Επιτέλους κανονικό φθινόπωρο!
Με τις ψυχρούλες του, με το αγιάζι του, με τα ψιλόβροχα. Τώρα θα μου πείτε πού τα είδα τα ψιλόβροχα;..... «ποιητική αδεία» ρε παιδιά..
Ξέρω πως ψιλόβροχα γιοκ ....αν και όποτε δεήσει να βρέξει, τότε ανοίγουν οι καταρράκτες του ουρανού και γίνεται το Σύνταγμα ......η λίμνη του Μαραθώνα.
Αλλά μ'έπιασε η χαρά....μη δω κρύο εγώ .....πετάω τη σκούφια μου.
Εκείνο που δεν αντέχω είναι η ζέστη και γενικότερα το καλοκαίρι. Όλος αυτός ο οίστρος για τις παραλίες , τις ηλιοθεραπείες και τα παρελκόμενά τους, μ'αφήνουν παγερά αδιάφορη.
Το χειρότερό μου; Να πάω για μπάνιο . Πρώτα απ'όλα βαριέμαι να κολυμπάω. Ποτέ δεν κατάλαβα όλους αυτούς που όχι μόνο κάθονται με τις ώρες, αλλά χρονομετρούνται κιόλας.
Εν τω μεταξύ, έχουν γνωριστεί μεταξύ τους οι βαρεμένοι και κάνουν και κόντρες «μεγαλύτερης παραμονής», (συνήθως οι αγαπώντες αυτό το σπορ είναι στην τρίτη μη σου πω και τέταρτη ηλικία).
-καλημέρα, καλημέρα .....ήρθατε; (αυτή τώρα είναι μέσα και κολυμπάει, τι κολυμπάει δηλαδή;...στέκεται μες το νερό και κάνει μικρές κινήσεις με τα χέρια, ίσα να κρατιέται στην επιφάνεια, μη σου πω ότι εκεί που κάθεται «πατώνει» κιόλας)
-καλημέρα, ναι αργήσαμε σήμερα, ο μικρός μ'έσκασε μέχρι να πιεί το γάλα (ο μικρός είναι το εγγόνι, μη μπερδετείτε). Είναι καλή; (εννοεί αν το νερό στη θάλασσα είναι ζεστό).
-πολύ καλή (και συμπληρώνει με καμάρι), εγώ είμαι ήδη τρία τέταρτα μέσα.
Κι εμείς μαντάμ, σαράντα πέντε τέταρτα κάτω απ΄την ομπρέλα, να περιμένουμε τα καμάρια μας (που έτσι κι έκαναν τα πήγαινε έλα τους σε ευθεία διαδρομή θα είχαν διασχίσει την Μάγχη), αλλά δεν το κάνουμε θέμα.
Το μισό καλοκαίρι το περνάω κάτω απ'την ομπρέλα. Βέβαια όταν ξεκινάμε το πρωί για την θάλασσα, το μαγιώ το φοράω καλού κακού. Ποτέ δεν ξέρεις....μπορεί να πετύχω τα νερά έτσι όπως τα προτιμώ..... επιφάνεια «γυαλί» και να'χει απ'έξω πενήντα βαθμούς ...ε, τότε μπορεί και να μπω για κανα δεκάλεπτο να ρίξω πέντε απλωτές και μετά πίσω , κάτω απ'την ομπρέλα .....μη ξεχνιόμαστε.
Γι'αυτό σας λέω.... επιτέλους φθινόπωρο.
Να βγαίνεις απ'το σπίτι για να πας στη δουλειά και να ανατριχιάζει το δέρμα σου απ'την πρωινή ψύχρα και το βράδυ να ρίχνεις, άμα λάχει και μια πικεδένια κουβερτούλα πάνω σου,......νοικοκυρεμένα πράγματα.
Με τις ψυχρούλες του, με το αγιάζι του, με τα ψιλόβροχα. Τώρα θα μου πείτε πού τα είδα τα ψιλόβροχα;..... «ποιητική αδεία» ρε παιδιά..
Ξέρω πως ψιλόβροχα γιοκ ....αν και όποτε δεήσει να βρέξει, τότε ανοίγουν οι καταρράκτες του ουρανού και γίνεται το Σύνταγμα ......η λίμνη του Μαραθώνα.
Αλλά μ'έπιασε η χαρά....μη δω κρύο εγώ .....πετάω τη σκούφια μου.
Εκείνο που δεν αντέχω είναι η ζέστη και γενικότερα το καλοκαίρι. Όλος αυτός ο οίστρος για τις παραλίες , τις ηλιοθεραπείες και τα παρελκόμενά τους, μ'αφήνουν παγερά αδιάφορη.
Το χειρότερό μου; Να πάω για μπάνιο . Πρώτα απ'όλα βαριέμαι να κολυμπάω. Ποτέ δεν κατάλαβα όλους αυτούς που όχι μόνο κάθονται με τις ώρες, αλλά χρονομετρούνται κιόλας.
Εν τω μεταξύ, έχουν γνωριστεί μεταξύ τους οι βαρεμένοι και κάνουν και κόντρες «μεγαλύτερης παραμονής», (συνήθως οι αγαπώντες αυτό το σπορ είναι στην τρίτη μη σου πω και τέταρτη ηλικία).
-καλημέρα, καλημέρα .....ήρθατε; (αυτή τώρα είναι μέσα και κολυμπάει, τι κολυμπάει δηλαδή;...στέκεται μες το νερό και κάνει μικρές κινήσεις με τα χέρια, ίσα να κρατιέται στην επιφάνεια, μη σου πω ότι εκεί που κάθεται «πατώνει» κιόλας)
-καλημέρα, ναι αργήσαμε σήμερα, ο μικρός μ'έσκασε μέχρι να πιεί το γάλα (ο μικρός είναι το εγγόνι, μη μπερδετείτε). Είναι καλή; (εννοεί αν το νερό στη θάλασσα είναι ζεστό).
-πολύ καλή (και συμπληρώνει με καμάρι), εγώ είμαι ήδη τρία τέταρτα μέσα.
Κι εμείς μαντάμ, σαράντα πέντε τέταρτα κάτω απ΄την ομπρέλα, να περιμένουμε τα καμάρια μας (που έτσι κι έκαναν τα πήγαινε έλα τους σε ευθεία διαδρομή θα είχαν διασχίσει την Μάγχη), αλλά δεν το κάνουμε θέμα.
Το μισό καλοκαίρι το περνάω κάτω απ'την ομπρέλα. Βέβαια όταν ξεκινάμε το πρωί για την θάλασσα, το μαγιώ το φοράω καλού κακού. Ποτέ δεν ξέρεις....μπορεί να πετύχω τα νερά έτσι όπως τα προτιμώ..... επιφάνεια «γυαλί» και να'χει απ'έξω πενήντα βαθμούς ...ε, τότε μπορεί και να μπω για κανα δεκάλεπτο να ρίξω πέντε απλωτές και μετά πίσω , κάτω απ'την ομπρέλα .....μη ξεχνιόμαστε.
Γι'αυτό σας λέω.... επιτέλους φθινόπωρο.
Να βγαίνεις απ'το σπίτι για να πας στη δουλειά και να ανατριχιάζει το δέρμα σου απ'την πρωινή ψύχρα και το βράδυ να ρίχνεις, άμα λάχει και μια πικεδένια κουβερτούλα πάνω σου,......νοικοκυρεμένα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου