλειστό.
Έτσι φύγαμε ξημερώματα Παρασκευής και ταξιδέψαμε μέχρι το χωριό του αποθανόντος για να συμπαρασταθούμε στη δύσκολη ώρα του .."αφεντικού".
Επειδή όμως τυχαίνει ο άντρας μου και το "αφεντικό" εκτός από φίλοι να είναι και κοντοχωριανοί, συνδυάσαμε την υποχρέωση με μια μίνι απόδραση Παρασκευοσαββατοκύριακου.
Μετά την κηδεία λοιπόν, πήγαμε στο χωριό του άντρα μου όπου μένει μόνιμα ο πεθερός μου και γυρίσαμε την Κυριακή το απόγευμα.
Τ' αστροπελέκια την είχαν καταβρεί να παίζουν ώρες ατέλειωτες στη θάλασσα που απέχει μόλις τριάντα μέτρα απ'το σπίτι!
Το Σάββατο το πρωί κάναμε βόλτα με το αυτοκίνητο σε κοντινά χωριά και το απόγευμα περπατήσαμε ως το ποτάμι και με αφορμή τα βατραχάκια που ακούγαμε να φωνάζουν απ'τις όχθες του, τ'αστροπελέκια εξέφραζαν διάφορες απορίες που μας χάρισαν άφθονο γέλιο.
Μας έκανε πολύ καλό αυτή η μίνι απόδραση.
Βέβαια η αφορμή ήταν δυσάρεστη αλλά τί να γίνει;....
"Ουδέν κακόν αμιγές καλού", .....έτσι δεν έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι;.....
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου