Η κ.Κρίση Και Τα Ρολόγια

Εμένα που με βλέπετε (που λέει ο λόγος) έχω μια .. λατρεία να το πω;.. μανία να το πω;..
Θα το πω..
Τα ρολόγια.
Όπου δω ρολόι λιγώνομαι και δεν μπορώ να συγκρατηθώ.
Αγοράζω ή μάλλον .. αγόραζα.
Κι έχω πολλά από δαύτα.
Δεν με νοιάζουν τα κοσμήματα, δεν δίνω δεκάρα για τσάντες και παπούτσια, ο δικός μου έρωτας είναι τα ρολόγια.
Δώσε μου ρολόι και πάρε μου την ψυχή (που λέει ο λόγος).
 Και κάθε φορά που αγόραζα ένα, έδινα υπόσχεση στον εαυτό μου πως θά' ναι το τελευταίο γιατί (και καλά) αυτό ήταν ό,τι περίμενα όλη μου τη ζωή, ΤΟ ρολόι!!
Και ήταν... αλλά μέχρι να δω το επόμενο που θα μου έκλεβε την καρδιά.
Ήρθε όμως μια ωραία ημέρα (που λέει ο λόγος) και μας επισκέφτηκε η κ.Κρίση.
Στην αρχή το είδαμε σαν.. απλή εθιμοτυπική επίσκεψη.
Δεν πήγε ο νους μας στο κακό, δεν υποψιαστήκαμε καν πού θα κατέληγε το πράμα.
Έτσι της ανοίξαμε οι αφελείς την πόρτα και την μπάσαμε στο σαλόνι.
Την τρατάραμε καφεδάκι, της βγάλαμε γλυκό, την κεράσαμε και λικεράκι κι αρχίσαμε το κουβεντολόι.
Είπαμε για τον καιρό, είπαμε για τις δουλειές, είπαμε για το πού πήγαμε διακοπές, είπαμε.. είπαμε.. είπαμε..
Και περιμέναμε πως - δεν μπορεί - όπου να' ναι θα φύγει. 
Αλλά που!
Στρογγυλοκάθισε η δικιά σου και δεν έλεγε να ξεκουμπιστεί.
Κι όταν βράδιασε για τα καλά γύρισε, μας κοίταξε και μας ρώτησε "στο δωμάτιό σας θα μου στρώσετε ή στο δωμάτιο των παιδιών;"
 Κι έμεινε η κ.Κρίση μόνιμα πια στο σπιτικό μας.
Έφερε και τα διάφορα τσαμασφίρια της κι εγκαταστάθηκε.
Και πάνε οι αδυναμίες και πάνε τα ρολόγια και πάνε τα περιττά έξοδα παντός τύπου και παντός καιρού (που λέει ο λόγος).
Κι έμεινα που λέτε να τα θαυμάζω πια από μακριά και ν' αναστενάζω για τις παλιές καλές εποχές.
Μέχρι τις προάλλες που έκανα την υπέρβαση.
Η κ. Κρίση είχε βγει να βολτάρει λίγο στον κήπο γιατί από το κάτσε-κάτσε είχαν πιαστεί τα λουμπάγκα της κι εγώ βρήκα την ευκαιρία.
Μπήκα στο ebay και "χτύπησα" ένα καταπληκτικό (που λέει ο λόγος) ρολόι στην φοβερή τιμή των 12 ή 13ων ευρώ.
Δεν θυμάμαι και καλά γιατί όλα έγιναν πολύ γρήγορα με τον φόβο να εμφανιστεί ξαφνικά στην πόρτα η κ.Κρίση και να με πιάσει στα πράσα.
Και μετά έμεινα να κοιτάω την οθόνη του υπολογιστή μ' ένα χαμόγελο ευτυχίας ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου.
Για την .. υπέρβαση.
Για την τρέλα.
Για το ξεγέλασμα..
Για το.. έξοδο!
(που λέει ο λόγος.. )