Γυναίκες....την πατήσαμε.

Γυναίκες .....την πατήσαμε.
Τί την θέλαμε την ισότητα μου λέτε; Γιατί δεν καθόμαστε ήσυχα ήσυχα στο σπιτάκι μας να μεγαλώνουμε με ηρεμία τα παιδάκια μας;
Που έτσι κι έβρισκα εκείνες τις πρωτεργάτισες του φεμινιστικού κινήματος, θα τις είχα τσουρομαδίσει.
Γιατί κυρά μου ξεσηκώνεσαι και ξεσηκώνεις και τις υπόλοιπες; Τί σου φταίξαμε;
Καλά δεν ήμασταν μες το σπίτι, με το πλέξιμο, το μαγείρεμα, το πρωινό καφεδάκι με τις φιλενάδες; Ήξερες βρε αδερφέ το πρωί μετά τον καφέ θα συγυρίσεις, θα βγεις για τα ψώνια σου, θα μαγειρέψεις....όλα αυτά σαν άνθρωπος κι όχι σαν την τρελή που βρίσκεται εν τω μέσω νευρικής κρίσης.
Είχες ώρα να κάνεις και το beaute σου που λέει ο λόγος.....
Αλλά όοοοχι δεν θέλαμε....εμείς είμαστε ισότιμες και ισάξιες με τους άντρες, θέλαμε το δικό μας πορτοφόλι, να μην απλώνουμε το χέρι για να πάρουμε ένα βρακί που είδαμε στην βιτρίνα και το λιμπιστήκαμε.....
Πάρε τώρα είκοσι ώρες δουλειά την μέρα νά'χεις και μείνε και δίχως βρακί.....
Τρέχα σαν τρελή από την δουλειά για ψώνια στο σούπερ μάρκετ, νά'σαι ζαλωμένη με δεκάδες πλαστικές σακκούλες, με τα σκασμένα να κρέμονται απ'την ζακέτα σου -γιατί δεν έχεις χέρια να τα κρατήσεις- και με το κινητό να χτυπά αδιάκοπα.
Και μέσα σ'αυτόν τον χαμό να πρέπει να λύνεις και απορίες του είδους "γιατί μαμά δεν βλέπουμε τον Θεό;" ή πάλι να δέχεσαι επιτηρήσεις του είδους "γιατί δεν άφησες αυτόν τον καλό κύριο να σου καθαρίσει τα τζάμια, δεν ξέρεις πως πρέπει να βοηθάμε τους φτωχούς;".......
Και να πρέπει να απαντάς ήρεμα και χαμογελαστά γιατί είναι παιδιά και δεν σου φταίνε αν εσύ είσαι απ'τις εξήμιση το πρωί στο πόδι κι έχεις τις χιλιάδες έννοιες στο κεφάλι σου.
Και η μαγεία συνεχίζεται στο σπίτι, όπου θα πρέπει να τα βοηθήσεις στα μαθήματά τους ενώ παράλληλα μαγειρεύεις, απλώνεις τα ρούχα, μαζεύεις το μπάνιο και το καθιστικό και φτιάχνεις κι εκείνο το γλυκό του ψυγείου που ο γιός σου ζήτησε γιατί λέει, το κάνεις καταπληκτικό......(κι εσύ "τσίμπησες"...)
Κι όταν την ώρα που σιδερώνεις σου λέει ο καλός σου "κάτσε λίγο να ξεκουραστείς θα σιδερώσω εγώ", να λες.."άστο μωρέ, τώρα τελειώνω....αυτά τα λίγα μείνανε", γιατί ξέρεις πως θα περάσουν τρία τέταρτα για να σιδερώσει ένα πουκάμισο και θέλεις να τελειώνεις επιτέλους, να τα μαζέψεις όλα απ'την μέση και να σωριάσεις το ταλαιπωρημένο κορμί σου στην πολυθρόνα.....
Κι εκεί θα σε πάρει ο ύπνος μέσα στα πρώτα δέκα λεπτά....για να σου βάλουνε και χέρι..."αφού νυστάζεις γιατί δεν πας στο κρεβάτι να κοιμηθείς και ταλαιπωρείσαι;"
Αλλά είπαμε.....δεν φταίει κανείς άλλος....εκείνες οι φεμινίστριες του κερατά φταίνε......κι εμείς που τις ακούσαμε.