NdGzzpZ9Sli_-Q4Pn0WemvVliwQ Άρες μάρες-Ημερολόγιο ©: Δεν μπορεί...κάτι θα υπάρχει στην ατμόσφαιρα!

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007

Δεν μπορεί...κάτι θα υπάρχει στην ατμόσφαιρα!

Έχω μια απορία η δόλια η μάνα και πρέπει να την καταθέσω δωνανά, να μου πείτε κι εσείς την γνώμη σας να με διαφωτίσετε γιατί θα σκάσω η γυναίκα.
Μόνο τα σημερινά παιδιά είναι στην καρακοσμάρα τους ή ήμασταν κι εμείς αλλά δεν το ενθυμούμαι;....Σήμερα το πρωί είχαμε μια ανάλογη συζήτηση με τον άντρα μου κι αναρωτιόμασταν το ίδιο πράγμα κι επειδή συμπέρασμα δεν βγάλαμε είπα να ρωτήσω κι εσάς σαν μια τελευταία ελπίδα να βρω απάντηση στο ερώτημα.
Να σας εξηγήσω όμως για να μπορέσετε με την σειρά σας να μου δώσετε τα φώτα σας.
Είναι τώρα που λέτε απόγευμα και γυρίζουμε σπίτι .....και πρέπει να διαβάσουν, μάλιστα......
Τί είναι το λογικό να κάνουν; να πάνε στο δωμάτιο τους, ν'ανοίξουν τις τσάντες τους, να βγάλουν από μέσα βιβλία, τετράδια και μολύβια και να στρώσουν τον κώλο τους κάτω..... ε, μόνο αυτό δεν κάνουν.
Εκείνη τη στιγμή θα τα πιάσει η κοιλιά τους και θα πάνε τουαλέτα, θα πεινάσουν ξαφνικά και θα ζητήσουν να τους φτιάξεις τοστ, θα θυμηθούν να ξύσουν το μολύβι, το οποίο μολύβι από το ξύσε-ξύσε θέλουμε μια δωδεκάδα την βδομάδα και πάλι λίγα σας λέω, θα θυμηθούν να "διαπραγματευτούν" μαζί σου αν θα τα αφήσεις μόλις τελειώσουν να δουν στο ΣΚΑΙ ντοκυμαντέρ....και η ώρα περνάει και αρχίζεις να κάνεις τις πρώτες ήπιες συστάσεις του τύπου "τέλειωνε αγοράκι μου αυτά που πρέπει να κάνεις για να σου μείνει χρόνος στο τέλος να δεις και τηλεόραση", εσύ το'πες....εσύ τ'άκουσες.
Οι ρυθμοί συνεχίζουν να συναγωνίζονται αυτούς της χελώνας κι εσύ σιγά αλλά σταθερά ανεβάζεις πίεση και μαζί μ'αυτήν ανεβάζεις και τον τόνο της φωνής, ο οποίος την ώρα που κανονικά θά'πρεπε να έκαναν μπάνιο και να ετοιμάζονται για την νυχτερινή κατάκλιση κι αυτά ακόμα βολοδέρνουν χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, γίνεται ουρλιαχτό και το ακούει όλο το τετράγωνο, μη σας πω κι όλος ο δήμος....
Κι έτσι πείθονται οι άνθρωποι για άλλη μια φορά πως σ'εκείνο κει το σπίτι μένει μια τρελλή που τα απογεύματα την πιάνουν κρίσεις υστερίας...
Αυτά δε, απτόητα, σα να μη τρέχει τίποτα, ένα πράμα......κι αφού μετά τις τσιρίδες τις δικές μου θα τελειώσουν κάποια φορά τα μαθήματα, έρχεται η ώρα να κάνουν μπάνιο.....εκεί να είστε από μια μεριά να βλέπετε.
Μπαίνει στις εννιά παρά και στις εννιάμιση ακόμα μπάνιο κάνει....τί σκατά σαπουνίζει τόση ώρα ποτέ δεν το κατάλαβα. Προχθές που μπουκάρισα σε έξαλλη κατάσταση μέσα, βρήκα τον μεγάλο να κάθεται στην ντουσιέρα και να παίζει σιγοτραγουδώντας με τις σαπουνάδες.......κι εγώ να βγάζω αφρούς.... όχι την φαντάζεστε την σκηνή;
Με τους ίδιους αργούς ρυθμούς θα φάνε το βραδινό τους και στη συνέχεια θα πλύνουν δόντια κι όταν πια πέσουν για ύπνο εσύ βρίσκεσαι σε κωματώδη κατάσταση. Κοιτάς το κενό με βλέμμα ηλίθιο, το στόμα έχει στραβώσει και επαναλαμβάνεις την ίδια φράση..."γιατί Θεέ μου; ....."
Δεν μπορεί ρε παιδιά, κάτι φταίει, δεν είναι δυνατόν.....υποψιάζομαι πως κάτι υπάρχει στην ατμόσφαιρα (μπορεί να έχει σχέση και με τους αεροψεκασμούς που βλέπω και καταγγέλουν συχνά πυκνά τελευταία κάποιοι μπλόγκερ), ή κάποιο βοτάνι τα ταίζουν στα μαιευτήρια την ώρα που γεννιώνται .... αλλιώς δεν εξηγείται.
Το γέλιο το τρελό το έριξα τις άλλες στο κολυμβητήριο που άκουγα την προπονήτρια να τους φωνάζει "πιο γρήγορα τα πόδια, πιο γρήγορα.....",..... τί είπες τώρα και σύ κοριτσάκι μου;.....έχεις συνείδηση αυτών που ζητάς;...
'Ακου εκεί ....πιο γρήγορα!!! 




Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου


--