Αυτή τη χρονιά θα γίνω προληπτική να μου το θυμηθείτε.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά παινευόμουν κιόλας η ξιπασμένη πως εμένα δεν μ'αφορούν τέτοιου είδους κολλήματα και τί σαχλαμάρες είναι αυτές μορφωμένοι άνθρωποι και ...και ...και ..
Πάρε τώρα νά'χεις, που απο την αρχή της χρονιάς δεν έχεις σηκώσει κεφάλι. Το τί αναποδιά και ατυχία έχουμε υποστεί σαν οικογένεια φέτος, δεν περιγράφεται. Το ένα πίσω απο το άλλο μας έρχονται χωρίς να προλαβαίνουμε να πάρουμε ανάσα.
Το κακό ξεκίνησε με την κλοπή του σπιτιού μας, μπήκαν μέρα μεσημέρι και μας πήραν όλα τα κοσμήματα. Ανυποψίαστη εγώ για το τί θα επακολουθήσει το πήρα ψύχραιμα. Δεν βαριέσαι, σάμπως και τα φορούσα ποτέ;σκέφτηκα....τα προόριζα για τις μελλοντικές μου νύφες, καλύτερα λοιπόν που ήρθαν έτσι τα πράγματα να τους πάρω καινούργια να είναι και στη μόδα και να μη με σιχτιρίζουν για τις αντίκες που τις φόρτωσα.
Είχε δεν είχε περάσει ένα μήνας, με παίρνει τηλέφωνο ο άντρας μου απ'την δουλειά "μας έκλεψαν το μηχανάκι", μου λέει......το οποίο μηχανάκι ήταν παρκαρισμένο μαζί με δεκάδες άλλα στο κέντρο της Αθήνας κάτω από το γραφείο που δουλεύει.
Ψυχραιμία πάλι εγώ, δεν βαριέσαι, σκέφτηκα, καλύτερα να πηγαίνω με τα πόδια στο μαγαζί μπας και ρίξω και κανα κιλό....όσο για κείνον, .... το μετρό σε πηγαίνει σε λίγα μόλις λεπτά στο κέντρο και από το γραφείο θα του παρέχουν δικό τους μηχανάκι όποτε χρειάζεται να βγει για εξωτερικές δουλειές.
Πάνω που το είχα "τακτοποιήσει" κι αυτό στο μυαλό μου κι έδιωχνα επιμελώς την σκέψη της κακοτυχίας, άρχισαν σαν χιονοστιβάδα να έρχονται απανωτές, διάφορες άλλες αναποδιές.....
Ότι κι αν προγραμματίζαμε, από μια απλή έξοδο μέχρι κάποια σοβαρή αλλαγή που θα μας καλυτέρευε την ποιότητα της ζωής μας, πήγαινε στράφι.....
Δεν λένε πως όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνομωτεί για να πραγματοποιηθεί;......ε, καμμία σχέση.....εδώ το σύμπαν συνομωτούσε για να μας σπάσει τα νεύρα και τα είχε καταφέρει....τσατάλια μας τα έχει κάνει.
Το τί παρεξηγήσεις, το τί καυγάδες, το τί "μικροατυχήματα" έχουμε υποστεί φέτος ούτε σε ταινία τρόμου δεν τα βλέπεις μαζεμένα .....
Εμένα ειδικά το σύμπαν με έχει φαίνεται ιδιαίτερο άχτι, γιατί δεν υπάρχει πόνος και ψιλοατύχημα που να μη το έχω περάσει......όλα ΦΕΤΟΣ.
Η μέση μου, τα χέρια μου, τα δόντια μου, μέχρι και αλλεργία έπαθα πρώτη φορά στη ζωή μου και τριγυρνάω σαν τα μαστούρια χαπακωμένη μ'εκείνα τα αντιισταμινικά χάπια που φέρνουν ύπνο και καμμιά απολύτως βελτίωση της αλλεργίας σου....
Και μη βιαστείτε να πείτε για αγιασμό ...γιατί ήταν το πρώτο που έκανα, αλλά οι ατυχίες εκεί...μπαστακωμένες στο σπίτι μας να μη λένε να πάνε παραπέρα. "Κάντε πιο κει καλέ....κορέους θα πιάσουμε"...τίποτα αυτές.."ήρθαμε και θα μείνουμε", μ'ένα πείσμα ....μ'ένα γινάτι οι δικές σου, που σου γίνονται τα νεύρα κρόσσια στο πιτς φυτίλι.
Έχω παραιτηθεί από κάθε ελπίδα πιά....έχω αποδεχτεί πως φέτος έτσι θα μας πηγαίνει.....στο μόνο που ελπίζω είναι στην αλλαγή του χρόνου, λες και αν από 2007 , γράψει 2008 στο ημερολόγιο θα επέλθει κι η σωτηρία μας....
Ορίστε, δεν σας τά'λεγα;......είχα δεν είχα...έγινα προληπτική!
Όχι τίποτα άλλο, αλλά παινευόμουν κιόλας η ξιπασμένη πως εμένα δεν μ'αφορούν τέτοιου είδους κολλήματα και τί σαχλαμάρες είναι αυτές μορφωμένοι άνθρωποι και ...και ...και ..
Πάρε τώρα νά'χεις, που απο την αρχή της χρονιάς δεν έχεις σηκώσει κεφάλι. Το τί αναποδιά και ατυχία έχουμε υποστεί σαν οικογένεια φέτος, δεν περιγράφεται. Το ένα πίσω απο το άλλο μας έρχονται χωρίς να προλαβαίνουμε να πάρουμε ανάσα.
Το κακό ξεκίνησε με την κλοπή του σπιτιού μας, μπήκαν μέρα μεσημέρι και μας πήραν όλα τα κοσμήματα. Ανυποψίαστη εγώ για το τί θα επακολουθήσει το πήρα ψύχραιμα. Δεν βαριέσαι, σάμπως και τα φορούσα ποτέ;σκέφτηκα....τα προόριζα για τις μελλοντικές μου νύφες, καλύτερα λοιπόν που ήρθαν έτσι τα πράγματα να τους πάρω καινούργια να είναι και στη μόδα και να μη με σιχτιρίζουν για τις αντίκες που τις φόρτωσα.
Είχε δεν είχε περάσει ένα μήνας, με παίρνει τηλέφωνο ο άντρας μου απ'την δουλειά "μας έκλεψαν το μηχανάκι", μου λέει......το οποίο μηχανάκι ήταν παρκαρισμένο μαζί με δεκάδες άλλα στο κέντρο της Αθήνας κάτω από το γραφείο που δουλεύει.
Ψυχραιμία πάλι εγώ, δεν βαριέσαι, σκέφτηκα, καλύτερα να πηγαίνω με τα πόδια στο μαγαζί μπας και ρίξω και κανα κιλό....όσο για κείνον, .... το μετρό σε πηγαίνει σε λίγα μόλις λεπτά στο κέντρο και από το γραφείο θα του παρέχουν δικό τους μηχανάκι όποτε χρειάζεται να βγει για εξωτερικές δουλειές.
Πάνω που το είχα "τακτοποιήσει" κι αυτό στο μυαλό μου κι έδιωχνα επιμελώς την σκέψη της κακοτυχίας, άρχισαν σαν χιονοστιβάδα να έρχονται απανωτές, διάφορες άλλες αναποδιές.....
Ότι κι αν προγραμματίζαμε, από μια απλή έξοδο μέχρι κάποια σοβαρή αλλαγή που θα μας καλυτέρευε την ποιότητα της ζωής μας, πήγαινε στράφι.....
Δεν λένε πως όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνομωτεί για να πραγματοποιηθεί;......ε, καμμία σχέση.....εδώ το σύμπαν συνομωτούσε για να μας σπάσει τα νεύρα και τα είχε καταφέρει....τσατάλια μας τα έχει κάνει.
Το τί παρεξηγήσεις, το τί καυγάδες, το τί "μικροατυχήματα" έχουμε υποστεί φέτος ούτε σε ταινία τρόμου δεν τα βλέπεις μαζεμένα .....
Εμένα ειδικά το σύμπαν με έχει φαίνεται ιδιαίτερο άχτι, γιατί δεν υπάρχει πόνος και ψιλοατύχημα που να μη το έχω περάσει......όλα ΦΕΤΟΣ.
Η μέση μου, τα χέρια μου, τα δόντια μου, μέχρι και αλλεργία έπαθα πρώτη φορά στη ζωή μου και τριγυρνάω σαν τα μαστούρια χαπακωμένη μ'εκείνα τα αντιισταμινικά χάπια που φέρνουν ύπνο και καμμιά απολύτως βελτίωση της αλλεργίας σου....
Και μη βιαστείτε να πείτε για αγιασμό ...γιατί ήταν το πρώτο που έκανα, αλλά οι ατυχίες εκεί...μπαστακωμένες στο σπίτι μας να μη λένε να πάνε παραπέρα. "Κάντε πιο κει καλέ....κορέους θα πιάσουμε"...τίποτα αυτές.."ήρθαμε και θα μείνουμε", μ'ένα πείσμα ....μ'ένα γινάτι οι δικές σου, που σου γίνονται τα νεύρα κρόσσια στο πιτς φυτίλι.
Έχω παραιτηθεί από κάθε ελπίδα πιά....έχω αποδεχτεί πως φέτος έτσι θα μας πηγαίνει.....στο μόνο που ελπίζω είναι στην αλλαγή του χρόνου, λες και αν από 2007 , γράψει 2008 στο ημερολόγιο θα επέλθει κι η σωτηρία μας....
Ορίστε, δεν σας τά'λεγα;......είχα δεν είχα...έγινα προληπτική!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου