Το μεγάλο αστροπελέκι κάθεται πάνω στο κρεββάτι μαζί μου.
Κρατά στα χέρια το psp και μου αναλύει το παιχνίδι που έχει μέσα.
Με όλες τις λεπτομέρειες...
Οι οποίες λεπτομέρειες - μεταξύ μας - μ'αφήνουν παντελώς αδιάφορη!
Επειδή όμως δεν πρέπει να το πληγώσω το σπλάχνο μου, προσπαθώ να δείχνω ενδιαφέρον, μα χωρίς μεγάλη επιτυχία.
Κοιτάω - φαινομενικά γιατί ουσιαστικά το μυαλό μου τρέχει αλλού γι'αλλού - το psp και χαμογελάω θέλοντας να δείξω πως καταλαβαίνω και με τον τρόπο μου συμμετέχω.
Εκείνος συνεχίζει με ενθουσιασμό την περιγραφή!
(Να τις κόψω τώρα τις φλέβες μου ή να τ'αφήσω για αργότερα;)
Υγ1. ρε τί τραβάμε κι εμείς οι δόλιες μάνες αγοριών!!
Υγ2. χάθηκε ο κόσμος να μας "κάτσει" κι εμάς μια κόρη;
Υγ3. στο πηγάδι κατουρήσαμε;
Καλά τα λες!! Αλλά κι απ την άλλη πλευρά, "εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος...!!!", έτσι δεν είναι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα αγόρια τα έκανες κοινωνικά σκεπτόμενη.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεις τους εκλογ.καταλόγους, πιο πολλές είναι οι γυναίκες.
Η Πατρίδα πρέπει να σε ευγνωμονεί (;)
Αν δεν είχες ζωηρά αγόρια και είχες τίποτα νωθρά κορίτσια, δεν θα το ανέφερες σ'αυτό το blog.
Καλά δεν είναι έτσι;
Τις καλημέρες μου......
-@Τζίνα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ που έχω και γιο και κόρη θα σου απαντήσω. Ναι, φαίνεται ότι κατούρησες στο πηγάδι και δεν έχεις κόρη. Χα χα χα!!!
Αστειεύομαι. Πάντως είναι αλήθεια ότι η κόρη είναι μεγάλη παρέα για τη μάνα.
Τζίνα μην έχεις ψευδαισθήσεις.....και τα κορίτσια σήμερα παίζουν ηλεκτρονικά με μανία!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες
Έχεις άλλα καλά, όταν παντρευτούν με το καλό! Τότε αποκτάς ΚΑΙ κόρες ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είναι θέμα φύλου, ειναι θέμα ενδιαφέροντος.
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαι πενηντα+ και βάζω πολλά "αγοράκια" κάτω στα τεχνολογικά.
ως κόρη (και μάλιστα δέκα χρονών) εφτιαχνα όλα τα ηλεκτρολογικά του σπιτιου.
τώρα, εξασκουμαι μάλλον στα των ηλεκτρονικών και κινητών τηλεφώνων, με απολυτη (ω τι μετριοφροσύνη :ΡΡ) σχεδόν επιτυχία.
τα κορίτσια μας, το ίδιο: τοσο το μεγάλο, όσο και το μικρό :)))
Μιλάς τώρα στη κοριτσομάνα δηλωμένη ..μα τι να κάνω ..τ΄'ωρα έρχεται και το 2 ο αγοράκι της οικογένειας οπότε πρέπει να συμβιβαστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣμαρώ πάντα μεταξύ μάνας και γιων υπάρχει μεγάλος έρωτας :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσπιστε, μεταξύ μας, όταν πέρυσι φιλοξένησα την κόρη (συνομήλικη του μεγάλου αστροπελεκιού) μιας φίλης ταράχτηκε το νευρικό μου σύστημα και μόνο με το χτένισμα και τα διάφορα σκατολοϊδια που έπρεπε να βάλει στα μαλλια της και τις κοτσίδες της! Μωρέ αγόρια και πάλι αγόρια, μια χωρίστρα (κι αυτή όχι πάντα) κι έξω απ'την πόρτα :P
ΑπάντησηΔιαγραφήMeropi, δεν θα με ρίξεις εσύ ψυχολογικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌοοοοοοοοοοχι, θα σκέφτομαι θετικά.
Κάπου εκεί έξω κάποιες γυναίκες μεγαλώνουν τις κόρες που θα βρω εγώ έτοιμες, αμ πως! :))
Γιατί τρελή μου ποιός σου είπε πως δεν παίζω εγώ ηλεκτρονικά με μανία;.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά να... κάποιες φορές δεν χρειάζεται να ακούσω όλη τη λεπτομερή ανάλυση του συγκεκριμένου παιχνιδιού!
Αn-Lu, αυτό σκέφτομαι και παρηγοριέμαι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήMarilena, κι εγώ το κατέχω το άθλημα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως... κάποιες στιγμές, κάποια πράγματα μόνο με μια γυναίκα μπορείς να τα μοιραστείς.. :)
Αχτίδα έτσι είναι... δυστυχώς σ'αυτά τα πράγματα (τουλάχιστον προς το παρόν γιατί για το μέλλον δεν εγγυώμαι) παραγγελίες δεν γίνονται :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΑΠ ΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΓΟΡΙΑ
Λες;... :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς δηλαδή που εγώ τα γουστάρω αυτά και δεν θα έχω θέμα με τον γιο μου... :p
ΑπάντησηΔιαγραφή