Μουργέλα!

Μέχρι και σήμερα τ'αστροπελέκια δεν είχαν σχολείο!
Ελπίζω από αύριο να λειτουργήσουν κανονικά, γιατί παράγινε το κακό!
Αυτές τις μέρες τους άφηνα σπίτι μαζί με τον παππού.
Τα αστροπελέκια τον πρόσεχαν ....γιατί το αντίθετο δεν "παίζει" με τίποτα.
Εκείνος είναι όλη μέρα στο κρεββάτι. Τον κοιτάω κι απορώ, αφενός πού στο καλό "τον βάζει" τόσο ύπνο κι αφετέρου πώς δεν πιάνεται η μέση του με τόσες ατέλειωτες ώρες ξάπλας.
Σήμερα το απόγευμα που γύρισα βρήκα τα πιάτα και τα ποτήρια που είχαν φάει το μεσημέρι κι είχαν πιεί, να είναι σε παράταξη πάνω στον πάγκο της κουζίνας.
Το ένα δίπλα στο άλλο!....Δεν μίλησα....έδειξα κατανόηση. Ξέρετε τί δύσκολο πράγμα είναι να βάλεις τα πιάτα μες τον νεροχύτη;...δεν το συζητώ...θέλει μεγάλα αποθέματα δύναμης!
Ενώ απλωμένα πάνω στον πάγκο της κουζίνας, σου δίνεται η δυνατότητα να ελέγξεις το σερβίτσιο, να δεις μπας και λείπει κάποιο κομμάτι να σκεφτείς μήπως και πρέπει να το ανανεώσεις......αμέεεε!
Εννοείται, πως πριν φύγω το πρωί για τη δουλειά, είχα σερβίρει το φαγητό στα πιάτα και τα παιδιά το πήραν και το ζέσταναν στο φούρνο μικροκυμάτων. Εκείνος απλά κάθησε μαζί τους στο τραπέζι!
Τις πρώτες μέρες που του έλεγα πως το φαγητό είναι εκεί, αλλά δεν το σέρβιρα, γύριζα και τον έβρισκα νηστικό να περιμένει.
Βαριέται ακόμα και την πιο απλή δραστηριότητα.
Όλα τα θέλει στα χέρια!
76 χρονών άνθρωπος και νομίζεις πως είναι 90!