Άτιμα γηρατειά!

O παππούς γύρισε στο σπίτι του σήμερα το απόγευμα!
Τον πήγα μετά την δουλειά. Μόλις βγήκαμε στην Αττική οδό, έλαμψε το πρόσωπό του.
Δεν έβλεπε την ώρα να βρεθεί στο κονάκι του, το ίδιο κι εγώ!
Δύσκολη η συγκατοίκηση για όλες τις πλευρές,δεν το συζητώ!...
Ο καθένας κουβαλά τις δικές του καθημερινές συνήθειες που πολλές φορές έρχονται σε κόντρα μ'εκείνες του άλλου συγκάτοικου και τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο όταν ο ένας είναι άτομο ηλικιωμένο που είναι σαφές πως θα έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες.
Τέλος πάντων.....προσωρινά τα δύσκολα πέρασαν.
Καταφέραμε να διανύσουμε τις τελευταίες δυο βδομάδες σχετικά "αναίμακτα".
Με μόνη εξαίρεση το βράδυ της χιονόπτωσης που είχε ξεσηκωθεί ντε και καλά να φύγει και μας είχε αναστατώσει όλους!
Είχε πάρει τηλέφωνο όλους τους γνωστούς του και τους παρακαλούσε να έρθουν να τον πάρουν για να τον πάνε σπίτι του.
Θα νόμιζε κανείς πως τον είχαμε φυλακισμένο!
Τελικά αφού του έβαλα τις φωνές, κατέβασε τα μούτρα και κουκουλώθηκε στο κρεββάτι του.
Εξέλαβα σαν σύμπτωση το γεγονός πως εκείνο το συγκεκριμένο βράδυ, άρχισε να κρυώνει, να μη μπορεί να πατήσει τα πόδια του και αναγκαστήκαμε να τον πηγαίνουμε σχεδόν σηκωτό κάθε δέκα λεπτά στην τουαλέτα.
Την άλλη μέρα ήταν και πάλι "καλά" κι η δική μου η ψυχή πήγε στη θέση της, που προς στιγμήν έβαλα με το νου μου από εγκεφαλικά μέχρι δεν ξέρω τί άλλο!
Πάντως, γεγονός είναι, πως περιμένει με ανυπομονησία το καλοκαίρι που θα ανέβουμε να μείνουμε μαζί του.
Έχει ανάγκη πια την φροντίδα και την προσοχή μας και αυτό φαίνεται!....
Αααχχχ! άσχημο πράγμα τα γηρατειά!