Στα διάλα...όλο Ζήκο και Ζήκο!

Χαζή δεν είμαι...μπαίνω στο νόημα γρήγορα και κάνω και πολύ καλά τη δουλειά μου, ...
Αρκεί να με αφήνουν!
Γιατί στο γραφείο φαίνεται πως ο καινούργιος είναι το παιδί για όλες τις δουλειές!
Πάνω που κάθομαι να γράψω κι αρχίζω να συγκεντρώνομαι για να θυμηθώ πού πάει τί;...και πώς γίνεται το τάδε, πετάγεται η συνάδελφος:
"βρε Νιόβη για δες στο φωτοτυπικό, έχουν βγει κάποια έγγραφα που έδωσα;"...
Το ίδιο επαναλήφθηκε ουκ ολίγες φορές.
Σηκώθηκα μια.....σηκώθηκα δυό....την τρίτη άρχισα να ανεβάζω στροφές.
Σήκω μαντάμ απ' τη θέση σου και πάνε δες!...δεν θα σου πέσει ο ποπός...
Εξ' άλλου για δικά σου έγγραφα πρόκειται........ άιντε!
Έτσι με το σήκω κάτσε πέρασε σχεδόν όλη μέρα.
Ώσπου το μεσημέρι μου δίνει μια λίστα με νούμερα και με στέλνει να ψάξω στο γραφείο του αφεντικού για τους αντίστοιχους φακέλους.
Χτυπάω την πόρτα και μπαίνω, αρχίζω να κοιτάω έναν έναν τους φακέλους που είναι ντανιασμένοι σε κάποιο ράφι.
- τί ψάχνεις; με ρωτάει το "αφεντικούλι".
- κάτι φακέλλους
- γιατί τους θες;
Έτοιμη ήμουν να του πω "για να τους βγάλω μια βόλτα να ξεσκάσουν", αλλά είπα να μη το τραβήξω, αντί αυτού του απάντησα.
- δεν μου είπαν, η εντολή ήταν απλά να τους βρω.
Δεν μίλησε.....ευτυχώς!!