Καλημέρα!

Καλημέρα σε όλους!
Μια γλυκειά καλημέρα,.... μια χαλαρή καλημέρα πίνοντας το καφεδάκι μου στο σπίτι.
Για πρώτη φορά τα παιδιά με είδαν σπίτι το πρωί που ξύπνησαν, "εσύ θα μας πας σχολείο;" με ρώτησαν, "εγώ" τους απάντησα με πλατύ χαμόγελο.
Και κινήσαμε για το σχολείο κι αφού τα άφησα εκεί, συνέχισα να πληρώσω τον λογαριασμό του νερού και μετά σούπερ μάρκετ για ψώνια.
Στον Βασιλόπουλο η κοπέλα στα τυριά παραξενεύτηκε ..."πώς και τέτοια ώρα εδώ;" με ρώτησε.
Εμ, βέβαια, πάντα μ'έβλεπαν το απόγευμα, πάντα με την ψυχή στο στόμα πηγαίνοντας για το σπίτι κι έχοντας τ'αστροπελέκια να με ακολουθούν κατά πόδας....ποτέ μέχρι τώρα πρωί και μάλιστα μόνη!
Το πρωί αφού άφησα τα παιδιά στο σχολείο βρήκα την λογίστρια. Πήγαινε στην εφορία για το "κλείσιμο". Καλώς εχόντων των πραγμάτων σήμερα θα κλείσει το μαγαζί και τυπικά.
Χθες το απόγευμα ήταν το πρώτο μετά από δέκα χρόνια που ήμασταν σπίτι όλοι μαζί.
Κοιτούσα τον άντρα μου και δεν το πίστευα.
Συζητούσαμε μάλιστα πως κάτι καθημερινό και δεδομένο για χιλιάδες οικογένειες, εμάς μας φαινόταν σαν κάποιος παράδεισος που ξαφνικά μας προσφερόταν.
Αν δεν τό'χει ζήσει κανείς δεν μπορεί να νιώσει τί ακριβώς εννοώ....
Τέλος πάντων.. Η ζωή μας αλλάζει και νομίζω πως αυτή η αλλαγή μόνο θετικά έχει...την απολαμβάνω, την χαίρομαι, ρουφώ την κάθε της στιγμή....
Σήμερα περιμένω νέα για την καινούργια μου δουλειά, για να δούμε.....
Και πάλι ...ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!