Γραμμές Και Σχήματα

Οι φανατικοί αναγνώστες τούτου δω του μπλογκακίου θα θυμούνται πως τελευταία μου προέκυψε νέα αγάπη.
Αυτή της φωτογραφίας.
Που αν ήξερε το τί της επιφύλασσε η μοίρα, θα είχε πάρει φως και θα είχε καεί σαν το Αρκάδι πολύ πριν ανακαλυφθεί.
Στην πρώτη δημόσια εμφάνιση της "δουλειάς μου" κόντεψα να ξεκάνω όλη την φωτογραφική ομάδα.
Οι άνθρωποι στο τσακ γλύτωσαν απ' το εγκεφαλικό.
Αφού για να καταλάβετε, από τότε καθιερώσαμε  στα μαθήματα την  βαλεριάνα σε αφέψημα ή χάπι.
Όρος απαρράβατος!
Έτσι, χθες βράδυ που με είδαν να καταφθάνω με τον αέρα της "τρελής κι αδέσποτης παρ όλη την αγάπη, έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά, έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι, έλα δω κάτω στην θλιμμένη μου καρδιά",  πάγωσε το γέλιο στα χείλια τους.
Τον είδα εγώ τον πανικό στο μάτι τους αλλά σιγά που θα κιότευα.
Ούτε όταν ανακάλυψα πως το στικάκι με τις φωτογραφίες "γραμμές και σχήματα" ήταν άφαντο το έβαλα κάτω.
Τα πάνω κάτω έφερα την τσάντα μου για να το ανακαλύψω.
Οι άλλοι εν τω μεταξύ αναθάρρησαν.
Σου λέει την γλυτώσαμε γι' απόψε την ένεση την ηρεμιστική.
Αλλά φευ!
Διότι εμένα με έπιασε το πείσμα μου.
Αφού το πήρα το στικάκιον... ήμουν σίγουρη!
Άδειασα όοολο το περιεχόμενο της τσάντας πάνω στο τραπέζι.
Πουθενά το άτιμο το στικάκι!
Κι εκεί που άρχισαν να σιγουρεύονται οι υπόλοιποι πως την γλύτωσαν και τα χαμόγελα επιστρέφανε δειλά δειλά στα χείλια τους, μου ήρθε η φλασιά!
Στο αυτοκίνητο θα είναι, τους είπα και βγήκα στα γρήγορα να πάω να δω.
Για κακή τους τύχη είχα δίκιο.
Όπως είχα ακουμπήσει την τσάντα αυτή έγειρε κι έπεσε το στικάκι πάνω στο κάθισμα του αυτοκινήτου.
Γύρισα πίσω περιχαρής κραδαίνοντας το στικάκιον σαν τρόπαιο.
Εν τω μεταξύ οι βαλεριάνες είχαν μοιραστεί στα τραπέζια και οι έχοντες πιο ευαίσθητα νεύρα είχαν κατεβάσει ήδη από δυο χάπια έκαστος.
Μες την απελπισία τους αποφάσισαν να ξεκινήσουν από μένα για να ξεμπερδεύουν μια ώρα αρχύτερα.
Σου λέει "θα δούμε τη φόλα στην αρχή και θα μας μείνει το καλό για το τέλος, τουλάχιστον να φύγουμε με τη γλύκα στο στόμα".
Κι άρχισαν..
 Αυτή ήταν η πρώτη.
Τα "μοντέλα" μου ήταν τα αποξηραμένα αρωματικά που έχω σε δίσκο πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού.

ακολούθησε αυτή η οποία ομολογουμένως μου βγήκε λίγο κουνημένη

κι αυτή που σχολιάστηκε το μεγάλο κενό στο δεξί μέρος και είχαν δίκιο.

και τέλος οι τελευταίες τέσσερις που τις είχα τραβήξει στην παραλία.

 Αποτέλεσμα;
Δεν θα το πιστέψετε..
Άρεσαν!!!