Θλίψη...

"Θλίψυ"

Μια φορά κι έναν καιρό όταν γενίθικα η μαμά μου με πειγε στο μητέρα και από τότε δεν την είδα ποτέ.

Όταν πήγα στο μητέρα ένιωσα λύπει.

Όταν πήγα εκεί είμουν 1μυσει χρωνών.

Μετά μεγάλοσα όσπου στα 4 χρωνών είρθαι μια καλεί εικογένεια και με πείραν.

Μετά τους γνόρισα όλους και μετά έγινα το πεδί τους.

Είχαν και άλα 3 παιδιά και έκανα φοίλους.

Και από τότε δεν νιώθω μόνος, αλά χαρά.

........................................................................................................................................................

Δεν ξέρω τί να πω.

Έχω συγκλονιστεί.....

Η ψυχή μου έχει μαυρίσει και νιώθω ανήμπορη να παρηγορήσω το μωρό μου.

Πώς να τον πείσω πως για μας η μόνη διαφορά που έχει απ'τους άλλους τρεις είναι πως δεν τον γέννησα;

Τί να κάνω για να του ελαφρώσω το βάρος της απόρριψης που κουβαλάει στις παιδικές του πλάτες;...

Επτά χρονών παιδάκι και βάζει σαν τίτλο τη λέξη "θλίψη", θέλοντας να περιγράψει τη μικρή του ζωούλα!........:(((