Η μίρλα

Δεν την μπορώ με τίποτα την μίρλα.

Με αποσυντονίζει, μου χαλάει κάθε καλή διάθεση, με αγχώνει, με θλίβει.

Αφού καλή μου κοπέλα ήσουν παλαιότερα στην ίδια δουλειά, δεν σε ικανοποιούσε το κλίμα και παραιτήθηκες.

Κι αφού για δυό χρόνια δούλεψες αλλού, μόνη σου επέλεξες να γυρίσεις, γιατί λοιπόν γκρινιάζεις;.

Δεν ήξερες την δεύτερη φορά πού ερχόσουν;

Αν μη τί άλλο, ήσουν γνώστης του κλίματος και των συνθηκών, γιατί λοιπόν τώρα γκρινιάζεις και μου σπας τα νεύρα;

Κι αυτά τα μούτρα κάθε πρωί που παίρνω σαν απάντηση στην καλημέρα που λέω, σε τί ωφελούν;

Κι η μόνιμη επωδός σε ό,τι γίνεται ("άντε, να μη τα "πάρω" τώρα!") πού αποσκοπεί και σε τί χρησιμεύει;...

Αν για σένα αυτή η δουλειά είναι βραχνάς και τη μισείς, γιατί βρε κορίτσι μου συνεχίζεις να την κάνεις;....

Γιατί μου μαυρίζεις την κάθε μέρα με τη μίρλα σου;