Να Μας Ζήσεις Μικρέ Αγωνιστή

Ήσουν ο δεύτερος γιος και γι' αυτό τα συναισθήματα που προκάλεσε ο ερχομός σου ήταν "ελεγχόμενα".

Καμία σχέση με το παραλήρημα που επικράτησε στον πρώτο.

Ήσουν ο δεύτερος για όλους τους άλλους εκτός από μένα, που νιώθοντας την "διάκριση" έσκυψα με περισσότερη αγάπη πάνω σου.

Θύμωνα που ένιωθα πως δεν "τρελάθηκαν" και για σένα από χαρά.

Που δεν παραλήρησαν από ευτυχία όπως έγινε με τον αδελφό σου.

Κι ανέλαβα να σου δώσω εγώ τα περισσότερα, να καλύψω τα κενά, να πάρεις όσα δικαιούσουν, να μη νιώσεις, να μην πικραθείς..

Ήσουν δεν ήσουν δυο μηνών όταν βρεθήκαμε στο Παίδων εσύ να παλεύεις για την ζωή σου κι εγώ στο πλάι σου να ρωτάω με αγωνία τους γιατρούς "θα ζήσει;" και να παίρνω πάντα την ίδια απάντηση.. "αν αντέξει ο οργανισμός του.."

Και άντεξες.. και ξεπέρασες εκείνη την δυσκολία όπως και άλλες πολλές.

Γιατί δεν ήταν η τελευταία.

Και την Κυριακή βάφτιζες τον δεύτερο ανιψιό σου.

Τον Μικρό μας Αγωνιστή.

Δεύτερος κι εκείνος, πρώτος όμως μαζί με τον πρώτο στις καρδιές μας.

Γιατί εσύ κι εγώ είχαμε κάνει μια μυστική συμφωνία.
Να μην τον ξεχωρίσουμε, να μην επιτρέψουμε στους εαυτούς μας λιγότερα ή πιο "ξεθυμασμένα" συναισθήματα.

Τον κρατούσες αγκαλιά κι εγώ σας κοιτούσα έχοντας ένα κόμπο στον λαιμό να με πνίγει.

Γιατί νονός και βαφτισιμιός ήσαστε τόσο όμοιοι.. τόσο ίδιοι!

Κι όχι μόνο στην εμφάνιση..

Ποιος να τό' ξερε όταν συμφωνούσατε με τον αδελφό σου να γίνεις ο νονός στο δεύτερο παιδί του, πως το ξεκίνημα της ζωής σας, της ζωής του νονού και του βαφτισιμιού,  θα ήταν τόσο ανατριχιαστικά όμοιο!

Μαχητές και οι δύο καταφέρατε να βγείτε νικητές..

Και την Κυριακή στάθηκες ευτυχισμένος δίπλα στην μέλλουσα γυναίκα σου και γίνατε οι πνευματικοί γονείς του Μικρού μας Αγωνιστή, ο οποίος αφηνόταν μ' εμπιστοσύνη πότε στη δική σου αγκαλιά και πότε στης νονάς του.

Και δεν έβγαλε άχνα!

Αφέθηκε να τον βουτήξουν στο νερό .. και μία.. και δυο.. και τρεις..

Και περιμέναμε χαμογελώντας πως δεν μπορεί.. έστω και λίγο θα κλάψει..

Δεν έκλαψε όμως τότε .. παρά μόνο αργότερα..  όταν κουράστηκε με τα ντυσίματα και τους καλλωπισμούς..

Ήταν κι η πείνα μεγάλη γιατί δεν είχε χορτάσει το στήθος της μάνας του και τότε η διαμαρτυρία έγινε κλάμα, αλλά κι αυτό για λίγο.

Γιατί πολύ σύντομα αφέθηκε μ' εμπιστοσύνη στην αγκαλιά σου και κοιμήθηκε..
Κι εσύ τον κοιτούσες με αγάπη.
Κι έσκυψα και σου ψιθύρισα πως σου μοιάζει.. κι έλεγα αλήθεια..
Ήσαστε γεννημένοι μαχητές..
Ήσαστε γεννημένοι αγωνιστές..
Ήσαστε γεννημένοι νικητές!
Θυμάσαι την βερυκοκιά που φυτέψαμε όταν γεννήθηκε ο Μικρός μας;

Εκείνη που πέταξε τα πρώτα μπουμπούκια όσο εκείνος πάλευε για την ζωή του στην εντατική; ..

πρασίνισε και φούντωσε

και την μέρα της βάφτισής του μας έδωσε τον πρώτο καρπό!

Και ήταν γλυκός σαν μέλι!..

Να μας ζήσει ο Μικρός μας..

Νά' χει την ευλογία του Θεού και με την βοήθειά Του,  οι μάχες της ζωής του να καταλήγουν πάντα σε .. νίκες!