Ο σεισμός και η...προειδοποίηση

Ήταν επτά και τέταρτο περίπου το πρωί.
Μες τον ύπνο μου άκουσα ένα συνεχόμενο τακ τακ τακ τακ τακ.....ανοίγω τα μάτια μου ταυτόχρονα με τον άντρα μου.
- τί είναι αυτό;
- δεν ξέρω
Μέ το που τελειώνουμε τα λόγια μας αρχίζει το κρεββάτι να κουνιέται, πέρα δώθε.....πέρα δώθε....
Σεισμός! Για να'μαι ειλικρινής ψιλοχέστηκα....
Όταν σταμάτησε να κουνάει κατάλαβα τί έκανε τακ τακ τακ.
Ήταν μια γυάλινη μπαλίτσα που είχα κρεμάσει στην πόρτα του έπιπλου που έχω για γραφείο στην κρεββατοκάμαρα. Φαίνεται πως χτυπούσε πάνω στο ξύλο. Ευτυχώς ο σεισμός σταμάτησε γρήγορα.
Σκεπαστήκαμε πιο καλά κι αλλάξαμε πλευρό.
Τότε θυμήθηκα τα λόγια της κυρίας που μας είχε δώσει τον Δία.
- και στους σεισμούς, έννοια σας....θα σας ειδοποιεί. Τον είχαμε πάρει το καλοκαίρι μαζί μας στην Κεφαλλονιά και πριν τον σεισμό είχε αρχίσει να γαυγίζει και να μπαινοβγαίνει ανήσυχα στο σπίτι.
Ανασηκώνομαι στο κρεββάτι και κοιτάω προς το καθιστικό. Ο Δίας κοιμόταν μακάρια, ξαπλωμένος φαρδύς πλατύς στο στρώμα του.
Γυρίζω στον άντρα μου.
- Θυμήσου να πάμε πίσω τον Δία
- γιατί;
- σκατά προειδοποίηση μας έκανε.....παραλίγο να τον ξυπνάμε κιόλας για να τον βγάλουμε έξω!