Αποφάσισα να .. μεταφέρω απ'το παλιό μπλογκ, τα ποστ εκείνα που - κατά τη γνώμη μου - έχουν γέλιο.
Έτσι γιατί μ'άρεσαν, αφ'ενός και αφ'ετέρου γιατί θέλω να τα μοιραστώ και με όλους εσάς που "γνωριστήκαμε" πρόσφατα.
"Πάμε για ψωνια" λοιπόν;
Δυο πράγματα σιχαίνομαι να κάνω σαν γυναίκα, να ψωνίζω ρούχα και να πηγαίνω στο κομμωτήριο.
Έτσι γιατί μ'άρεσαν, αφ'ενός και αφ'ετέρου γιατί θέλω να τα μοιραστώ και με όλους εσάς που "γνωριστήκαμε" πρόσφατα.
"Πάμε για ψωνια" λοιπόν;
Δυο πράγματα σιχαίνομαι να κάνω σαν γυναίκα, να ψωνίζω ρούχα και να πηγαίνω στο κομμωτήριο.
Στην πρώτη περίπτωση εκείνο το ατέλειωτο μπες-βγες στο δοκιμαστήριο μπορεί να με κάνει τρελή......και όχι μόνο αυτό.
Πας τώρα εσύ στο μαγαζί που πουλάει ρούχα, έχεις δει στην βιτρίνα μια ωραιότατη μπλούζα που πολύ σου αρέσει κι απευθύνεσαι στην πωλήτρια.
Η οποία πωλήτρια μπορεί να είναι απόφοιτος ανωτάτης παιδαγωγικής και να βλαστημά μέσα της την μαύρη της την μοίρα που την έριξε στην ανάγκη να εξυπηρετεί το κάθε ψώνιο, ως εκ τούτου έχει κάτι μούτρα που αναρωτιέσαι αν της έχεις σκοτώσει την μανούλα και σου διαφεύγει.
Πλησιάζεις λοιπόν δειλά και λες ευγενικά ....
"θα ήθελα σας παρακαλώ να δω την μπλε μπλούζα με τα κίτρινα σχέδια που έχετε στην βιτρίνα".
Η απόφοιτος....σε κοιτά από πάνω ως κάτω , σε ζυγίζει με το μάτι, σου κάνει στα γρήγορα και μια λιπομέτρηση και σου λέει με παγερό ύφος
"δεν έχουμε στο νουμερό σας μαντάμ".
"έχει τελειώσει; ..μήπως πρόκειται να ξαναφέρετε;" επιμένεις ηλιθιωδώς εσύ...
για να πάρεις την απάντηση πληρωμένη...
"όχι μαντάμ δεν έχει τελειώσει, αλλά το ντιζάιν αυτής της μπλούζας είναι για πιο λεπτές κυρίες"......
γκντουπ, πάρτα άρρωστη, που απ'τον καιρό που έκοψες το τσιγάρο έχεις πάρει δέκα κιλά, έχεις φτάσει αισίως τα εβδομήντα κι έχεις το θράσος να θες ακόμα να ψωνίζεις στα νορμάλ μαγαζιά αντί ν'απευθυνθείς εκεί που ράβουν τ'αλεξίπτωτα....
Οπότε κι εγώ την βρήκα την λύση, επειδή είμαι τύπος νευρικός και δεν τό'χω σε τίποτα να την βουτήξω απ'το μαλλί την απόφοιτο και να την πάρουν κουρούπα απ'τα χέρια μου....ψωνίζω πια απο τα μεγάλα μαγαζιά όπου ψάχνεις μόνη σου, ανακατεύεις με την ησυχία σου τις κρεμάστρες, παίρνεις ένα σωρό από δαύτες και κλείνεσαι στο δοκιμαστήριο να τα προβάρεις, χωρίς να έχεις απ'έξω την ξινή να σε ρωτάει κάθε δυο λεπτά "εντάξει μαντάμ;...σας κάνει;".....
Την μεγάλη απόφαση βέβαια, την παίρνω μόνο αφού φτάσω στο έσχατο σημείο, να αμολάω τον σκώρο στην ντουλάπα μου κι εκείνος να ψοφάει από ασιτία.....αλλιώς ούτε που να τ'ακούσω....
Προσεχώς θα κουβεντιάσουμε για την άλλη μεγάλη μου αγάπη....το κομμωτήριο (και τα δυο μαζί δεν γίνεται, με πιάνει κρίση πανικού...).
Κατανοητά όλα.. τα έχω σκεφτεί και εγώ.. Δυστυχώς ακόμη και τα απλά πράγματα, υπάρχουν στιγμές που είναι όπως τα περιγράφεις.. Καλό σκ κ από εμενα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ γέλασα, έτσι όπως τα γράφεις! Τα ίδια ακριβώς κι εγώ. Ή σε βρίσκουν παχουλή για τα ρούχα που πουλάνε, ή σε κοιτάν με ύφος περίεργο με την ερώτηση "μπορείς εσύ να το πληρώσεις, αύτό;" στο βλέμμα τους. Χώρια που στα περισσότερα μαγαζιά τα δοκιμαστήρια είναι μια σταλιά, δεν μπορείς, να γδυθείς καλά-καλά. Εχω βρεθεί σε μεγάλο μαγαζί, καλοκαίρι να δοκιμάζω μαγιό, σε ένα κουτί για δοκιμαστήριο, με 15-20 αλλόφρονες γυναίκες απέξω, να μου φωνάζουν αν τελείωσα για να μπουν κι εκείνες... φρίκη! Πάω λοιπόν στα μαγαζιά μόνο όταν δεν μπορώ να κάνω αλλοιώς. Α! έχω ανακαλύψει και τους καταλόγους, διαλέγεις απ' το περιοδικό ή το site και στα στέλνουν σε 15 εργάσιμες και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Η πλάκα είναι οτι και το κομμώτήριο δεν είναι το φόρτε μου, μοιάζουμε και σ'αυτό, θα περιμένω να δω τι θα γράψεις. ΚΑΛΌ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ, ΤΖΙΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο roadartist! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήEλευθερία, τα ψώνια μέσω καταλόγου τα ζαχαρώνω κι εγώ, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα "λειτουργήσει" σε ρούχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να πω πως αν το ρούχο δεν το δοκιμάσεις....
Μπας κι έχεις βρει κάτι άλλο εσύ που εγώ δεν;......
Λίγα νευράκια βλέπω;εγώ πάντως είμαι η χαρά των πωλητών..για να μπω μέσα πρέπει να έχω απο πριν κατασταλάξει αν θα το πάρω οπότε τεέιώνω στη στιγμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγα βλέπεις εσύ Αχτίδα μου;..γιατί εγώ νιώθω πολλά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις σωστά τις διαστάσεις σου, και να βρεις τα αντίστοιχα νούμερα, γιατί δεν είναι ακριβώς ίδια με τα δικά μας. Είναι πολύ εύκολο. Και ξενοιάζεις. Το κάνω τα τελευταία 3 χρόνια και έχω βρει την ησυχία μου. Μέχρι και παπούτσια παίρνω. Δεν έχω κανένα παράπονο. Και φυσικά αν κάτι δεν σου κάνει ή δεν σ'αρέσει, το επιστρέφεις. Φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήEλευθερία θα σου ζητήσω κι άλλες διευκρινήσεις μέσω ιμειλ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας από τους 2349507 λόγους που ΔΕΝ ψωνίζω ρούχα από το Μπακού, πέραν της εξωφρενικής τιμής τους, είναι και αυτός!
ΑπάντησηΔιαγραφή2349507 λόγοι;... :PP
ΑπάντησηΔιαγραφή"αντί ν'απευθυνθείς εκεί που ράβουν τ'αλεξίπτωτα...."
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Ευτυχώς είχα την προνοητικότητα να διαβάσω παλιά σου πόστ σε ώρα που δεν θα φωνάξουν την αστυνομία οι γείτονες!
χαχαχαχαχαχαχαχα
Καλημέρα Τζινάκι, άψογο!