Είμαι στα όριά μου..

Τελευταία το έχω παραμελήσει το μπλογκ μου.
Η αλήθεια είναι πως έπαιξε ρόλο η αλλαγή της δουλειάς. Πριν ήμουν όλη μέρα μπροστά σε ένα κομπιούτερ, στη δική μου δουλειά, που σήμαινε πως είχα την άνεση να γράφω και να ασχοληθώ.
Τώρα μπορεί να είμαι πάλι μπροστά σε ένα κομπιούτερ , αλλά είμαι σε ξένη δουλειά και τί δουλειά!
Τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε! Οι προθεσμίες παράδοσης πιέζουν και αγχώνουν όλους μας στο γραφείο και βέβαια ούτε λόγος για σερφαρίσματα στο ίντερνετ.
Προέκυψαν και κάποια προβλήματα με τον πατέρα μου, με πολύωρες εξετάσεις στα εφημερεύοντα νοσοκομεία, για να "διαγνωστεί" το ήδη γνωστό, ότι δηλαδή δεν τρέφεται σωστά και όλα όσα έχει δεν είναι τίποτα περισσότερο από δημιουργήματα της κακής διατροφής του!
Οι προσπάθειές μου να τον κάνω να καταλάβει πως για το καλό του θα πρέπει να "ξεβολευτεί" λίγο καιρό και να έρθει να μείνει μαζί μας, τουλάχιστον μέχρι να περάσει η βαρυχειμωνιά, δεν απέδωσαν.
Δεν μπορεί λέει να φύγει απ'το σπίτι του γιατί ....έχει δουλειές!
Οι δουλειές που έχει είναι να κάθεται όλη μέρα και να καπνίζει, ειλικρινά σας λέω....δεν κάνει τίποτα άλλο.
Όλες οι φλέβες και οι αρτηρίες είναι βουλωμένες από το κάπνισμα χρόνων (τρία πακέτα τη μέρα!) κι αυτή τη στιγμή όντας 76 χρονών, βαδίζει με μαγκούρα σα να είναι εκατό!
Απορρίπτει τις προτάσεις μας να έρθει να μείνει μαζί μας για λίγο, αλλά κατά τ'άλλα παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο και παραπονιέται πως πονάει, πως δεν μπορεί να σταθεί όρθιος, πως έχει τούτο, πως έχει κείνο......έλεος!
Σήμερα το πρωί πάλι τον ίδιο καυγά είχαμε απ'το τηλέφωνο...
Πέρσυ που πήγα και τον πήρα σχεδόν με το ζόρι έμεινε λίγες μέρες κι αφού μας έκανε τα νεύρα όλων κρόσσια με την γκρίνια και τις ιδιοτροπίες του, στο τέλος παραλίγο να με χτυπήσει κιόλας για να φύγει.
Έχω φτάσει στα όριά μου, ειλικρινά σας το λέω!