Η μαντάμ Πελαζί

Στην πρωινή μου βόλτα στην γειτονιά έμαθα πως σήμερα, εκτός από πρωτομηνιά, είναι κι η παγκόσμια μέρα της τρίτης ηλικίας.
Μ'εκνευρίζει το γεγονός πως όλα όσα θα πρέπει να σεβόμαστε και να προσέχουμε, τα έχουμε αναγάγει σε κάποια "παγκόσμια μέρα" κι έτερον ουδέν.
Παρ'όλα αυτά δεν μπόρεσα να μη φέρω στο μυαλό μου την κυρά Πελαγία. Η μαντάμ Πελαζί (όπως την λέει πειραχτικά ο γιός μου) είναι μια γιαγιά κοντά στα ενενήντα που ζει μόνη της.
Στην γειτονιά ακούγεται πως απ'τον καιρό που έγραψε το σπίτι στην κόρη της, εκείνη αδιαφορεί πλήρως για την μάνα της. Δεν ξέρω κατά πόσο αληθεύει.....τα μαθήματα ζωής που έχω πάρει μ'έχουν μάθει να μη βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα αν δεν ακούσω και τις δυο πλευρές.
Η κυρά Πελαγία λοιπόν είναι μια μικροσκοπική γιαγιά, αδύνατη και κοκκέτα (μέχρι πρόσφατα έβαφε ακόμα το μαλλί της) που περπατά κρατώντας το μπαστουνάκι της, έχει απλωμένο το άλλο χέρι στο πλάι σαν χορεύτρια που κάνει κάποιο σκέρτσο κι αν προσπαθήσεις να την ακολουθήσεις μπορεί και να σε ξεπεράσει.
Δεν ξέρει γράμματα, ούτε βλέπει τα χρήματα ..... γι'αυτό βγάζει απ'το μικρό πορτοφολάκι της- που το κρύβει επιμελώς στον κόρφο της, μετά τις απανωτές αρπαγές που έχει υποστεί στον δρόμο κι έχει μείνει απένταρη- κι απλώνει την χούφτα της να πάρεις όσα χρήματα εσύ νομίζεις... (το σωστό ποσό ή και παραπάνω, αυτό έχει να κάνει με τη τιμιότητα και το φιλότιμο του κάθε μαγαζάτορα.)
Συχνά έρχεται να της βάλω κάποιο χάνσαπλαστ στο κομμένο δάχτυλο που τραυμάτισε στην προσπάθειά της να κόψει τα νύχια της, να της φτιάξω το ρολόι του τοίχου που ξαφνικά σταμάτησε (καινούργια μπαταρία ήθελε), ή σε πιο εξειδικευμένες περιπτώσεις να κοιτάξω το τηλεκοντρόλ που συνήθως πάτα πάτα έχει ξερυθμιστεί κι έχει χάσει όλα τα κανάλια...κι "όχι παιδάκι μου ότι βλέπω , αλλά να, την θέλω για συντροφιά"....
Άλλες φορές πάλι μου φέρνει τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ να διαιρέσω το ποσόν στα τρία γιατί έχει δυο δωματιάκια στο πίσω μέρος της αυλής της, που τα νοικιάζει συνήθως σε αλλοδαπούς που την εγκαταλείπουν κάποια μέρα χωρίς να τους πάρει είδηση και της αφήνουν και τους λογαριασμούς απλήρωτους...."κακό χρόνο νά'χουν".....
Η κυρά Πελαγία ήρθε απ'το χωριό της χήρα με τρία μικρά παιδιά που έπρεπε να θρέψει και να μεγαλώσει ολομόναχη, δεν ξαναπαντρεύτηκε. 'Εκανε πολλές δουλειές, μια απ'αυτές λέγεται πως ήταν και η αρχαιότερη του κόσμου, αλήθεια ψέμματα κανείς δεν ξέρει....το σίγουρο είναι πως στην γειτονιά δεν έδωσε ποτέ δικαίωμα κι υπήρξε πάντα, αν και φτωχή, μια αξιοπρεπής παρουσία.
Χθες που πέρασε απο δώ μου είπε πως έχει μείνει χωρίς λεφτά γιατί της τά'κλεψαν τα παιδιά της....."όχι, όχι οι ξένοι παιδάκι μου....οι δικοί μου", δεν ξέρω αν πρέπει πια να την πιστεύω ....θεωρώ πως όσο ελεεινά κι αν φέρονται κάποια παιδιά στη μάνα τους κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσαν ποτέ να το κάνουν.....
Μάλλον η μαντάμ Πελαζί έχει αρχίσει και τα χάνει πια, το περπάτημα έχει γίνει πιο αργό, το μαλλί αφέθηκε άβαφο, (γι'αυτό και φορά πάντα μαντήλι για να καλύπτει τα άσπρα της μαλλιά) , η ματιά της θόλωσε και η φωνή έσπασε ξαφνικά, γέρασε κι αυτή....
Τί να ευχηθώ στην κυρά Πελαγία που σήμερα γιορτάζει;......δεν ξέρω.
Δεν ξέρω τί αρμόζει να ευχηθώ στις Πελαγίες όλου του κόσμου...
Σίγουρα πάντως όχι...."καλή ψυχή".