Έρωτας είναι η αιτία...

Είπαμε...τώρα που μένω τα πρωινά σπίτι, αποκτώ μια άλλη οπτική των πραγμάτων.
Πίνω χθες το πρωί το καφεδάκι μου και διαβάζω τα μπλογκ σας....ξαφνικά συνειδητοποιώ πως ακούω γαύγισμα.
Ναί...είναι αλήθεια...μέχρι χθες δεν είχε τύχει να ακούσω το γαύγισμα του Δία, εξ'άλλου σας έχω πει ότι είναι ένα εξαιρετικά ήσυχο σκυλί.
Σηκώνομαι από περιέργεια και πάω να δω. Από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα είχε βγει έξω στο μπαλκόνι.
Μέχρι να φτάσω το γαύγισμα είχε σταματήσει κι άκουγα μόνο ένα παραπονιάρικο γρύλλισμα.
Βγαίνω έξω και τί να δω;...στο μπαλκόνι του διπλανού σπιτιού υπάρχει μια θηλυκιά σκύλα που ο δικός μας έχει εντοπίσει (μαζί μ'αυτήν κι ό,τι θηλυκό υπάρχει σ'όλη την περιοχή) και συχνά πυκνά κλαψουρίζει κάτω απ'το μπαλκόνι της όταν βγαίνουμε βόλτα.
Χθες λοιπόν, είχε πάει στην άκρη του μπαλκονιού, είχε καθήσει κάτω και της γρύλλιζε με παράπονο....το μάτι μου "γύρισε"...
Τον φώναξα με αυστηρή φωνή, τον έμπασα μέσα στο σπίτι...και του έκανα συστάσεις....
"κρίμα τα νιάτα, την τσαχπινιά
κρίμα το μπόι σου καλέεεεε,
άντρας δυο μέτρα σαν το κουκλί
να ζητιανεύεις το φιλί.
Μια γυναίκα σε φέρνει βόλτα
και σε κάνει να κλαις
κάνε πέρα γυναίκες θά'βρεις
να σ'αγαπήσουν πολλές!".....
Εγώ τά'πα....εγώ τ'άκουσα....εκείνος συνέχισε να κάθεται πίσω απ'την κλειστή πια μπαλκονόπορτα και να γρυλλίζει παραπονιάρικα.
Πώς τον κάνει τον ...σκύλο ο έρωτας βρε παιδί μου! .....αλοιφή!