Το Χρονικό Μιας Χειρουργημένης

Όταν ζεις σ' ένα σπίτι με τέσσερις άντρες (σύζυγος, αστροπελέκια κι ένας εργένης αδελφός) έχεις πολλούς λόγους για να γκρινιάξεις.
Έρχεται όμως μια ωραία (;) ημέρα ένα χειρουργείο να σε βγάλει ασπροπρόσωπη και να σε κάνει να πάρεις το αίμα σου πίσω.
Έτσι αυτές τις - μετά χειρουργείο - μέρες, τα αστροπελέκια απλώνουν μπουγάδες στο μπαλκόνι, σκουπίζουν, φέρνουν τσάγια, χαμομήλια κι άλλα αφεψήματα στο κρεββάτι κι ο μπαμπάς μας μαγειρεύει, ψωνίζει, σερβίρει και πάει λέγοντας.
Με λίγα λόγια επικρατεί ένας οργασμός εργασιών για τους άντρες του σπιτιού.
Εν τω μεταξύ, σπίτι πονάω περισσότερο απ' ότι στο νοσοκομείο.

Ίσως γιατί εκεί τα παυσίπονα ήταν ενδοφλέβια και η ενέργειά τους ήταν άμεση, τώρα τί να σου κάνει το ντεπονάκι;
Απ' το νοσοκομείο έφυγα κοτσονάτη κοτσονάτη κι εδώ κάθε φορά που σηκώνομαι να περπατήσω λίγο, είμαι διπλωμένη στα δύο κι έχω και τον Παναγιώτη (μικρό αστροπελέκι) από δίπλα να με ρωτά "να σου φέρω το μπαστούνι του παππού;"....
- σιγά μη μου φέρεις και το πι του παππού, απαντώ μες τα νεύρα η δικιά σου.
Που, μεταξύ μας, δεν θα ήταν κακή ιδέα αλλά τί τα θες.... όλοι για ένα prestige  ζούμε σ' αυτή την ζωή!
Επίσης δεν τους αφήνω να χαλαρώσουν..
-Ωωωωωχχχ, λέω εγώ και στο δωμάτιο οι άντρες του σπιτιού συνεχίζουν τις δουλειές τους σα να μη συμβαίνει τίποτα, βλέπουν τηλεόραση, κουβεντιάζουν ή παίζουν στον υπολογιστή.
Δεύτερο ωωωχχχ με πιο τραβηγμένο το Ω αυτή τη φορά.
Τίποτα ... συνεχίζουν να παρακολουθούν το έργο, να κουβεντιάζουν και να παίζουν στον υπολογιστή.
Τρίτο "ωωωχχχχ" πολύ πιο τραβηγμένο από τις δυό προηγούμενες φορές  με το volume της φωνής αισθητά ανεβασμένο .. και το αποτέλεσμα με δικαιώνει.
Πετάγονται στον αέρα και οι τρεις ρωτώντας τί θέλω.
- Τίποτα, απαντώ, απλά σας θέλω σε ετοιμότητα !


ps : σήμερα είμαι καλύτερα...