Η Ζακέτα

Στην σημερινή ανάρτηση θα σας δείξω πώς το blogging συνεισφέρει στα εισοδήματα κάποιου.
Τώρα αυτός ο κάποιος δεν είναι απαραίτητο πάντα να είναι ο blogger!
Αντίθετα θα 'λεγα..
Επίσης θα σας δείξω πώς ο blogger μπορεί να πέσει θύμα εκβιασμού προκειμένου να εξασφαλίσει την δημοσιοποίηση μιας ανάρτησης.
Ξεκινάμε..

Μεσημέρι στο τραπέζι μαζί με τ' αστροπελέκια τρώμε και συζητάμε διάφορα, κάποια στιγμή το μεγάλο αστροπελέκι λέει:
- αγόρασα μια ζακέτα.
- από πού;
- από ένα φίλο μου.
- γιατί;
- μου άρεσε, την είχε πάρει για εκείνον αλλά του ήταν λίγο στενή και του την αγόρασα.
- πόσα έδωσες;
- ήταν δικά μου λεφτά, απ' το χαρτζιλίκι μου.
- εντάξει βρε παιδί μου, δικά σου λεφτά... πόσα όμως έδωσες;
- είκοσι ευρώ.
- μάλιστα, και πώς είναι αυτή η ζακέτα;
- κοίτα, εσένα δεν θα σου αρέσει, αλλά εμένα μ' άρεσε και γι' αυτό την πήρα.
- οκ, πώς είναι όμως;
- θα την δεις, επάνω την έχω στην ντουλάπα... κοίτα, δεν είναι για να την φοράς έξω, είναι για μέσα στο σπίτι.

Ομολογώ ότι όλα αυτά τα περίεργα (δεν είναι για έξω, μόνο για μέσα... δεν θα σου αρέσει αλλά την πήρα με δικά μου  λεφτά) μου είχαν κινήσει το ενδιαφέρον.
Κάτι μου βρώμαγε εδώ αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω ακόμα τί ήταν..
Τί σόι ζακέτα είναι αυτή που δεν μπορείς να την φορέσεις έξω;
Τελειώσαμε το φαγητό λοιπόν, μαζέψαμε το τραπέζι και  πήρα τον ανήφορο για τον πάνω όροφο.
Και μπαίνω στο δωμάτιό τους.
Και ανοίγω την ντουλάπα.
Και παθαίνω ΣΟΚ!
Διότι αυτό δεν ήταν μια απλή ζακέτα.
Αυτό ήταν ο Φλωρινιώτης που πέρασε απ' το σπίτι μας και ξέχασε στην ντουλάπα το σακάκι που φορούσε στην πίστα!

λεπτομέρεια που δεν διακρίνεται στην φωτογραφία: το πίσω μέρος είναι μακρύτερο απ' το μπροστά -στυλ φράκο- και έχει το σχήμα ουράς χελιδονιού!

Δεν ήξερα αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω.

Ένιωσα για δευτερόλεπτα το στόμα να στραβώνει και το εγκεφαλικό να μου γνέφει γελώντας μέσα απ' την ντουλάπα.

- Βασίληηηηη τί είναι αυτό;

- η ζακέτα που σου έλεγα.

- παιδάκι μου πας καλά;  ποιά ζακέτα;  αυτό είναι σακάκι και μάλιστα κακόγουστο .. πού στο καλό θα το φορέσεις;

- γι' αυτό σου είπα πως δεν είναι για έξω.

Δεν αισθανόμουν καλά.. η πίεση πρέπει να είχε φτάσει 120!

- βάλτο στην τσάντα και αύριο κιόλας θα το πας πίσω ακούς;

- γιατί; αφού το πήρα με δικά μου λεφτά;

- γιατί ΕΤΣΙ! ακούς;

- καλά..

Κατέβασε τα μούτρα, μουρμούρισε τα σχετικά "δεν καταλαβαίνω αφού την πήρα με δικά μου λεφτά τί σε νοιάζει" αλλά τελικά συμμορφώθηκε.

Την άλλη μέρα, ήρεμη πια μιας και η "ζακέτα" είχε επιστραφεί στον αρχικό της κάτοχο το συζητούσαμε πάλι την ώρα του φαγητού.

- κρίμα όμως.. δεν σκέφτηκα να την φωτογραφίσω να γράψω μια ανάρτηση.

- την έχω φωτογραφίσει εγώ.

- αλήθεια αγοράκι μου;  θα μου δώσεις την φωτογραφία;

- πόσα θα μου δώσεις;

Και ναι... υπέκυψα στον εκβιασμό...

Για την ανάρτηση ρε γαμώτο!