Γιαλαντζί αδιαθεσία!

Δουλεύω ήσυχα και καλά σήμερα το πρωί όταν ξαφνικά ακούω το κινητό μου να χτυπά.
Κοιτάω την οθόνη και διαβάζω "δασκάλα Π.",... ταράζομαι. Για να με παίρνει η δασκάλα του αστροπελεκιού, δεν είναι για καλό.
- παρακαλώ
- καλημέρα σας, είμαι η δασκάλα του Π. ξέρετε ο μικρός πονάει στην κοιλιά κι έχει τάση εμετού, θα πρέπει να έρθετε να τον πάρετε.
Πανικοβάλομαι,..... αρχίζω να σκέφτομαι ποιός θα μπορούσε να πάει να τον πάρει .
Κλείνω κι αρχίζω να ψάχνω απεγνωσμένα το τηλέφωνο μιας θείας του άντρα μου που μένει σχετικά κοντά.
Στο κινητό μου δεν το έχω. Θυμάμαι πως είναι γραμμένο στη λίστα του τηλεφώνου στο σπίτι.
Τηλεφωνώ στον πατέρα μου και προσπαθώ να τον καθοδηγήσω για να μου βρει το πολυπόθητο νούμερο .....άδικος κόπος!
Το πώς εκνευρίζομαι με ανθρώπους που δεν κάνουν καμμιά προσπάθεια δεν λέγεται. ....μου πέταξε ένα "δεν μπορώ" κι από δω πάν κι οι άλλοι.
Άστην τώρα την άλλη να χτυπιέται!
Τέλος πάντων, μετά από δεκάδες τηλέφωνα και δια της τεθλασμένης οδού,(κι αφού εν τω μεταξύ μ'έχει ξαναπάρει η δασκάλα να ρωτήσει γιατί αργούμε) βρίσκω τελικά το νούμερο. Την ειδοποιώ να πάει να πάρει το παιδί απ'το σχολείο και τηλεφωνώ μετά από λίγη ώρα για να μάθω τί γίνεται.
Αποτέλεσμα: ο μικρός, απ'ότι μου είπε η θειά, ήταν μια χαρά. Το ίδιο διαπίστωσα κι εγώ το μεσημέρι που πήγα να τον πάρω.
Το πιθανότερο λοιπόν είναι να πόνεσε κάποια στιγμή η κοιλιά του, να το είπε στη δασκάλα του κι εκείνη με τη σειρά της, προκειμένου να φύγει η ευθύνη από πάνω της, τηλεφώνησε με τη μία να πάμε να τον πάρουμε.
Κι εγώ απλά αναρωτιέμαι. Δεν μπορούσε να περιμένει δέκα λεπτά να δει πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση;, Έπρεπε να τηλεφωνήσει αμέσως και να ξεσηκώσει μια μάνα που βρισκόταν στην δουλειά της στην άλλη άκρη;....
Κι αν δεν έβρισκα κάποιον, θα έπρεπε να με φέρει άρον άρον από τη δουλειά να πάρω το παιδί απ'το σχολείο για μια αδιαθεσία .....γιαλαντζί;....
Έλεος!!!