Υπό την εποπτεία αντρών.....

- θά'ρθω το απόγευμα να σε δώ
- να μην έρθεις
- γιατί;
- γιατί τώρα που είμαι ανήμπορη, το σπίτι τελεί υπό την εποπτεία των αντρών και δεν θα τ'αντέξεις το σοκ.
- δεν σε καταλαβαίνω
- τί δεν καταλαβαίνεις παιδάκι μου;....έχεις υπάρξει ποτέ άρρωστη κι ανήμπορη με άντρες στο σπίτι;
- όχι
- γι'αυτό δεν καταλαβαίνεις.....εγώ αυτές τις μέρες έχω πείσει τον εαυτό μου πως αλλάζουμε τη διαρρύθμιση του σπιτιού. Έχουν πχ όλα τα ρούχα που σιδέρωσαν ντανιασμένα σε καναπέδες και πολυθρόνες του σαλονιού,......δεν αφήνομαι να συγχυστώ......λέω μέσα μου "τί ωραία που μεταφέραμε από δω την κρεββατοκάμαρα!!.....πάντα ήθελα να έχω στο δωμάτιό μου τζάκι!.".....
Στην κουζίνα πάλι, πάγκος και νεροχύτης δεν φαίνονται διότι είναι τίγκα στο πιατομάνι, ( μες το ντουλάπι υπάρχει πλυντήριο πιάτων αλλά αυτό τους αφήνει παγερά αδιάφορους). Έπεισα λοιπόν τον εαυτό μου πως καλύτερα που άδειασαν τα ντουλάπια κι έτσι μεθαύριο θα μπορέσει η "γυναίκα" που θά'ρθει να κάνει ένα καλό καθάρισμα στο εσωτερικό τους.....όσο να πεις ....χρειάζεται.
Άσε το χιούμορ τους.....να μου το θυμηθείς πως αυτό θα μ'αποτελειώσει.
- δηλαδή;....
- προχτές που ο πόνος στο χέρι μου ήταν σε έξαρση, εγώ χτυπιόμουν στο κρεβάτι και βογγούσα, μιας λοιπόν κι ο άντρας μου έλειπε στην δουλειά, έτρεξε το ένα από τα μικρά κάτω να ειδοποιήσει τους δυο μεγάλους ότι η μαμά πεθαίνει...(ναι, ναι....έτσι τους είπε)
Μπροστά στην ντουλάπα υπήρχε μια λεκάνη με διπλωμένα ρούχα για σιδέρωμα (οι μεγάλοι έχουν αναλάβει να σιδερώνουν μόνοι τα δικά τους, αυτά ήταν ρούχα όσων μένουμε επάνω, πώς λένε οι μεν και οι δεν;....ένα τέτοιο πράμα...), φτάνει που λες τρέχοντας ο μεγάλος γιος, σκύβει από πάνω μου "τί έχεις μαμά;" με ρωτά......"αααχχχ...το χέρι μου.....πεθαίνω", απαντάω βογγώντας εγώ.
Κι η απάντηση (με κρυφό γέλιο)......"καλά βρε μαμά, κι εγώ έχω σιδέρωμα αλλά δεν κάνω έτσι"......................
Τί να του πεις;......
Άντρες!......