Μπλε Τζαμί-Αγιά Σοφιά Σημειώσατε 2!

Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με την φωνή του μουεζίνη να διαπερνά τους τοίχους του ξενοδοχείου, καθώς καλούσε από τα μεγάφωνα του κοντινού τζαμιού  τους πιστούς για την πρωινή προσευχή.
Έμεινα ακίνητη να ακούω τον ήχο της που με ταξίδευε σε έναν άλλο πολιτισμό.
Απολαύσαμε  ένα πλούσιο πρωϊνό και έναν κα-τα-πλη-κτι-κό καφέ πριν πάρουμε πάλι τους δρόμους.

Το τί χιλιόμετρο κάναμε δεν λέγεται, δεν περιγράφεται και δεν μετριέται!
Αν ήμασταν αυτοκίνητο θα πρέπει να είχαμε φτάσει το όριο για το πρώτο σέρβις!

Πρώτη στάση λοιπόν αυτή την δεύτερη μέρα ήταν το επιβλητικό μπλε τζαμί που μόνο μπλε δεν το λες βλέποντάς το εξωτερικά, μάλλον σε γκρι αρζάν φέρνει...

χτισμένο απέναντι ακριβώς απ' την αγιά Σοφιά αποτέλεσε την προσπάθεια του σουλτάνου Αχμέτ του Α΄ να .. "ταπώσει" τον δικό μας ορθόδοξο ναό και να υπερτερήσει...

Στο εσωτερικό του ένας τεράστιος ενιαίος χώρος είναι ντυμένος με παχιά κόκκινα χαλιά έτσι ώστε να προστατεύονται τα γόνατα των πιστών όταν προσεύχονται. 

οι γυναίκες έχουν χωριστό τόπο προσευχής μέσα στο τζαμί

 ο εσωτερικός χώρος κοσμείται από υπέροχα κεραμικά iznik με κυρίαρχο χρώμα το μπλε.. για να δικαιολογήσει και τ' όνομά του!

εντυπωσιαστήκαμε (δεν είχαμε ξαναδεί κιόλας τζαμί) είπαμε ααααα! και ωωωωω! τράβηξα και τα απαραίτητα "ενσταντανέ" και μετά φύγαμε για να πάμε απέναντι στην αγιά Σοφιά αφού πρώτα διασχίσαμε τον ιππόδρομο θαυμάζοντας στην διαδρομή τα υπέροχα κτίρια.

και την κίνηση στην πλατεία..

εντύπωση μου έκαναν στα περίπτερα οι εικόνες της Παναγίας και του Χριστού που επιδεικνύονταν προς πώληση μαζί με κάρτες,  χάντρες και ματάκια..

τί σου είναι το εμπόριο τελικά!!

και φτάσαμε έξω απ' τον θρύλο της ορθοδοξίας, έξω από τον Ιερό Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας!

εξωτερικά δείχνει να υστερεί σε χλιδή από το μπλε τζαμί, μπαίνοντας όμως στο εσωτερικό της το στόμα αυτόματα ανοίγει και χάσκει μπροστά στο μεγαλείο της αρχιτεκτονικής που αντικρίζει.

Εκείνη τη στιγμή ξεχνάς τα ααααα! και τα ωωωω! που έκανες λίγη ώρα πριν και παρ' όλη την εγκατάλειψη που αντικρίζεις δεν μπορείς να μην υποκλιθείς  ΣΤΟ  μεγαλείο!..

και παρ' όλο που τα σημάδια της βεβήλωσης και της λεηλασίας είναι παντού εμφανή, όπως σ' αυτή την κολόνα που φαίνεται το σημάδι που έχει απομείνει από την αφαίρεση του σταυρού..

παρ' όλα τα απαίσια σοβατίσματα που έχουν καταστρέψει τις αγιογραφίες..

ακόμα κι έτσι όταν σηκώνεις τα μάτια σου ψηλά, ο θόλος μοιάζει να αιωρείται μ' ένα μαγικό τρόπο πάνω από το κεφάλι σου..

κι όταν ανέβεις τους λιθόστρωτους στενούς διαδρόμους προς τον γυναικωνίτη..

στέκεσαι να θαυμάσεις από ψηλά την επιβλητικότητα αυτού του ναού και η καρδιά σου σφίγγεται βλέποντας τις βαρβαρότητες και την καταστροφή αυτού του σύμβολου της βυζαντινής περιόδου..
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να μη νιώσεις πίκρα και μια μελαγχολία για όσα χάθηκαν, αρπάχτηκαν, βεβηλώθηκαν..

γι' αυτό  βγαίνοντας καθίσαμε να πιούμε ένα παραδοσιακό τούρκικο καφεδάκι, να πάνε κάτω τα φαρμάκια για τις χαμένες πατρίδες!
Καφές,  λουκουμάκι για συνοδευτικό και κρύο νεράκι σε ποτήρι που εμείς πίνουμε το ουίσκι μας... ας είναι..

Μετά την ανάπαυλα και τον καφέ .. στα γνωστά μας εμείς...
Δρόμο πήραμε... δρόμο αφήσαμε..  φτάσαμε έξω απ' το ανάκτορο Ντολμά Μπαχτσέ..
Κάπου διάβασα πως το κόστος για την ανέγερση και την διακόσμησή του βούλιαξε τον κρατικό προϋπολογισμό της Τουρκίας..
Εξωτερικά υπέροχοι κήποι και συντριβάνια..

με τον Βόσπορο να φτάνει έξω από τις μεγάλες σιδερένιες πύλες και να σε μαγεύει..

προχωρήσαμε στην είσοδο όπου μας έδωσαν να περάσουμε νάϋλον προστατευτικά στα παπούτσια μας, μη τυχόν και λερώσουμε με σκόνη και λάσπες το χλιδάτο εσωτερικό του παλατιού..

και μπήκαμε για να αντικρύσουμε ΤΗΝ.. χλιδή!
Δυστυχώς απαγορευόταν η φωτογράφιση κι έβγαλα πολύ λίγες φωτογραφίες κι αυτές στα κλεφτά και στα γρήγορα, παρ' όλα αυτά νομίζω πως θα πάρετε μια ιδέα του πλούτου της διακόσμησης.
Μένεις έκθαμβος στη θέα του μεγαλύτερου πολυέλαιου στον κόσμο που ζυγίζει 4,5 τόνους και έχει 750 κρύσταλλα..
Κολόνες διακοσμημένες με κομμάτια χρυσού..
Εσωτερικές σκάλες με κουπαστές από γυαλισμένο μαόνι και  κάγκελα μπακαρά ..

χρυσοποίκιλτα τζάκια...

παντού η πολυτέλεια στο έπακρο... 

και μετά περιπλανηθήκαμε στο χαρέμι και στα δωμάτια της μητέρας και των συζύγων του σουλτάνου.

είδαμε το διαμέρισμα που διατηρούσε ο Ατατουρκ μέχρι τον θάνατό του και την κρεβατοκάμαρα του και μετάνιωσα που δεν διακινδύνευσα να την αποτυπώσω σε μια φωτογραφία..
Κλείσαμε την επίσκεψη μας στο Ντολμά Μπαχτσέ με μια περιπλάνηση στο μουσείο των ρολογιών και αμέσως μετά φύγαμε για παραδοσιακό κεμπάπ..

δείτε το ταβάνι στο εστιατόριο...

φοβερό;..

και μετά ξεκινώντας απ' την πλατεία Ταξίμ, κατηφορίσαμε την Ιστικλάλ (την αντίστοιχη Ερμού της Πόλης) μέχρι κάτω για να την ανέβουμε στην επιστροφή αλλά αυτή τη φορά με το τραμάκι..

χάζεψα με τα πιτσιρίκια που σκαρφάλωναν στο πίσω μέρος και στα πλάγια του τραμ για να ταξιδέψουν τσάμπα..

και κλείσαμε τη μέρα μας με καφεδάκι και γλυκό ... κιουνεφέ,
απλά θεϊκό!..

συνεχίζεται...